Petr Korda

Petr Korda
Państwo

 Czechy

Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1968
Praga

Wzrost

190 cm

Gra

leworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1987

Zakończenie kariery

1999

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

10

Najwyżej w rankingu

2 (2 lutego 1998)

Australian Open

W (1998)

Roland Garros

F (1992)

Wimbledon

QF (1998)

US Open

QF (1995, 1997)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

10

Najwyżej w rankingu

10 (11 czerwca 1990)

Australian Open

W (1996)

Roland Garros

F (1990)

Wimbledon

2R (1990, 1991)

US Open

3R (1989, 1991, 1995)

Petr Korda (ur. 23 stycznia 1968 w Pradze) – czeski tenisista, zwycięzca Australian Open 1998 w grze pojedynczej i Australian Open 1996 w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Jest ojcem i trenerem Sebastiana Kordy, również tenisisty[1].

Kariera tenisowa

Startując w gronie juniorów Korda wygrał w 1985 roku grę podwójną chłopców na Rolandzie Garrosie, w parze z Cyrilem Sukiem oraz w 1986 roku na Wimbledonie, wspólnie z Tomásem Carbonellem.

Karierę zawodową rozpoczął w 1987 roku, a zakończył w 1999 roku. W grze pojedynczej zwyciężył w dziesięciu turniejach rangi ATP World Tour, w tym wielkoszlemowy Australian Open z 1998 roku. W rundzie finałowej pokonał 6:2, 6:2, 6:2 Marcelo Ríosa[2]. Czech również siedemnaście razy dochodził do finałów zawodów ATP World Tour, w tym do finału Rolanda Garrosa z 1992 roku, gdzie przegrał w spotkaniu o tytuł z Jimem Courierem.

W grze podwójnej Korda wygrał dziesięć imprez kategorii ATP World Tour, m.in. Australian Open z 1996 roku razem ze Stefanem Edbergiem. W finale debliści byli lepsi od Sébastiena Lareau i Alexa O’Briena. Tenisista czeski awansował ponadto do czternastu finałów. W 1990 roku osiągnął finał, z Goranem Ivaniševiciem, na Rolandzie Garrosie.

W latach 1988–1997 Korda reprezentował Czechy w Pucharze Davisa.

W rankingu gry pojedynczej Korda najwyżej był na 2. miejscu (2 lutego 1998), a w klasyfikacji gry podwójnej na 10. pozycji (11 czerwca 1990).

