Ο Μάγκνους Α΄ της Σουηδίας ή Μάγκνους ο Δυνατός (δαν. Magnus den Stærke) ή Μάγκνους Νίλσεν (δαν. Magnus Nielsen) ή Μάγκνους Νίλσον (σουηδ. Magnus Nilsson), 1106 - 4 Ιουνίου1134) ήταν Δανός πρίγκιπας που κυβέρνησε το Γκαίταλαντ από το 1125 ως το 1130.[6] Η θέση του ως βασιλιάς της Σουηδίας ήταν αμφισβητούμενη την εποχή του, αν και σήμερα είναι αναγνωρισμένος ως πρώην Σουηδός μονάρχης.[7][8] Ο Μάγκνους ήταν γιος του βασιλιά Νικολάου της Δανίας και της Μαργαρίτας Φρένκουλλα.[9][10]
Όταν απεβίωσε ο πρώτος ξάδελφος της Μαργαρίτας, βασιλιάς Ίνγκε Β΄ το 1125, ο Μάγκνους διεκδίκησε τον θρόνο της Σουηδίας όντας εγγονός του Ίνγκε Α΄. Ο Μάγκνους αναγνωρίστηκε από τους κατοίκους του Γκαίταλαντ, αλλά σύμφωνα με το Δίκαιο του Βεστεργκότλαντ έπρεπε να γίνει αποδεκτός και από τους Σουηδούς. Οι Σουηδοί όμως είχαν επιλέξει για βασιλιά τον Ράγκνβαλντ Κναπχόβντε.[11] Ο Ράγκνβαλντ δολοφονήθηκε αργότερα από υποστηρικτές του Μάγκνους, με πρόσχημα την ασεβή του συμπεριφορά προς αυτούς.
Γύρω στο 1127 ο Μάγκνους παντρεύτηκε τη Ρίκισσα της Πολωνίας, κόρη του Μπολέσλαφ Γ΄. Το 1130 ο Μάγκνους υποστήριξε τον Μπολέσλαφ στην προσπάθειά του να κατακτήσει το νησί Ρύγκεν.[12] Θεωρείται ότι ο Μάγκνους δεν άσκησε εξουσία στο Βεστεργκότλαντ, ενώ πιθανότατα εκδιώχθηκε από τη Σουηδία από τον διάδοχό του, τον Σβέρκερ Α΄ το 1130.[13]
Το 1131 ο Μάγκνους έδωσε εντολή για τη δολοφονία του εξαδέλφου του και πιθανού αντιπάλου του για το δανικό θρόνο, Κνούτου Λαβάρντ, προκειμένου να τοποθετήσει τον εαυτό του διάδοχο του θρόνου.[14] Αν και τελικά δέχτηκε υποστήριξη από τον πατέρα του, ο Μάγκνους βρέθηκε αντιμέτωπος με μια εμφύλια σύρραξη από τους ετεροθαλείς αδελφούς του Κνούτου, τον Ερρίκο Εμούνε και τον Χάραλντ Κέσγε.[14] Πέθανε στις 4 Ιουνίου 1134 κατά τη διάρκεια της Μάχης του Φόντεβικ.[14] Ο πατέρας του Νικόλαος πέθανε αργότερα το ίδιο έτος.
Η αρίθμηση των Έρικ αρχίζει από τον Έρικ ΣΤ΄, που είναι στην πραγματικότητα ο Α΄, καθώς οι πρώτοι πέντε είναι μυθικοί. Το ίδιο και οι πρώτοι έξι Κάρολοι είναι μυθικοί: ο Κάρολος Ζ΄ θα έπρεπε να είναι ο Α΄.