Η Υπηρεσιακή κυβέρνηση Ιωάννη Θεοτόκη 1950 (Ιανουάριος - Μάρτιος 1950), ανέλαβε να διεξαγάγει τις Ελληνικές Βουλευτικές εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950.
Η πρωθυπουργοποίηση του Ιωάννη Θεοτόκη καθώς και οι επιλογές ορισμένων προσώπων (όπως του Ιωάννη Μαυρομμάτη καθώς ήταν γνωστός ακραίος βασιλόφρων και του Γεωργίου Κορωναίου ο οποίος σχετιζόταν με την 4η Αυγούστου, [1]), σχολιάστηκαν αρνητικά από τα κόμματα του Κέντρου, καθώς θεώρησαν ότι η κυβέρνηση δεν πληρούσε τις απαιτήσεις αμεροληψίας και ουδετερότητας που απαιτούνταν.
Ο βασιλιάς Παύλος και η κυβέρνηση διέλυσαν την Δ΄ Αναθεωρητική βουλή και προκήρυξαν εκλογές για τις 19 Φεβρουαρίου 1950 (ημερομηνία που αργότερα μεταφέρθηκε στις 5 Μαρτίου του ίδιου έτους). Με την διάλυση της Βουλής έπαψαν να ισχύουν τα ψηφίσματά της, επομένως καταργήθηκε και το διαβόητο «Γ΄ Ψήφισμα του 1946» (με το οποίο νομιμοποιήθηκαν οι διωγμοί των αντιφρονούντων αριστερών) μάλιστα έγιναν και κάποιες συζητήσεις για εκ νέου νομιμοποίηση του ΚΚΕ ώστε να συμμετάσχει στις εκλογές, οι οποίες όμως βρήκαν αντίθετους κυρίως τα δυο μεγάλα πολιτικά κόμματα. Θετικοί υπέρ αυτής της προοπτικής ήταν μόνο οι αρχηγοί της ΕΠΕΚ και του Νέου Κόμματος, Ν. Πλαστήρας και Σπ.Μαρκεζίνης.[2]. Οι επόμενες διαβουλεύσεις αφορούσαν το ζήτημα του εκλογικού νόμου, για το οποίο τελικά αποφασίστηκε να μείνει ως είχε - απλή αναλογική - αλλά να μειωθούν οι βουλευτικές έδρες από 354 σε 250.
Η κυβέρνηση Θεοτόκη παρέδωσε αμέσως μετά τις εκλογές, στην πρώτη κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου.
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου
[3]
- «Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου») : Ιωάννης Θεοτόκης - (βουλευτής Κερκύρας, πρόεδρος της απερχόμενης Βουλής)
- - αντικαταστάθηκε στις 7 Φεβρουαρίου από τον Γεώργιος Μαντζαβίνο
Παραπομπές
Πηγές
- Νίννα Σακκά-Νικολοπούλου, Οι υπηρεσιακές κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Από την πολιτική πρακτική στην Συνταγματική θεσμοποίηση-Διδακτορική διατριβή, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα, 1988,σελ.177-181
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
