Engeland stond bij aanvang van het toernooi op de vierde plaats van de FIFA-wereldranglijst.[1] Drie Europese landen en EK-deelnemers stonden boven Engeland op die lijst. Denemarken was op de tiende plaats terug te vinden.[2] Denemarken kende zes Europese landen en EK-deelnemers met een hogere positie op die lijst.
Engeland en Denemarken troffen elkaar voorafgaand aan deze wedstrijd al 21 keer. Engeland won twaalfmaal, Denemarken zegevierde vier keer en vijf keer eindigde dit duel onbeslist. Twee keer eerder vond deze ontmoeting plaats op een groot eindtoernooi. In de groepsfase van het EK 1992 eindigde deze wedstrijd in een 0–0 gelijkspel. In de achtste finales van het WK 2002 won Engeland met 0–3.
Voor Engeland was dit haar tiende deelname aan een het EK en de derde op rij. Twee keer eerder bereikte Engeland de halve finales. Geen van die keren bereikte Engeland ook de finale. Denemarken nam voor een negende maal deel aan het EK en voor de eerste maal sinds het EK 2012. Drie keer eerder bereikte Spanje ook de halve finales. Enkel op het EK 1992 bereikte Denemarken ook de finale.
Engeland werd groepswinnaar in een groep met Kroatië, Schotland en Tsjechië, waarna er in de achtste finales met 2–0 werd gewonnen van Duitsland en in de kwartfinales met 0–4 werd gewonnen van Oekraïne. Denemarken eindigde op de tweede plaats in een groep met Finland, België en Rusland, won in de achtste finales met 0–4 van Wales en won in de kwartfinales met 1–2 van Tsjechië.
De winnaar van dit duel zou het in de finale, eveneens in Londen, opnemen tegen Italië, dat een dag ervoor de strafschoppenreeks won na een 1–1 gelijkspel tegen Spanje.