To σιλυλογερμανάνιο^[2] (αγγλικά: silylgermane) είναι ανόργανη χημική ένωση, που περιέχει γερμάνιο, πυρίτιο και υδρογόνο, με μοριακό τύπο GeH₆Si, αν και παριστάνεται συχνά με τον ημιεμπειρικό τύπο SiH₃GeH₃. Εκτός από τη «μητρική» ένωση, ο όρος επεκτείνεται επίσης και σε μια σειρά «θυγατρικές» ενώσεις, ανόργανες και οργανικές, που συμπεριέχουν ρίζες γερμανάνιων και σιλανίων.

Το σιλυλογερμανάνιο αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τους Σπάνιερ (Spanier) και ΜακΝτιαρμίντ (MacDiarmid), το 1963,^[3] ως ένα προϊόν μιγμάτων σιλανίου και γερμανανίου που υπέστησαν ηλεκτρική εκκένωση. Ο μηχανισμός σχηματισμού του σιλυλογερμανάνιου δεν είχε προταθεί, παρ' όλο που είναι γνωστό ότι με ηλεκτρική εκκένωση στο παραπάνω αναφερόμενο μίγμα δίνει ελεύθερες ρίζες H^•, SiH₃^•, SiH₂:, GeH₂: και GeH₃^•, όπως και ανάλογα ιόντα. Οι Τιμς (Timms), Σίμψον (Sipmpson) και Φίλιπς (Phillips) ανέφεραν το σχηματισμό και σιλυλογερμανανίου μετά από πυρόλυση μιγμάτων υδριδίων πυριτίου και γερμανίου. Πρότειναν δε τον ενδιάμεσο σχηματισμό γερμανένιου (GeH₂:), που στη συνέχεια έδεινε αντίδραση προσθήκης στους δεσμούς Si-H. Αυτή η πρόταση είναι συμβατή και με την προηγούμενη αναφορά, καθώς το γερμανένιο είναι ένα από τα αναμενόμενα προϊόντα και της ηλεκτρικής εκκένωσης σε μίγματα γερμανάνιου και σιλάνιου.^[4][5][6]