Συντεταγμένες: 45°46′56″N 4°50′54″E / 45.78219°N 4.84838°E / 45.78219; 4.84838

Η Ιντερπόλ (πλήρης ονομασία Διεθνής Οργάνωση Εγκληματολογικής Αστυνομίας, αγγλικά: International Criminal Police Organization, ICPO, INTERPOL) είναι ένας μη κυβερνητικός διακρατικός οργανισμός, ο μεγαλύτερος σε παγκόσμια κλίμακα μετά τον ΟΗΕ.

Ιδρύθηκε το 1923 ως Διεθνής Επιτροπή Εγκληματολογικής Αστυνομίας (International Criminal Police Commission, ICPC) και εν συνεχεία το 1956 υιοθέτησε, την τηλεγραφική της διεύθυνση, ως την κοινή της ονομασία.^[2]

Σκοπός της σύστασης του οργανισμού είναι κυρίως η προώθηση της αμοιβαίας συνεργασίας των διαφόρων εθνικών αστυνομικών Αρχών των χωρών – μελών που τον απαρτίζουν, προκειμένου η πρόληψη της εγκληματικότητας να είναι περισσότερο αποτελεσματική σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το 1997 ο προϋπολογισμός της Ιντερπόλ έφθανε τα 27 εκατομμύρια δολάρια, ενώ το 2008 ξεπέρασε τα 47 εκατομμύρια δολάρια. Σήμερα, η Ιντερπόλ έχει ετήσιο προϋπολογισμό περίπου € 78 εκατομμύρια,^[1] μεγάλο μέρος από το οποίο παρέχεται μέσω των ετήσιων εισφορών των μελών της από 190 χώρες. Η έδρα του οργανισμού είναι στη Λυών, Γαλλία. Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος διεθνής οργανισμός μετά τα Ηνωμένα Έθνη από την άποψη της διεθνούς εκπροσώπησης. Το 2013, η Γενική Γραμματεία της Ιντερπόλ απασχολούσε 756 άτομα, που εκπροσωπούν 100 χώρες μέλη.^[1] Ο νυν Γενικός Γραμματέας του είναι ο Jürgen Stock, πρώην αναπληρωτής επικεφαλής της γερμανικής Ομοσπονδιακής Εγκληματολογικής Αστυνομίας. Αντικατέστησε τον Ronald Noble, πρώην Υφυπουργό του Υπουργείου Οικονομικών των Ηνωμένων Πολιτειών, αρμόδιο για την καταπολέμηση της οικονομικής τρομοκρατίας και του οικονομικού εγκλήματος, ο οποίος αφού υπηρέτησε επί 14 χρόνια, παραιτήθηκε το Νοέμβρη του 2014.^[3] Διαδεχόμενη τον Khoo Boon Hui, η σημερινή Πρόεδρος της Ιντερπόλ Mireille Ballestrazzi είναι πρώην Αναπληρώτρια Διευθύντρια της Κεντρικής Διεύθυνσης της Γαλλικής Δικαστικής Αστυνομίας.

Για να διατηρηθεί η Ιντερπόλ (Interpol) όσο το δυνατόν πολιτικά ουδέτερη, ο Καταστατικός Χάρτης της απαγορεύει την ανάληψη παρεμβάσεων ή δραστηριοτήτων πολιτικής, στρατιωτικής, θρησκευτικής, ή φυλετικής φύσεως ή να εμπλέκεται η ίδια σε διαφορές επί των θεμάτων αυτών.^[4] Η εργασία της στρέφεται κατά κύριο λόγο στη δημόσια ασφάλεια και μάχεται την τρομοκρατία, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τα εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος, τη γενοκτονία, τα εγκλήματα πολέμου,^[5] το οργανωμένο έγκλημα, την πειρατεία, την παράνομη κυκλοφορία των έργων τέχνης, την παράνομη παραγωγή ναρκωτικών, τη διακίνηση ναρκωτικών, το λαθρεμπόριο όπλων, την εμπορία ανθρώπων, το ξέπλυμα χρήματος, την παιδική πορνογραφία, το έγκλημα του λευκού κολάρου (δηλαδή οικονομικά εγκλήματα με δράστες στελέχη επιχειρήσεων), το ηλεκτρονικό έγκλημα, την παραβίαση της πνευματικής ιδιοκτησίας και την πολιτική διαφθορά.

