W 1945 ochraniał odcinek zachodniej granicy państwa, brał udział w wysiedlaniu ludności niemieckiej i organizacji akcji obsadzania gospodarstw rolnych przez napływających przesiedleńców z terenów centralnej i wschodniej Polski. Zajmował wtedy kwatery we wsi Klempino. Po przejęciu ochrony granicy przez oddziały WOP, dyslokowany został do Szczecina, początkowo do budynków mieszkalnych przy ul. Konopnickiej (róg Witkiewicza), a następnie do koszar przy ul. Łukasińskiego[3]. W 1948 stacjonował w garnizonie Kołobrzeg. W maju 1949 roku został podporządkowany dowódcy 8 Drezdeńskiej Dywizji Piechoty[4], który na jego bazie sformował 91 Pułk Artylerii Przeciwpancernej.
↑Dariusz Faszcza, Z dziejów 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej s. 24.
↑Dariusz Faszcza, Z dziejów 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej s. 26.
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X–XX wiek. Materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. Praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X. Brak numerów stron w książce
Dariusz Faszcza, Z dziejów 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Bolesława Krzywoustego 1945–2005, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2005, 83-11-10131-0
