Η Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου Δεκεμβρίου 1929 διαδέχτηκε την κυβέρνηση του Ιουνίου του 1929, μετά την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, Αλέξανδρου Ζαΐμη.
Η διεθνής οικονομική κρίση, που ξέσπασε κατ' αρχήν στη Νέα Υόρκη, με το Κραχ της Γουόλ Στριτ, τον Οκτώβριο του 1929, ανέτρεψε αργά αλλά σταθερά την ευνοϊκή οικονομική κατάσταση της χώρας και τη σταθερότητα που είχε επιτευχθεί τα προηγούμενα χρόνια.
Με την πάροδο του χρόνου, άρχισαν να μειώνονται τα εμβάσματα που έστελναν οι Έλληνες του εξωτερικού στις οικογένειές τους, οι λεγόμενοι άδηλοι πόροι, που στήριζαν την ελληνική οικονομία τόσο ώστε καθόριζαν το ελληνικό ισοζύγιο πληρωμών. Η εγκατάλειψη του Χρυσού Κανόνα από τη Μεγάλη Βρετανία, οδήγησε τη δραχμή (που ήταν συνδεδεμένη με τη λίρα) σε υποτίμηση. Στις 15 Αυγούστου του 1931, με το «Νόμο περί προστασίας του εθνικού νομίσματος», η δραχμή συνδέθηκε με το δολάριο,το οποίο ακολουθούσε ακόμα τότε τον «Κανόνα του Χρυσού».
Αυτή η επιλογή του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης δεν προστάτεψε την ελληνική οικονομία. Στις επόμενες ημέρες, η δραχμή υποτιμήθηκε κατά 31,2%, ενώ το χρηματιστήριο σημείωσε πτώση μέχρι και 46%. [1]Ο διοικητής της «Τράπεζας της Ελλάδος», Αλέξανδρος Διομήδης, παραιτήθηκε και αντικαταστάθηκε από τον Εμμανουήλ Τσουδερό. Η στάση πληρωμών που κήρυξε η Δημοκρατία της Βαϊμάρης (Γερμανία), στις 11 Ιανουαρίου1932, (από την οποία η Ελλάδα ελάμβανε και θα λάμβανε στο μέλλον, ένα σημαντικό ποσό ως πολεμικές αποζημιώσεις), ήταν σχεδόν η χαριστική βολή για την ελληνική οικονομία.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος βλέποντας το αδιέξοδο και ξέροντας πως η οικονομική κρίση έφθειρε την κυβέρνησή του, συγκάλεσε, στις 25 Μαρτίου 1932, σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, με σκοπό τη διερεύνηση δυνατότητας σχηματισμού οικουμενικής κυβέρνησης. Οι περισσότεροι αρχηγοί ήταν ευνοϊκά διατεθειμένοι στην προοπτική αυτή, εκτός από τον αρχηγό του Λαϊκού κόμματος, Παναγή Τσαλδάρη, που αρνήθηκε κατηγορηματικά.
Μετά την πτώχευση της χώρας, και ενώ η δημοτικότητα της κυβέρνησης είχε φτάσει στο ναδίρ, με τις περισσότερες εφημερίδες να βάλλουν καθημερινά εναντίον του Βενιζέλου, τον πολιτικό κόσμο να ζητάει επίμονα εκλογές, και τους δημοσίους υπαλλήλους σε απεργίες διαρκείας, η κυβέρνηση παραιτήθηκε, στις 21 Μαΐου. [2]
↑Στις 23 Δεκεμβρίου 1929 συστήθηκε το «Υπουργείο Αεροπορίας» (ΦΕΚ Α442 /1929) ως ανώτατη διοικητική αρχή των αεροπορικών δυνάμεων της χώρας. Στο Υπουργείο αυτό, μετακινήθηκαν όλες οι μέχρι τότε Αεροπορικές Διευθύνσεις των στρατιωτικών υπουργείων/
.svg){kind=small}
.JPG)
.jpg)
.svg){kind=small}