II. Dünya Savaşı sırasında Güney Afrika askerî tarihi

II. Dünya Savaşı sırasında birçok Güney Afrikalı askerlik görevinde bulundu ve cephede yer aldı. Güney Afrika Birliği, Kuzey Afrika'da Erwin Rommel ve onun Afrika Kolordusu'na karşı diğer Britanya İmparatorluğu güçleriyle birlikte savaşlara katıldı ve birçok Güney Afrikalı pilot Kraliyet Hava Kuvvetleri'ne katılarak Avrupa cephesinde Mihver güçlerine karşı savaştı.

Güney Afrika 6. Zırhlı Tümeni'nden bir Sherman tankı, 1944.

Savaşın başında siyasi tercihler

İkinci Dünya Savaşı'nın başladığı sıralarda, Güney Afrika Birliği kendisini benzersiz bir siyasi ve askeri ikilemde buldu. Birleşik Krallık ile yakın ittifak halindeyken, 1931 Westminster Yasası uyarınca devlet başkanının İngiliz kralı olduğu eşit bir dominyon idi. 1 Eylül 1939'da Güney Afrika Başbakanı ve hükümet başkanı, Afrikaner yanlısı ve İngiliz karşıtı Ulusal Parti'nin lideri J.B.M. Hertzog'du. Ulusal Parti, 1934'te Jan Smuts'un İngiliz yanlısı Güney Afrika Partisi ile Birleşik Parti altında bir birlik hükümetine katılmıştı.

Adolf Hitler'in askerleri 1 Eylül 1939'da Polonya'ya saldırdıktan sonra Birleşik Krallık, Almanya'ya savaş ilan etti. Bunun üzerine Güney Afrika'da, özellikle Güney Afrika Parlamentosu'nda kısa ama şiddetli bir tartışma yaşandı. Smuts önderliğindeki Britanya tarafında savaşa girmek isteyen grup ile, Hertzog önderliğindeki Güney Afrika'yı tarafsız tutmak isteyen grup karşı karşıya geldi. Savaştan önce Gri Gömlekliler, Ossewabrandwag ve Oswald Pirow'un Yeni Düzen'i gibi Alman Nazizminden esinlenen Afrikaner milliyetçi hareketleri Güney Afrika'da popülerdi.[1]

Mihver'e karşı savaş ilanı

4 Eylül 1939'da Birleşik Parti grubu, Hertzog'un II. Dünya Savaşı'nda tarafsızlık duruşunu kabul etmeyi reddetti ve Hertzog'u görevden aldırarak yerine Smuts'u geçirdi. Smuts, Başbakan olduktan sonra 6 Eylül'de Güney Afrika'nın Almanya ve Mihver Devletleri ile resmen savaş halinde olduğunu ilan etti.[2] Smuts, Güney Afrika'nın Ümit Burnu çevresindeki uzun deniz yolunu kontrol etmesinden doğan küresel stratejik önemi nedeniyle, Güney Afrika'yı olası herhangi bir Alman deniz istilasına karşı korumak için hemen savunmalar inşa etmeye başladı.

Gelecekte başbakan olacak John Vorster ve Nazi yanlısı/İngiliz karşıtı Ossewabrandwag'ın diğer üyeleri, Güney Afrika'nın savaşa katılımına şiddetle itiraz etti. Smuts, Ossewabrandwag hareketine karşı sert önlemler aldı ve savaş süresince Vorster dahil liderlerini hapse attı.

Mareşal ve Başbakan Smuts

Birleşik Krallık'ın savaş zamanındaki Başbakanı Winston Churchill tarafından sürekli tavsiyesi istenen Mareşal Jan Smuts, ordudaki İngiliz olmayan tek önemli generaldi. Smuts, 1939'da İmparatorluk Savaş Kabinesi'ne savaş yanlısı en kıdemli Güney Afrikalı olarak davet edildi. 28 Mayıs 1941'de Smuts, İngiliz Ordusu'nun Feldmareşali olarak atandı ve bu rütbeye sahip ilk Güney Afrikalı oldu. Nihayetinde Smuts, İngiliz müesses nizamına, Kral VI. George'a ve Winston Churchill'e olan yakınlığı nedeniyle ağır bir siyasi bedel ödeyecekti, bu yakınlık Smuts'u Afrikanerler arasında pek popüler hale getirmedi ve nihai düşüşüne yol açtı.