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (10–17)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 29 października 1989 Frankfurt Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Kevin Curren 2:6, 5:7
Finalista 2. 5 maja 1991 Tampa Ceglana Stany Zjednoczone Richey Reneberg 6:4, 4:6, 2:6
Finalista 3. 21 lipca 1991 Waszyngton Twarda Stany Zjednoczone Andre Agassi 3:6, 4:6
Finalista 4. 28 lipca 1991 Montreal Twarda Andriej Czesnokow 6:3, 4:6, 3:6
Zwycięzca 1. 18 sierpnia 1991 New Haven Twarda Chorwacja Goran Ivanišević 6:4, 6:2
Zwycięzca 2. 13 października 1991 Berlin Dywanowa (hala) Francja Arnaud Boetsch 6:3, 6:4
Finalista 5. 3 maja 1992 Monachium Ceglana Szwecja Magnus Larsson 4:6, 6:4, 1:6
Finalista 6. 7 czerwca 1992 French Open, Paryż Ceglana Stany Zjednoczone Jim Courier 5:7, 2:6, 1:6
Zwycięzca 3. 19 lipca 1992 Waszyngton Twarda Szwecja Henrik Holm 6:4, 6:4
Zwycięzca 4. 30 sierpnia 1992 Long Island Twarda Stany Zjednoczone Ivan Lendl 6:2, 6:2
Finalista 7. 4 października 1992 Bazylea Twarda (hala) Niemcy Boris Becker 6:3, 3:6, 2:6, 4:6
Finalista 8. 11 października 1992 Tuluza Twarda (hala) Francja Guy Forget 3:6, 2:6
Zwycięzca 5. 25 października 1992 Wiedeń Dywanowa (hala) Włochy Gianluca Pozzi 6:3, 6:2, 5:7, 6:1
Finalista 9. 22 sierpnia 1993 New Haven Twarda Ukraina Andrij Medwediew 5:7, 4:6
Finalista 10. 10 października 1993 Sydney Twarda (hala) Peru Jaime Yzaga 4:6, 6:4, 6:7(4), 6:7(7)
Zwycięzca 6. 12 grudnia 1993 Monachium Dywanowa (hala) Niemcy Michael Stich 2:6, 6:4, 7:6, 2:6, 11:9
Finalista 11. 13 lutego 1994 Mediolan Dywanowa (hala) Niemcy Boris Becker 2:6, 6:3, 3:6
Finalista 12. 6 marca 1994 Indian Wells Twarda Stany Zjednoczone Pete Sampras 6:4, 3:6, 6:3, 3:6, 2:6
Finalista 13. 1 maja 1994 Monachium Ceglana Niemcy Michael Stich 2:6, 6:2, 3:6
Zwycięzca 7. 7 stycznia 1996 Doha Twarda Maroko Junus al-Ajnawi 7:6(5), 2:6, 7:6(5)
Finalista 14. 20 października 1996 Ostrawa Dywanowa (hala) Niemcy David Prinosil 1:6, 2:6
Finalista 15. 15 czerwca 1997 Halle Trawiasta Rosja Jewgienij Kafielnikow 6:7(2), 7:6(5), 6:7(7)
Finalista 16. 20 lipca 1997 Waszyngton Twarda Stany Zjednoczone Michael Chang 7:5, 2:6, 1:6
Zwycięzca 8. 26 października 1997 Stuttgart Dywanowa (hala) Maroko Junus al-Ajnawi 7:6(6), 6:2, 6:4
Finalista 17. 9 listopada 1997 Moskwa Dywanowa (hala) Rosja Jewgienij Kafielnikow 6:7(2), 4:6
Zwycięzca 9. 11 stycznia 1998 Doha Twarda Francja Fabrice Santoro 6:0, 6:3
Zwycięzca 10. 1 lutego 1998 Australian Open, Melbourne Twarda Chile Marcelo Ríos 6:2, 6:2, 6:2

