Aleksander Żychliński

Aleksander Żychliński
Aleksander Marian Józef Żychliński
Sługa Boży
prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1889
Modliszewo

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 1945[a]
Gniezno

Miejsce pochówku

krypta Zasłużonych Wielkopolan w kościele św. Wojciecha w Poznaniu

Rektor Prymasowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie
Okres sprawowania

1927–1929

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

archidiecezja poznańska

Prezbiterat

17 lipca 1913

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor habilitowany teologii

Edukacja
Rodzice
  • Józef Izydor Żychliński
  • Amelia Maria Augustyna z d. Graeve
Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksander Żychliński (właśc. Aleksander Marian Józef Żychliński, herbu Szeliga[1]; ur. 13 grudnia 1889 w Modliszewie, zm. 21 grudnia 1945[a] w Gnieźnie) – polski ksiądz, doktor habilitowany teologii, rektor Prymasowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie, profesor w seminariach duchownych w Poznaniu, Gnieźnie i Kielcach, dogmatyk i znawca teologii duchowości, kierownik duchowy oraz Sługa Boży Kościoła katolickiego.

Życiorys

Aleksander Żychliński urodził się w Wielkopolsce 1889-12-13 13 grudnia 1889(dts) w Modliszewie, w szlacheckiej, ziemiańskiej rodzinie jako syn Józefa Izydora Żychlińskiego herbu Szeliga i Amelii Marii Augustyny z domu Graeve[1].

 Osobny artykuł: Żychlińscy.

Lata dzieciństwa spędził w Uzarzewie pod Poznaniem dokąd przenieśli się jego rodzice[3]. Uczęszczał do gimnazjów w Inowrocławiu, Gnieźnie i Poznaniu[4]. Mając 14 lat, po odbytych rekolekcjach zamkniętych, podjął decyzję wyboru życia konsekrowanego i pomimo sprzeciwu ojca wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu[5]. 1913-07-17 17 lipca 1913(dts) przyjął święcenia kapłańskie[6], po których w 1914 skierowano go na studia do Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego w Rzymie, a następnie do Uniwersytetu Wrocławskiego[3], na którym w 1917 uzyskał doktorat z teologii[4], a potem habilitację na Uniwersytecie Lwowskim[3].

Początkowo w 1917 przez około rok był wikariuszem w Gostyniu, po czym w latach (1918–1939) został wykładowcą i profesorem teologii dogmatycznej w seminarium duchownym w Poznaniu oraz w latach (1926–1927) był ojcem duchownym tego seminarium, pełniąc jednocześnie w okresie (1927–1929) funkcję rektora Prymasowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie[3]. Jeden z jego wychowanków ks. Ludwik Bielerzewski tak go wspominał[5]:

Zawsze skupiony, promieniował jednak wewnętrzną pogodą, a często i uśmiechem. Mąż wielkiej wiedzy.

Ks. Ludwik Bielerzewski

Inny jego wychowanek ks. Aleksy Wietrzykowski stwierdził[3]:

Ksiądz Żychliński uczył nas, swoich wychowanków seminaryjnych, że teologię należy studiować na klęczkach, nie z czysto ludzką ciekawością i pewnością siebie, lecz w duchu pokornej wiary i służebności dla Kościoła i ludzkich dusz.

Ks. Aleksy Wietrzykowski

Jego mistrzami, do których często się odwoływał był św. Tomasz z Akwinu oraz św. Jan od Krzyża[3]. Był spowiednikiem i kierownikiem duchowym poznańskich karmelitanek, opiekunem nowicjatu urszulanek w Poznaniu-Pokrzywnie[3]. Ponadto angażował się w inne dzieła duszpasterskie. W 1938 został dyrektorem Instytutu Wyższej Kultury Religijnej w Poznaniu[5]. Był też asystentem kościelnego Stowarzyszenia Kobiet w diecezjach poznańskiej i gnieźnieńskiej, a także duszpasterzem młodzieży akademickiej związanej z Juventus Christiana[5].

Po wybuchu II wojny światowej początkowo przebywał w okolicach Miechowa, a następnie na terenie diecezji kieleckiej, gdzie był wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach[4]. Po wojnie powrócił do Gniezna, będąc wykładowcą w tamtejszym seminarium.

Trumna ks. Aleksandra Żychlińskiego w krypcie Zasłużonych Wielkopolan, w kościele św. Wojciecha w Poznaniu

Będąc ciężko chorym zmarł 1945-12-21 21 grudnia 1945(dts) w Gnieźnie, w opinii świętości[5][6] i tam też został początkowo pochowany. W 1967 trumnę z jego szczątkami przewieziono z Gniezna do Poznania i złożono w podziemiach kościoła św. Wojciecha, a następnie w 1997 przeniesiono ją do nowej krypty Zasłużonych Wielkopolan w tym kościele[4].