İnsan gücü

Eylül 1939'da savaş ilanıyla birlikte, Güney Afrika Ordusu yalnızca 5.353 askerden oluşuyordu,[2] gönüllülere barış zamanında eğitim veren ve savaş zamanında ordunun ana gövdesini oluşturacak olan Aktif Yurttaş Gücü'nün (ACF) 14.631 askeri daha vardı. Savaş öncesi planlar, ordunun Güney Afrika dışında savaşacağını öngörmüyordu ve ordu yalnızca ülke içinde yaşanacak savaşlar için eğitilmiş ve teçhiz edilmişti.

Savaş sırasında Güney Afrika'nın sürekli olarak karşı karşıya olduğu sorunlardan biri, müsait insan kıtlığıydı. Irk politikaları nedeniyle yalnızca Avrupa kökenlilerin silahlandırılması düşünülüyordu, bu da 20 ila 40 yaşları arasındaki mevcut insan gücü havuzunu yaklaşık 320.000 ile sınırlıyordu. Ek olarak, Almanya'ya savaş ilanı Güney Afrika parlamentosunda yalnızca dar bir çoğunluğun desteğini aldı ve evrensel olarak popüler olmaktan çok uzaktı. Gerçekten de savaşa aktif olarak karşı çıkan önemli bir azınlık vardı ve bu koşullar altında zorunlu askerlik asla bir seçenek değildi. Ordunun genişlemesi ve denizaşırı konuşlandırılması tamamen gönüllülere bağlıydı.

Kent, Biggin Hill'de Güney Afrikalı pilot Sailor Malan

O zamanlar ülkenin ırka karşı tutumu göz önüne alındığında, çok daha büyük olan siyahi nüfustan askere alımlar pek düşünülmemişti. Bunun yerine, olabildiğince çok beyazı savaş ve teknik silahlar için müsait hale getirme çabası içinde daha kabul edilebilir Renkli Kaplı ve Hintli nüfuslardan seçilen sürücüler ve öncüler sağlamak için bir dizi kolordu oluşturuldu. Bu kolordular nihayetinde Kap Kolordusu ile birleştirildi. Öncülük ve işçilik görevleri için siyahlardan oluşan bir Yerli Askeri Birlik de kuruldu. Bu birlik, esas olarak öz savunma ve devriye görevleri olmak üzere bazı görevleri için silahlandırıldı, ancak Avrupalılara karşı gerçek savaşa katılmalarına asla izin verilmedi.

II. Dünya Savaşı'nda askeri katkılar ve kayıplar

Güney Afrika Savunma Kuvvetleri, birçok cepheye katkıda bulundu. Güney Afrika'nın savaşa katkısı, esas olarak Kuzey Afrika Cephesi (Çöl Savaşı) ve İtalya Seferi için asker, havacı ve malzeme tedarikinin yanı sıra, Güney Afrika'nın ucunda birleşen Atlantik Okyanusu ve Hint Okyanusu'na bitişik önemli limanlarına yanaşan Müttefik gemilerinden oluşuyordu. Çok sayıda Güney Afrikalı gönüllü de Kraliyet Hava Kuvvetleri altında hizmet etti.