Gra podwójna (10–14)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 4 października 1987 Palermo Ceglana Czechosłowacja Tomáš Šmíd Meksyk Leonardo Lavalle
Włochy Claudio Panatta
6:3, 4:6, 4:6
Zwycięzca 1. 10 lipca 1988 Gstaad Ceglana Czechosłowacja Milan Šrejber Ekwador Andrés Gómez
Hiszpania Emilio Sánchez
7:6, 7:6
Zwycięzca 2. 14 sierpnia 1988 Praga Ceglana Czechosłowacja Jaroslav Navrátil Austria Thomas Muster
Austria Horst Skoff
7:5, 7:6
Finalista 2. 16 lipca 1989 Gstaad Ceglana Czechosłowacja Milan Šrejber Brazylia Cássio Motta
Stany Zjednoczone Todd Witsken
4:6, 3:6
Zwycięzca 3. 30 lipca 1989 Stuttgart Ceglana Czechosłowacja Tomáš Šmíd Rumunia Florin Segărceanu
Czechosłowacja Cyril Suk
6:3, 6:4
Finalista 3. 6 sierpnia 1989 Kitzbühel Ceglana Czechosłowacja Tomáš Šmíd Hiszpania Emilio Sánchez
Hiszpania Javier Sánchez
5:7, 6:7
Finalista 4. 13 sierpnia 1989 Praga Ceglana Czechosłowacja Tomáš Šmíd Hiszpania Jordi Arrese
Austria Horst Skoff
4:6, 4:6
Zwycięzca 4. 29 kwietnia 1990 Monte Carlo Ceglana Czechosłowacja Tomáš Šmíd Ekwador Andrés Gómez
Hiszpania Javier Sánchez
6:4, 7:6
Finalista 5. 6 maja 1990 Monachium Ceglana Czechosłowacja Tomáš Šmíd Udo Riglewski
Michael Stich
1:6, 4:6
Finalista 6. 10 czerwca 1990 French Open, Paryż Ceglana Goran Ivanišević Hiszpania Sergio Casal
Hiszpania Emilio Sánchez
5:7, 3:6
Finalista 7. 19 sierpnia 1990 New Haven Twarda Goran Ivanišević Stany Zjednoczone Jeff Brown
Stany Zjednoczone Scott Melville
6:2, 5:7, 0:6
Zwycięzca 5. 18 sierpnia 1991 New Haven Twarda Australia Wally Masur Stany Zjednoczone Jeff Brown
Stany Zjednoczone Scott Melville
7:5, 6:3
Finalista 8. 29 września 1991 Bazylea Twarda (hala) Stany Zjednoczone John McEnroe Szwajcaria Jakob Hlasek
Stany Zjednoczone Patrick McEnroe
6:3, 6:7, 6:7
Zwycięzca 6. 13 października 1991 Berlin Dywanowa (hala) Czechosłowacja Karel Nováček Holandia Jan Siemerink
Czechosłowacja Daniel Vacek
3:6, 7:5, 7:5
Finalista 9. 26 kwietnia 1992 Monte Carlo Ceglana Czechosłowacja Karel Nováček Niemcy Boris Becker
Niemcy Michael Stich
4:6, 4:6
Finalista 10. 12 lipca 1992 Gstaad Ceglana Czechosłowacja Cyril Suk Holandia Hendrik Jan Davids
Belgia Libor Pimek
walkower
Zwycięzca 7. 25 kwietnia 1993 Monte Carlo Ceglana Szwecja Stefan Edberg Holandia Paul Haarhuis
Holandia Mark Koevermans
3:6, 6:2, 7:6
Zwycięzca 8. 20 czerwca 1993 Halle Trawiasta Czechy Cyril Suk Stany Zjednoczone Mike Bauer
Niemcy Marc-Kevin Goellner
7:6, 5:7, 6:3
Zwycięzca 9. 15 sierpnia 1993 Cincinnati Twarda Stany Zjednoczone Andre Agassi Szwecja Stefan Edberg
Szwecja Henrik Holm
7:6, 6:4
Finalista 11. 1 maja 1994 Monachium Ceglana Niemcy Boris Becker Rosja Jewgienij Kafielnikow
Czechy David Rikl
6:7, 5:7
Finalista 12. 19 lutego 1995 Mediolan Dywanowa (hala) Czechy Karel Nováček Niemcy Boris Becker
Francja Guy Forget
2:6, 4:6
Finalista 13. 23 lipca 1995 Waszyngton Twarda Czechy Cyril Suk Francja Olivier Delaître
Stany Zjednoczone Jeff Tarango
6:1, 3:6, 2:6
Zwycięzca 10. 27 stycznia 1996 Australian Open, Melbourne Twarda Szwecja Stefan Edberg Kanada Sébastien Lareau
Stany Zjednoczone Alex O’Brien
7:5, 7:5, 4:6, 6:1
Finalista 14. 18 sierpnia 1996 Indianapolis Twarda Czechy Cyril Suk Stany Zjednoczone Jim Grabb
Stany Zjednoczone Richey Reneberg
6:7, 6:4, 4:6

Przypisy

  1. Korda, Liang win Australian Open junior titles, „ESPN.com” [dostęp 2018-01-27].
  2. Washingtonpost.com: Korda Takes Australian Open Title [online], washingtonpost.com [dostęp 2018-01-27].

Bibliografia