Tablica przodków

Tablica rodowodowa[1][2]
Pradziadkowie Teodor Żychliński h. Szeliga
(1764–30.01.1840)
Eleonora Stablewska h. Oksza
(1796–2.07.1838)		 Józef Otto Lipski h. Grabie
(1777–1842)
Antonina Kraszkowska h. Nowina
(1793–11.08.1881)		 Karol August Friedrich Graeve
(1790–22.12.1853)
Joanna Jeziorkowska
(1799–11.02.1857)		 Antoni Epifaniusz Koczorowski h. Rogala
(7.04.1800–21.06.1875)
Augustyna Teresa Nepomuce Turno h. Kotwice
(3.04.1802–18.07.1881)
Dziadkowie Józef Kajetan Emil Gustaw Żychliński h. Szeliga
(2.08.1824–25.05.1899)
Zenobia Lipska h. Grabie
(26.10.1832–1907)		 Aleksander Józef Karol Graeve
(1818–30.01.1883)
Emilia Ludwika Anna Koczorowska h. Rogala
(1828–4.10.1864)
Rodzice Józef Izydor Żychliński h. Szeliga
(4.04.1856–24.09.1926)
Amelia Maria Augustyna Graeve
(27.12.1862–18.05.1947)
Ks. dr hab. Aleksander Marian Józef Żychliński h. Szeliga
(13.12.1889–21.12.1945)

Publikacje

Jego debiutem pisarskim było pięć Listów z Krakowa z 1910 drukowanych w „Przewodniku Katolickim”[3]. Głównymi jego dziełami były: Życie wewnętrzne czy O apostolstwo wedle ducha. Teolog duchowości ks. prof. Stanisław Urbański tak ocenił jego dzieło Życie wewnętrzne[7]:

Praca ta, jak dotychczas, jest jedynym opracowaniem w polskiej literaturze teologicznej, które tak wszechstronnie, a zarazem głęboko ujmuje to zagadnienie. Odsłania własne doświadczenie duchowe autora, które związał z dogmatyczną wiedzą biblijną oraz tradycją, jaką przekazały różne szkoły duchowości: dominikańska, franciszkańska i karmelitańska.

Ks. prof. Stanisław Urbański

Ponadto publikował artykuły w czasopismach teologicznych, takich jak: „Szkoła Chrystusowa” i „Głos Karmelu”[5]. Łącznie pozostawił po sobie 87 pozycji teologicznych[5]:

Proces beatyfikacji

Z inicjatywy archidiecezji poznańskiej podjęto starania celem wyniesienia jego na ołtarze[8]. Proces informacyjny został rozpoczęty 1968-12-31 31 grudnia 1968(dts) w Poznaniu[3][9]. Odtąd przysługuje mu tytuł Sługi Bożego.

Uwagi

  1. ↑ a b Niektóre źródła podają 24 grudnia 1945 jako datę jego śmierci[1][2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Marek Jerzy Minakowski, Aleksander Marian Józef Żychliński h. Szeliga (ID: sw.18516), [w:] Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [online], sejm-wielki.pl [zarchiwizowane z adresu 2020-06-11].
  2. ↑ a b Aleksander Marian Józef Żychliński [online], geni.com [dostęp 2020-06-11].
  3. ↑ a b c d e f g h i Marcin Węcławski, Ksiądz Aleksander Żychliński [online], przewodnik-katolicki.pl [zarchiwizowane z adresu 2020-06-10].
  4. ↑ a b c d KS. ALEKSANDER ŻYCHLIŃSKI [online], swietywojciech.archpoznan.pl [zarchiwizowane z adresu 2021-06-12].
  5. ↑ a b c d e f g Wojciech Świątkiewicz, ks. Alekander Żychliński (1889 - 1945) [online], adonai.pl, 20 grudnia 2009 [zarchiwizowane z adresu 2021-01-27].
  6. ↑ a b WIELKOPOLSCY KSIĘŻA od XVIII do XX wieku. Aleksander Żychliński, [w:] Wielkopolskie Towarzystwo Genealogiczne „Gniazdo” [online], wtg-gniazdo.org [zarchiwizowane z adresu 2020-06-11].
  7. ↑ Urbański 2002 ↓, s. 338.
  8. ↑ ~1945~ ALEKSANDER ŻYCHLIŃSKI [online], newsaints.faithweb.com [dostęp 2020-06-07] (ang.).
  9. ↑ Bar 1975 ↓, s. 353.

Bibliografia