Στο πρώτο μέρος του 20ου αιώνα, έγιναν πολλές προσπάθειες για να επισημοποιηθεί η διεθνής αστυνομική συνεργασία, αλλά αρχικά απέτυχαν.^[6] Μεταξύ αυτών των προσπαθειών ήταν το Πρώτο Διεθνές Αστυνομικό Συνέδριο στο Μονακό το 1914 και η Διεθνής Αστυνομική Διάσκεψη στη Νέα Υόρκη το 1922. Το Συνέδριο στο Μονακό απέτυχε γιατί οργανώθηκε από νομικούς εμπειρογνώμονες και πολιτικούς αξιωματούχους, όχι από τους επαγγελματίες της αστυνομίας, ενώ η Διάσκεψη της Νέας Υόρκης απέτυχε να προσελκύσει τη διεθνή προσοχή.

Το 1923, μια νέα πρωτοβουλία ελήφθη στο Διεθνές Συνέδριο Ποινικής Αστυνομίας στη Βιέννη, όπου το Διεθνές Ποινικό Αστυνομίας Επιτροπής (ICPC) επιτυχία ιδρύθηκε ως η άμεση πρόδρομος της Ιντερπόλ. Τα ιδρυτικά μέλη περιλαμβάνονται αξιωματούχοι της αστυνομίας από τη Ρωσία, την Αυστρία, τη Γερμανία, το Βέλγιο, την Πολωνία, την Κίνα, την Αίγυπτο, τη Γαλλία, την Ελλάδα, την Ουγγαρία, την Ιταλία, τις Κάτω Χώρες, τη Ρουμανία, τη Σουηδία, την Ελβετία και τη Γιουγκοσλαβία.^[7] Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν εντάχθηκαν στην Ιντερπόλ μέχρι το 1938, αν και ένας αξιωματικός της αστυνομίας των ΗΠΑ παρακολούθησε ανεπίσημα το συνέδριο του 1923.^[8] Το Ηνωμένο Βασίλειο εντάχθηκε το 1928.^[9]

Μετά το Anschluss το 1938, η οργάνωση υπέπεσε κάτω από τον έλεγχο της ναζιστικής Γερμανίας και το 1942, τα κεντρικά γραφεία της Επιτροπής, τελικά μετακόμισαν στο Βερολίνο.^[10] Από το 1938 έως το 1945, στους προέδρους της Ιντερπόλ περιλαμβάνονται οι Otto Steinhäusl, Reinhard Heydrich, Arthur Nebe, και ο Ernst Kaltenbrunner. Όλοι τους στρατηγοί στα SS και ο Kaltenbrunner ήταν ο υψηλότερος σε κατάταξη αξιωματικός των SS, που εκτελέστηκε μετά τη Δίκη της Νυρεμβέργης.

Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το 1945, η οργάνωση αναβίωσε ως Διεθνής Οργάνωση Εγκληματολογικής Αστυνομίας με υπαλλήλους από το Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Σκανδιναβία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Νέα έδρα της ήταν εγκατεστημένη σε Saint-Cloud, ένα προάστιο του Παρισιού. Παρέμειναν εκεί μέχρι το 1989, οπότε και μεταφέρθηκαν στην παρούσα τοποθεσία τους στη Λυών.

Μέχρι τη δεκαετία του 1980, η Ιντερπόλ δεν παρενέβει στη δίωξη των Ναζί εγκληματιών πολέμου, σύμφωνα με το άρθρο 3 του Καταστατικού της Χάρτη, ο οποίος απαγόρευε την παρέμβαση σε "πολιτικά" ζητήματα.^[11]

Τον Ιούλιο του 2010, ο πρώην πρόεδρος της Ιντερπόλ Jackie Selebi, κρίθηκε ένοχος για διαφθορά από το Νοτιοαφρικανικό Ανώτατο Δικαστήριο στο Γιοχάνεσμπουργκ, για την αποδοχή δωροδοκιών αξίας € 156.000 από έμπορο ναρκωτικών.^[12] Αφότου κατηγορήθηκε τον Ιανουάριο του 2008, ο Selebi παραιτήθηκε από πρόεδρος της Ιντερπόλ και τέθηκε σε παρατεταμένη άδεια ως Εθνικός Αστυνομικός Επίτροπος της Νότιας Αφρικής.^[13] Αντικαταστάθηκε προσωρινά από τον Arturo Herrera Verdugo, Εθνικό Επίτροπο Αστυνομικών Ερευνών της Χιλής και πρώην αντιπρόεδρο της Αμερικανικής Ζώνης, ο οποίος παρέμεινε αναπληρωτής πρόεδρος μέχρι τον Οκτώβριο του 2008 και τον διορισμό του Khoo Boon Hui.^[14]

