|
Stefan Żechowski
Stefan Żechowski (ur. 19 lipca 1912 w Książu Wielkim, zm. 28 października 1984 tamże)[1] – malarz, pastelista, rysownik, ilustrator, projektant znaczków pocztowych. ŻyciorysBył najmłodszym synem Wincentego – ubogiego rzemieślnika i Florentyny. Miał trzech braci o imionach: Daniel, Wacław i Antoni – wszyscy zostali później kierownikami szkół powszechnych[2]. Naukę rozpoczął w Szkole Ludowej w Książu Wielkim. W 1922, już jako uczeń trzeciej klasy został uznany przez nauczycieli i kolegów za najlepszego rysownika w szkole[1]. W latach 1926–1927 po raz pierwszy jego ilustracje zostają opublikowane. Ukazały się w tygodniku dla dzieci i młodzieży „Płomyk”. W 1929 dzięki przedstawionym gronu pedagogicznemu ilustracjom, został przyjęty z pominięciem egzaminu teoretycznego do Państwowej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie[1]. Ukończył ją w 1932. Również w 1929, zafascynowany osobą Stanisława Szukalskiego, wstąpił do założonej przez niego grupy artystycznej o nazwie Szczep Szukalszczyków Herbu Rogate Serce[1]. Przyjął tam imię „Ziemina z Książa”. W latach 1930–1936 brał udział w wystawach grupy. W 1936 ją opuścił. W 1937 wykonał 37 ilustracji do powieści Motory Emila Zegadłowicza, która została skonfiskowana w październiku następnego roku przez Prokuraturę Krakowską pod zarzutem szerzenia pornografii[1]. Jemu samemu zaś zarzucano niemoralność i antypaństwowość. Okupację niemiecką przeżył w Książu. W 1946 wstąpił do PPR. Pod koniec lat 40. przyjął z aprobatą doktrynę realizmu socjalistycznego. Malował portrety przywódców ruchu robotniczego oraz tworzył prace o charakterze propagandowym. W latach 50. zilustrował kilka powieści (m.in. Emila Zegadłowicza i Jerzego Żuławskiego) oraz zaprojektował szereg znaczków pocztowych poświęconych polskiej historii i kulturze. W 1953 przeżył wstrząs związany z pożarem rodzinnego domu w Książu Wielkim. W pożarze spłonęło wiele jego prac, a także korespondencja i dziennik. W 1955 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. W tym samym czasie podjął próby ilustrowania Dziadów oraz Ballad i romansów Adama Mickiewicza. W 1956 wycofał się z czynnego życia artystycznego. Tworzył dla siebie, głównym tematem jego obrazów stała się kobieta. W 1981 Wydawnictwo Łódzkie wydało drukiem jego wspomnienia zatytułowane Na Jawie. Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie 28 października 1984 w Książu Wielkim[1]. Został pochowany na tamtejszym cmentarzu parafialnym. Jego grób został opatrzony napisem: „Śniłem swoją sztukę”. TwórczośćObrazyAutoportret, Pastuszek, Na strychu, Brat Daniel, Chopin i Mickiewicz, Słowacki i Mickiewicz, Spętanie, Faun żegnający miasto, Drabina odwagi, Stefan w lesie, Wnętrze Ziemi, Na torach, Sieroty w kanale, Ciężar istnienia, Siła brutalna, Portret mężczyzny, Egipska piękność, Portret młodej kobiety, Szał uniesień, Faun, Staruszka w okularach, Rembrandt ogląda straż nocną, Tołstoj – ostatnia droga, Odaliska, Portret, Sokrates i uczniowie, Artur i Wanda, Wiosenka Publikacje
Znaczki pocztowe
Kartki pocztowe
Odznaczenia i nagrody
Upamiętnienie
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Information related to Stefan Żechowski |
||||||||||||||||
