91 pułk artylerii przeciwpancernej

17 pułk artylerii przeciwpancernej

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1949
Rozformowanie	1998
Nazwa wyróżniająca	Wejherowski
Tradycje
Święto	16 września
Rodowód	91 pappanc, 17 pal
Kontynuacja	19 pappanc
Organizacja
Numer	JW 2796[1] JW 1496[2]
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	artyleria
Podległość	8 Drezdeńska Dywizja Piechoty, 28 Brygada Artylerii Przeciwpancernej, Śląski Okręg Wojskowy, 4 Dywizja Zmechanizowana

91 Wejherowski pułk artylerii przeciwpancernej (91 pappanc) – oddział artylerii przeciwpancernej Wojska Polskiego.

Pułk został sformowany wiosną 1949 roku, w garnizonie Kołobrzeg, w koszarach przy ulicy Szczecińskiej 2, w składzie 8 Zmotoryzowanej Dywizji Piechoty.

Jednostka została zorganizowana na bazie samodzielnych dywizjonów artylerii przeciwpancernej (15 i 20 dappanc), według etatu Nr 5/46 o stanie 622 żołnierzy i 18 pracowników kontraktowych. Pułk przejął dotychczasowy numer jednostki wojskowej 20 dappanc i jego nazwę wyróżniającą "Wejherowski".

Latem 1950 roku oddział został przeformowany na nowy etat Nr 4/47 o zmniejszonym stanie 527 wojskowych i 13 pracowników kontraktowych oraz wyłączony ze składu 8 Zmot. DP i podporządkowany bezpośrednio dowódcy OW-II.

Latem 1951 roku pułk został dyslokowany do garnizonu Gniezno, gdzie został przeformowany na etat Nr 4/57 o stanie 469 żołnierzy i 20 pracowników cywilnych oraz włączony w skład 28 Brygady Artylerii Przeciwpancernej.

W grudniu 1952 roku oddział został przeformowany na etat Nr 4/89 o zmniejszonym stanie 400 wojskowych i 10 pracowników kontraktowych, a w listopadzie 1954 roku na etat Nr 4/108 o stanie 363 wojskowych i 13 pracowników.

Jesienią 1956 roku została rozformowana 28 BAPpanc, natomiast 91 pappanc został podporządkowany bezpośrednio dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego^[3] i przeformowany na etat Nr 4/138 o stanie 978 wojskowych i 7 pracowników wojska.

12 września 1991 roku pułk utracił prawo do nazwy wyróżniającej "Wejherowski"^[4].

W 1993 roku jednostka została włączona w skład 4 Dywizji Zmechanizowanej^[5].

2 października 1995 roku jednostka została przemianowana na 17 pułk artylerii przeciwpancernej oraz przejęła dziedzictwo tradycji:

• 17 pułku artylerii lekkiej (1919-1939),
• 91 Wejherowskiego pułku artylerii przeciwpancernej (1949-1991),
• 91 pułku artylerii przeciwpancernej (1991-1995).

Dzień 16 września został ustanowiony Świętem Pułku^[6].

19 kwietnia 1996 roku pułk otrzymał nową nazwę wyróżniającą "Gnieźnieński" oraz imię patrona Króla Bolesława Chrobrego^[7].

W 1998 roku 17 Gnieźnieński pułk artylerii przeciwpancernej im. Króla Bolesława Chrobrego został rozformowany.

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• PawełP. Piotrowski PawełP., Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne 1945-1956, Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2003, ISBN 83-88542-53-2, OCLC 830528040 . Brak numerów stron w książce
• 4 Dywizja Piechoty - Zmechanizowana 1808-1994. Zarys dziejów, red. nauk. Grzegorz Nowik, Tadeusz Rawski, Ministerstwo Obrony Narodowej, Departament Stosunków Społecznych, Wydawnictwo "Bellona", Warszawa 1994, ISBN 83-11-08377-0