Στις 8 Νοεμβρίου 2012, η 81η Γενική Συνέλευση ολοκληρώθηκε με την εκλογή της Αναπληρωτού Διευθύντριας της Κεντρικής Διεύθυνσης της Γαλλικής Δικαστικής Αστυνομίας Mireille Ballestrazzi ως νέου Προέδρου της οργάνωσης. Έτσι, έγινε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Ιντερπόλ.^[15]

Ο ρόλος της Ιντερπόλ ορίζεται από τις γενικές διατάξεις του καταστατικού της.

Το άρθρο 2 ορίζει ότι ο ρόλος της είναι:

1. Για να εξασφαλιστεί και να προωθηθεί η ευρύτερη δυνατή αμοιβαία συνδρομή μεταξύ όλων των εγκληματολογικών αστυνομικών αρχών, εντός των ορίων των νόμων που ισχύουν στις διάφορες χώρες και στο πνεύμα της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
2. Για τη δημιουργία και την ανάπτυξη όλων των φορέων που είναι πιθανόν να συμβάλλουν αποτελεσματικά στην πρόληψη και καταστολή των εγκλημάτων του κοινού δικαίου.

Το άρθρο 3 ορίζει:^[16]

Απαγορεύεται αυστηρά στον Οργανισμό να αναλάβει οποιαδήποτε παρέμβαση ή δραστηριότητα πολιτικού, στρατιωτικού, θρησκευτικού ή φυλετικού χαρακτήρα.

Η Ιντερπόλ δεν είναι ένας υπερεθνικός οργανισμός επιβολής του νόμου και δεν έχει παράγοντες που να είναι σε θέση να κάνουν συλλήψεις.^[17] Αντιθέτως, είναι ένας διεθνής οργανισμός που λειτουργεί ως δίκτυο των ποινικών υπηρεσιών επιβολής του νόμου από διαφορετικές χώρες. Η οργάνωση λειτουργεί έτσι ως διοικητικός συνεργάτης μεταξύ των υπηρεσιών επιβολής του νόμου των χωρών μελών, παρέχοντας βοήθεια επικοινωνιακή και βάσης δεδομένων, βοήθεια μέσω των κεντρικών της γραφείων στη Λυών της Γαλλίας.^[18]

Η συνεργατική μορφή της συνεργασίας της Ιντερπόλ, είναι χρήσιμη στην καταπολέμηση της διεθνούς εγκληματικότητας διότι η γλώσσα, οι πολιτιστικές και γραφειοκρατικές διαφορές μπορεί να είναι δύσκολο για τους αξιωματούχους της αστυνομίας από διαφορετικά έθνη να συνεργαστούν. Για παράδειγμα, εάν η Υπηρεσία Μετανάστευσης και Τελωνειακής Επιβολής των ΗΠΑ (U.S. Immigration and Customs Enforcement (ICE)) και των ειδικών πρακτόρων του FBI παρακολουθούν έναν τρομοκράτη στην Ιταλία, μπορεί να μην γνωρίζουν σε ποιόν να αποτανθούν στην Polizia di Stato, εάν οι Καραμπινιέροι (Carabinieri) έχουν δικαιοδοσία για κάποια πτυχή της υπόθεσης, ή σε ποιόν στην Ιταλική Κυβέρνηση, θα πρέπει να κοινοποιηθεί η εμπλοκή των ICE και FBI. Οι ICE και FBI μπορούν να επικοινωνήσουν με το Εθνικό Κεντρικό Γραφείο της Ιντερπόλ στην Ιταλία, το οποίο θα ενεργεί ως ο σύνδεσμος μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των Ιταλικών υπηρεσιών επιβολής του νόμου.

