Fransa'nın Nazi işgalinden kurtarılmasından sonra Charles de Gaulle liderliğinde faaliyet gösteren Fransız Cumhuriyeti Geçici Hükümeti ülkenin Nazi işbirlikçi rejim kalıntılarından temizlenmesi göreviyle baş başa kaldı. Resmî olarak 1945 yılı başlarında başlayan tasfiyelerin öncesinde de tasfiyeler yaşandı. Özellikle Paris'in kurtarılmasından sonra Fransa anakarasında gayrı-resmî ve çoğunlukla şiddet içeren tasfiyeler yaşanmış, Nazilerle işbirliği yapmakla itham edilen kişiler kolluk kuvvetleri veya Fransız Direnişi tarafından derdest edilmiştir. Bunun da öncesinde Fransız sömürgesi konumunda Kuzey Afrika'daki topraklarda Vichy rejimiyle işbirliğinde ısrar eden komutanlar ve siyasetçiler ABD öncülüğünde gerçekleştirilen Meşale Harekâtı sırasında tutuklanmış ve de Gaulle yanlısı Fransız komutanlar tarafından askerî mahkemelerde yargılanmıştır.[a]
İçeriği
Yasal tasfiye sürecinde dört ayrı mahkeme görev yapmıştır:[1]
Yüksek Mahkeme Vichy rejiminin önde gelen isimleri dahil olmak üzere toplamda 108 kişiyi yargılamıştır. Toplamda mahkemelerde 300 bin kişi yargılanmış, 180 bin kişi beraat etmiş, 800 civarında idam cezası alınmıştır. 1947, 1951 ve 1953 yıllarında çeşitli seviyelerde genel af ilan edilmiştir. Haklarında dava açılanların enterne edilmeleri için daha önce İspanya İç Savaşı'nın ardından Fransa'ya göçmek durumunda kalan İspanyol Cumhuriyetçilerinin enterne edildikleri kamplar kullanılmıştır. Mayıs 1946 itibarıyla tüm kamplar boşaltılmıştır.
Havacılık alanında faaliyet gösteren sanayici Émile Dewoitine Nazilerle işbirliğinden gıyabında 20 yıla mahkûm edilmiştir. Arjantin'e kaçan sanayici 1953 affıyla ülkeye dönmüştür.
^Kuzey Afrika'da ele geçen bir dönem Vichy İçişleri Bakanılığı da yapmış olan Pierre Pucheu vatana ihanetten yargılanmış ve 20 Mart 1944'te Cezayir'de kurşuna dizilerek öldürülmüştür
Kaynakça
^Julian T. Jackson, France: The Dark Years 1940-1944, Oxford University Press 2001 s.577