Ten artykuł od 2018-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Aleksander I Balas

władca państwa Seleucydów
Okres	od 150 p.n.e. do 145 p.n.e.
Dane biograficzne
Data śmierci	145 p.n.e.
Żona	Kleopatra Thea
Dzieci	Antioch VI Epifanes Dionizos,
Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksander Balas, zwany również Epifanes (zm. 145 p.n.e.), rzekomy syn Antiocha IV, uzurpator na tronie monarchii Seleukidów pomiędzy 150 p.n.e.-145 p.n.e.

Panującemu od 162 p.n.e. Demetriuszowi I Soterowi udało się uspokoić sytuację w Syrii. Pokonał zbuntowanego dowódcę wojsk Timarchosa. Odniósł sukcesy w zbuntowanej Palestynie pokonując Judę Machabeusza. Zamyślał o przywróceniu minionej świetności monarchii. Zagrożenie dla sterowanego przez republikę rzymską status quo pobudziło do działania sąsiadów. Władca Pergamonu Attalos III Filadelfos ogłosił, że w jego państwie znajduje się mający prawa do tronu Seleukidów syn Antiocha IV, Aleksander. W rzeczywistości był to pochodzący prawdopodobnie ze Smyrny młodzieniec o imieniu Balas, wykazujący sylwetką i rysami twarzy podobieństwo do rzekomego ojca. Attalosowi, częstemu bywalcowi w Rzymie i mającemu tam licznych, wpływowych przyjaciół, udało się uzyskać uznanie senatu rzymskiego, który wycofał poparcie dla Demetriusza, a prawowitym władcą uznał Aleksandra Balasa.