Οι βάσεις δεδομένων της Ιντερπόλ στην έδρα της στη Λυών μπορούν να βοηθήσουν την επιβολή του νόμου στην καταπολέμηση της διεθνούς εγκληματικότητας.^[17] Ενώ οι εθνικοί οργανισμοί έχουν τη δική τους εκτεταμένη βάση δεδομένων της εγκληματικότητας, οι πληροφορίες σπάνια επεκτείνονται πέρα από τα σύνορα ενός έθνους. Οι βάσεις δεδομένων της Ιντερπόλ μπορούν να παρακολουθούν εγκληματίες και τις τάσεις της εγκληματικότητας σε όλο τον κόσμο, ειδικά μέσω των συλλογών των δακτυλικών αποτυπωμάτων και φωτογραφιών προσώπου, τους καταλόγους των καταζητούμενων προσώπων, δείγματα από το DNA και ταξιδιωτικά έγγραφα. Η βάση δεδομένων της Ιντερπόλ, για τα απολεσθέντα και κλαπέντα ταξιδιωτικά έγγραφα, μόνη της περιέχει πάνω από 12 εκατομμύρια μητρώα. Επίσης, οι υπάλληλοι στα κεντρικά γραφεία, αναλύουν αυτά τα στοιχεία και δημοσιεύουν στις χώρες μέλη, πληροφορίες σχετικά με τις τάσεις του εγκλήματος.

Μια κρυπτογραφημένη διαδικτυακή βάση επικοινωνιών σε όλο τον κόσμο, επιτρέπει στους παράγοντες της Ιντερπόλ και τα κράτη μέλη, να επικοινωνούν μεταξύ τους ανά πάσα στιγμή. Γνωστό ως Ι-24/7, το δίκτυο προσφέρει συνεχή πρόσβαση σε βάσεις δεδομένων της Ιντερπόλ.^[17] Αν και τα Εθνικά Κεντρικά Γραφεία αποτελούν τα βασικά σημεία πρόσβασης στο δίκτυο, ορισμένες χώρες έχουν επεκταθεί σε καίριους τομείς, όπως αεροδρόμια και σημεία διέλευσης των συνόρων πρόσβασης. Οι χώρες μέλη, μπορούν επίσης να έχουν τη μεταξύ τους πρόσβαση, στην ποινική βάση δεδομένων, μέσω του συστήματος I-24/7.

Η Ιντερπόλ το 2013, εξέδωσε 13.637 ανακοινώσεις, εκ των οποίων οι 8.857 ήσαν Κόκκινες ανακοινώσεις (αναζήτησης, εντοπισμού και σύλληψης ενός προσώπου που καταζητείται από τη δικαστική δικαιοδοσία ή ενός διεθνούς δικαστηρίου με σκοπό την έκδοσή του/της), σε σύγκριση με 4.596 το 2008 και 2.037 το 2003. Όσο για το 2013, αυτή τη στιγμή υπάρχουν 52.880 έγκυρες ανακοινώσεις σε κυκλοφορία.^[1]

Στην περίπτωση μιας διεθνούς καταστροφής, τρομοκρατικής επίθεσης ή δολοφονίας, η Ιντερπόλ δύναται να στείλει μια Ομάδα Αντιμετώπισης Περιστατικού (Incident Response Team (IRT)). Οι IRT, μπορούν να προσφέρουν ένα φάσμα τεχνογνωσίας και πρόσβασης σε βάσεις δεδομένων, για να βοηθήσει με την αναγνώριση του θύματος, την αναγνώριση του υπόπτου και τη διάδοση των πληροφοριών σε υπηρεσίες επιβολής του νόμου άλλων εθνών. Επιπλέον, κατόπιν αιτήματος των τοπικών αρχών, μπορούν να λειτουργήσουν ως κεντρική διοίκηση και υλικοτεχνική υποστήριξη για τον συντονισμό των άλλων υπηρεσιών επιβολής του νόμου που συμμετέχουν σε μια υπόθεση. Τέτοιες ομάδες συγκροτήθηκαν 8 φορές κατά το 2013.^[1] Το 2009, η Ιντερπόλ άρχισε να εκδίδει τα δικά της ταξιδιωτικά έγγραφα, με την ελπίδα ότι τα έθνη θα άρουν την υποχρέωση θεώρησης αδείας εισόδου-παραμονής (βίζας), προς τα άτομα που ταξιδεύουν για υποθέσεις της Ιντερπόλ, βελτιώνοντας έτσι τους χρόνους απόκρισης.^[19]

Σε κάθε μία από τις 190 χώρες μέλη, λειτουργεί Κεντρικό Εθνικό Γραφείο (National Central Bureau (NCB)) το οποίο διασφαλίζει την επικοινωνία και την ανταλλαγή πληροφοριών και το οποίο λειτουργεί επί 24ώρου βάσεως. Στην Ελλάδα το εν λόγω Γραφείο αποτελεί το 4ο Τμήμα της Διεύθυνσης Διεθνούς Αστυνομικής Συνεργασίας του Αρχηγείου Ελληνικής Αστυνομίας.