  1. Güney Afrika Ordusu ve Hava Kuvvetleri, 1940–1941 Doğu Afrika Cephesi sırasında Benito Mussolini'nin Faşist İtalyan güçlerini bozguna uğratmada önemli bir rol oynadı. Güney Afrika Hava Kuvvetleri'nin 12. Ekibine ait askeri amaçlar için teçhizatlandırılmış Junkers Ju 86'lar, İtalya'nın 11 Haziran 1940'taki savaş ilanından sadece saatler sonra, sabah 8'de Moyale'de İtalyan Kraliyet Ordusu'na ait bir tank grubuna seferin ilk bombardımanını gerçekleştirdi.[3]
  2. Güney Afrikalıların katkıda bulunduğu bir diğer önemli zafer, Madagaskar'ın Vichy Fransası'nın kontrolünden kurtarılmasıydı. Güney Afrikalı askerlerin yardım ettiği İngiliz birlikleri, Japon İmparatorluğu tarafından ele geçirilmesini engellemek için 4 Mayıs 1942'de[4] Güney Afrika'dan yola çıkarak stratejik öneme sahip adaya çıkarma yaptı.
  3. Güney Afrika 1. Piyade Tümeni, zırhlı bir tümen olarak yeniden düzenlenmek üzere Güney Afrika'ya çekilmeden önce, 1941 ve 1942'de El-Alameyn Muharebesi de dahil olmak üzere Kuzey Afrika'da çeşitli muharebelerde yer aldı.
  4. Güney Afrika 2. Piyade Tümeni, 1942'de Kuzey Afrika'daki bir dizi muharebede yer aldı, ancak 21 Haziran 1942'de tümenin iki piyade tugayı ve destek birimlerinin çoğu Gazala Muharbesi'nde esir düştü.
  5. Güney Afrika 3. Piyade Tümeni hiçbir savaşta aktif rol almadı, bunun yerine Güney Afrika'nın iç savunma kuvvetlerini organize etti ve eğitti, garnizon görevlerini yerine getirdi ve 1. ve 2. Piyade Tümenleri için yedek asker sağladı. Bu tümenin kurucu tugaylarından biri olan 7. Motorize Tugay, 1942'de Madagaskar'ın işgaline katıldı.
  6. Güney Afrika 6. Zırhlı Tümeni, 1944–1945'te İtalya'da çok sayıda muharebede savaştı.
  7. Güney Afrika Hava Kuvvetleri (SAAF), Doğu Afrika, Kuzey Afrika, Sicilya, İtalya, Balkanlar ve hatta Ploieşti'deki Rumen petrol sahalarını hedef alan bombardımanlar,[5] Varşova Ayaklanması için ikmal misyonları ve Sovyet Kızıl Ordusu'nun Lviv-Krakov bölgesinde ilerlemeden önce yaptığı keşif misyonlarına destek verebilecek kadar uzak doğudaki hava savaşına önemli bir katkı yaptı.[6][7]
  8. Çok sayıda Güney Afrikalı havacı da İngiliz Kraliyet Hava Kuvvetleri'nde gönüllü olarak hizmet etti.
  9. Güney Afrika, Japon İmparatorluk Donanması'na karşı deniz çatışmalarında denizci tedarik ederek ve gemilere adam sağlayarak Japonya'ya karşı savaş çabalarına katkıda bulundu.[8]
HMS Nelson'da hizmet eden Güney Afrikalı denizciler

Savaş sırasında Güney Afrika ordusunda yaklaşık 334.000 asker tam zamanlı hizmet için gönüllü oldu (211.000 beyaz, 77.000 siyahi ve 46.000 renkli ve Hint). İngiliz Milletler Topluluğu Savaş Mezarları Komisyonu, II. Dünya Savaşı sırasında ölen 11.023 bilinen Güney Afrikalının kayıtlarına sahiptir.[9]

Kaynakça

  1. ^ South Africa : the rise and fall of apartheid. Third. William H. Worger. Abingdon, Oxon. 2016. ISBN 978-1-138-12444-8. OCLC 883649263. 11 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2023.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  2. ^ a b Wessels, Andre (June 2000). "The first two years of war: The development of the Union Defence Forces (UDF) September 1939 to September 1941". Military History Journal. 11 (5). 4 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2023. 
  3. ^ BROWN, J.A. A Gathering of Eagles: The Campaigns of the South African Air Force in Italian East Africa 1940–1941. Purnell, Cape Town. 1970. p. 37
  4. ^ BROWN, J.A. Eagles Strike: Campaigns of the South African Air Force in Egypt, Cyrenaica, Libya, Tunisia, Tripolitana and Madagascar 1941–1943. Purnell, Cape Town. 1974. p. 387
  5. ^ MARTIN, H.J. & ORPEN N. Eagles Victorious. Purnell, Cape Town. 1977. p. 331
  6. ^ MARTIN, H.J. & ORPEN N. Eagles Victorious. Purnell, Cape Town. 1977. p. 246
  7. ^ MARTIN, H. J. & ORPEN N. Eagles Victorious. Purnell, Cape Town. 1977. p. 242
  8. ^ "South Africa and the War against Japan 1941–1945". South African Military History Society (Military History Journal – Vol 10 No 3). 21 November 2006. http://samilitaryhistory.org/vol103aw.html 17 Haziran 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  9. ^ "Commonwealth War Graves Commission". cwgc.org. 1 March 2007. http://www.cwgc.org/ 21 Şubat 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.