Ο Ιωάννης Α΄ της Σουηδίας ή Ιωάννης Σβέρκερσον ή Ιωάννης το Παιδί (Σουηδ.: Johan Sverkersson, 1201 - 10 Μαρτίου1222), βασιλιάς της Σουηδίας (1216[4] - 1222) ήταν γιος του Σβέρκερ Β΄ της Σουηδίας και της Ίντζεμπεργκ από τον Οίκο του Μπγιέλμπο, σε ηλικία ενός έτους πέθανε ο από μητέρα παππούς του Μπίργιερ Μπόρσα και ο πατέρας του τον διόρισε νέο Γιαρλ της Σουηδίας για να αυξήσει την εξουσία του. To γεγονός αυτό προκάλεσε την αντίδραση των τεσσάρων γιων του Κνούτου Α΄ της Σουηδίας που επαναστάτησαν εναντίον τους διεκδικώντας τα κληρονομικά τους δικαιώματα στον θρόνο της Σουηδίας, ο Σβέρκερ τους έστειλε εξορία στη Νορβηγία. Οι γιοι του Κνούτου οι οποίοι είχαν την υποστήριξη του Νορβηγικού κόμματος Μπιρκενμπέινερ επιτέθηκαν στον Σβέρκερ για να διεκδικήσουν τη διαδοχή τους στον Σουηδικό θρόνο αλλά συνετρίβησαν και σκοτώθηκαν οι τρεις στη μάχη του Αλγκάρας (1205), σώθηκε μονάχα ο Έρικ ο οποίος έγινε αργότερα βασιλιάς ως Ερρίκος Ι΄ της Σουηδίας.[5] Ο Έρικ στη συνέχεια ανέτρεψε τον πατέρα του στη μάχη του Λένα (1208) και στέφθηκε βασιλιάς της Σουηδίας, ο πατέρας του Σβέρκερ B΄ επιχείρησε να τον ανατρέψει αλλά σκοτώθηκε στη μάχη του Γκέστιρλεν (1210).
Βασιλιάς της Σουηδίας
Ο Έρικ Ι΄ πέθανε αιφνίδια από πυρετό (1216) και ο έφηβος Ιωάννης στέφθηκε βασιλιάς της Σουηδίας με την υποστήριξη της αριστοκρατίας παρά την αντίδραση της εκκλησίας και του πάπα που ήθελαν νέο βασιλιά της Σουηδίας τον Ερρίκος ΙΑ΄ της Σουηδίας υστερότοκο γιο του Έρικ Ι΄ αλλά η διαδοχή δεν έγινε χωρίς προστριβές.[6] Ο Ιωάννης κατάφερε να εξασφαλίσει έναν μεγάλο αριθμό ιερωμένων για την υποστήριξη του μεταξύ των οποίων του αρχιεπισκόπου Βαλέριου, του επισκόπου Μπένγκτ της Σκαρίας και του επισκόπου Καρλ του Λινκόπινγκ, ο νεαρός βασιλιάς αμέσως μετά τη στέψη του (1219) καθιέρωσε νέα προνόμια για τους Σουηδούς επισκόπους, το καταστατικό επέκτεινε περισσότερο τα προνόμια που είχε παραχωρήσει ο πατέρας του το 1200.[7] Η εκκλησία απέκτησε σημαντικά πλεονεκτήματα όπως ολοκληρωτική απαλλαγή από τη φορολογία της περιουσίας της και τα πρόστιμα των ενοικιαστών της εκκλησιαστικής περιουσίας θα επέστρεφαν στους ίδιους τους επισκόπους.[7]
Πρόωρος θάματος
Ο Ιωάννης πέθανε αιφνίδια στις 10 Μαρτίου 1222 άγαμος και άτεκνος, ο πολύ πρόωρος θάνατος του έφερε μεγάλη θλίψη στους Σουηδούς που τον είχαν αγαπήσει λόγω της ευγένειας του,[8] τον διαδέχθηκε ο γιος του αντιπάλου του πατέρα του Έρικ ως Ερρίκος ΙΑ΄ της Σουηδίας.[9]
Στη διάρκεια της σύντομης βασιλείας του Ιωάννη Α΄ παρατηρήθηκε για πρώτη φορά παρουσία Σουηδών στην Εσθονία, δραστηριότητες που έγιναν σε συνεργασία με τη Γερμανική Ορδή και τον Βάλντεμαρ Β΄ της Δανίας απέναντι στους παγανιστές της Βαλτικής.[10] Ο ίδιος ο βασιλιάς Ιωάννης Α΄, ο ξάδελφος του Καρλ Ντάβ αδελφός του Μπίεργερ Μπρόσα και ο ξάδελφος του Καρλ Μάγκνουσον πήγαν με στόλο στη Λέενε της Εσθονίας (1220), η επιχείρηση ήταν επιτυχής και ο Ιωάννης εγκατέστησε Σουηδική βάση στο Λέαλ από την οποία οι Σουηδοί έκαναν επιθέσεις σε παγανιστές για να τους μεταστρέψουν στον χριστιανισμό και να τους βαπτίσουν χριστιανούς. Ο βασιλιάς επέστρεψε στη Δανία αλλά η εκστρατεία κατέληξε σε μεγάλη αποτυχία αφού οι κάτοικοι του Οζέλ κυρίευσαν τη βάση του Λέαλ στις 8 Αυγούστου 1220, ο επίσκοπος Καρλ και ο Γιαρλ Καρλ Ντάβ σκοτώθηκαν,[11] η πανωλεθρία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν οι Σουηδοί όλες τις προσπάθειες τους για την κατάκτηση της Εσθονίας για περισσότερα από 300 χρόνια.
Η αρίθμηση των Έρικ αρχίζει από τον Έρικ ΣΤ΄, που είναι στην πραγματικότητα ο Α΄, καθώς οι πρώτοι πέντε είναι μυθικοί. Το ίδιο και οι πρώτοι έξι Κάρολοι είναι μυθικοί: ο Κάρολος Ζ΄ θα έπρεπε να είναι ο Α΄.