Το 2013, τα λειτουργικά έσοδα της Ιντερπόλ ήταν € 78.000.000, εκ των οποίων το 68% το είχαν εισφέρει οι χώρες μέλη, κυρίως με τη μορφή των υποχρεωτικών εισφορών κοινωνικής ασφάλισης (67%) και το 26% προήλθε από έργα που χρηματοδοτήθηκαν από εξωτερικά, ιδιωτικά ιδρύματα και εμπορικές επιχειρήσεις. Τα χρηματοοικονομικά έσοδα και οι επιστροφές έκαναν το άλλο 6% του συνόλου.^[1] Από το 2004 έως το 2010, οι εξωτερικοί ελεγκτές της Ιντερπόλ, ήταν το Γαλλικό Ελεγκτικό Συνέδριο.^[20][21] Τον Νοέμβριο του 2010 το Ελεγκτικό Συνέδριο αντικαταστάθηκε από το Γραφείο του ο Γενικού Ελεγκτή της Νορβηγίας, για τριετή θητεία και με δυνατότητα παράτασης για άλλα τρία χρόνια.^[22][23]

Παρά την πολιτική ουδέτερη στάση της, μερικοί έχουν επικρίνει τον οργανισμό για το ρόλο του σε συλλήψεις που οι επικριτές ισχυρίζονται ήταν πολιτικά κίνητρα.^[24]

Το 2013, η Ιντερπόλ επικρίθηκε για τις πολλών εκατομμυρίων δολαρίων συμφωνίες της, με φορείς του ιδιωτικού τομέα, όπως τη FIFA, τη Philip Morris και τη φαρμακευτική βιομηχανία. Η κριτική αυτή ήταν κυρίως λόγω έλλειψης διαφάνειας και την πιθανή σύγκρουση συμφερόντων.^{[25][26][27][28][29][30]}

Στις 25 Ιουλίου του 2014, ο εθνικιστής ηγέτης της Ουκρανίας Ντμίτρο Γιαρός τοποθετήθηκε κατόπιν αιτήματος των Ρωσικών αρχών, στη διεθνή κατάσταση των καταζητούμενων της Ιντερπόλ,^[31] η οποία τον έκανε ως το μοναδικό διεθνώς καταζητούμενο πρόσωπο, μετά την έναρξη της σύγκρουσης μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας το 2014. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η Ιντερπόλ αρνήθηκε να συμπεριλάβει στην κατάσταση της των Καταζητούμενων τον πρώην Πρόεδρο της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς (Viktor Yanukovych), που ήταν ύποπτος στις μαζικές δολοφονίες των διαδηλωτών κατά τη διάρκεια του Euromaidan (Πλατεία Ευρώπης).^[32][33] Τελικά στις 12 Ιανουαρίου 2015, τον συμπεριέλαβε στην κατάσταση των Καταζητούμενων.^[34] Τον Δεκέμβριο του 2014, η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας (Security Service of Ukraine (SBU)) ξεκαθάρισε ένα σαμποτάζ και την ομάδα αναγνώρισης που ηγείτο από έναν πρώην πράκτορα του Ουκρανικού Γραφείου της Ιντερπόλ και που είχε επίσης, οικογενειακές σχέσεις με τις Ουκρανικές Υπηρεσίες αντικατασκοπείας.^[35]

Το σημερινό έμβλημα της Ιντερπόλ υιοθετήθηκε το 1950 και περιλαμβάνει τα ακόλουθα στοιχεία:^[2]

• η υδρόγειος σφαίρα υποδεικνύει την παγκόσμια δραστηριότητα
• οι κλάδοι ελαίας αντιπροσωπεύουν την ειρήνη
• το σπαθί αντιπροσωπεύει τη δράση της αστυνομίας
• οι κλίμακες υποδηλώνουν τη δικαιοσύνη

Οι αποστολές (sub-bureaus) παρουσιάζονται με πλάγια γράμματα.

Εκτός από την έδρα της Γενικής Γραμματείας στη Λυών, η Ιντερπόλ διατηρεί επτά περιφερειακά γραφεία:^[1]

Η Διοίκηση και τα συντονιστικά κέντρα της Ιντερπόλ, προσφέρουν ένα σημείο επαφής για τις εθνικές αστυνομικές δυνάμεις που αναζητούν επειγόντως πληροφορίες ή αντιμετωπίζουν μια κρίση 24/7. Το πρωτότυπο βρίσκεται στη Λυών, με ένα δεύτερο στο Μπουένος Άιρες που προστέθηκε το Σεπτέμβριο του 2011. Ένα τρίτο προγραμματίζεται να ανοίξει στη Σιγκαπούρη το Σεπτέμβριο του 2014. ^[36]

Η Ιντερπόλ άνοιξε ένα Γραφείο Ειδικού Αντιπροσώπου στα Ηνωμένα Έθνη στη Νέα Υόρκη το 2004^[37] καθώς και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στις Βρυξέλλες το 2009.^[38]

Ο Οργανισμός αυτή τη στιγμή κατασκευάζει στη Σιγκαπούρη, το Παγκόσμιο Συγκρότημα της Ιντερπόλ για την Καινοτομία (Interpol Global Complex for Innovation (ICGI)), για να ενεργεί ως μονάδα έρευνας και ανάπτυξης. Πρόκειται να τεθεί σε λειτουργία το Σεπτέμβριο του 2014^[39]

Η μόνιμη διοικητική έδρα της Ιντερπόλ είναι στη Λυών της Γαλλίας. Τη διοίκησή της, ασκεί η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού που συνεδριάζει σε ετήσια βάση και η οποία εκλέγει την εκτελεστική επιτροπή την οποία αποτελούν ο Πρόεδρος, 3 αντιπρόεδροι και 9 μέλη αντιπρόσωποι διαφορετικών εθνικοτήτων.

Γενικοί γραμματείς από την έναρξη του Οργανισμού το 1923:

Όσκαρ Ντρέσσλερ	1923–1946
Λουί Ντικλού	1946–1951
Μαρσέλ Σικότ	1951–1963
Ζαν Νεπότ	1963–1978
Αντρέ Μποσσάρντ	1978–1985
Ρέιμοντ Κένταλ	1985–2000
Ρόναλντ Νόουμπλ	2000–2014
Γιούργκεν Στοκ	2014–

Πρόεδροι από την έναρξη του Οργανισμού το 1923:

Γιόχαν Σόμπερ	1923–1932
Φραντς Μπραντλ	1932–1934
Όιγκεν Σέυντελ	1934–1935
Μίχαελ Σκουμπλ	1935–1938
Όττο Σταινχόισλ	1938–1940
Ράινχαρντ Χάιντριχ	1940–1942
Άρτουρ Νέμπε	1942–1943
Ερνστ Καλτενμπρούνερ	1943–1945
Φλόρεντ Λουβάζ	1945–1956
Αγκοστίνιο Λουρένσο	1956–1960
Τζο Τζάκσον	1960–1963
Φιάλαρ Γιάρβα	1963–1964
Φιρμίν Φράνσσεν	1964–1968
Πάουλ Ντίκοπφ	1968–1972
Ουίλιαμ Λέοναρντ Χίγκιτ	1972–1976
Καρλ Πέρσσον	1976–1980
Τζόλι Μπουγκαρίν	1980–1984
Τζον Σίμπσον	1984–1988
Ιβάν Μπαρμπότ	1988–1992
Νόρμαν Ίνκστερ	1992–1994
Μπιορν Έρικσσον	1994–1996
Τοσινόρι Κανεμότο	1996–2000
Χεσούς Εσπίγκαρες Μίρα	2000–2004
Τζάκι Σελέμπι	2004–2008
Αρτούρο Ερρέρα Βερντούγο	2008
Χόο Μπουν Χούι	2008–2012
Μιρέιγ Μπαλεστράτσι	2012–

• Europol, ένας παρόμοιας εμβέλειας Ευρωπαϊκός Οργανισμός.

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Ιντερπόλ

• Επίσημος ιστότοπος