ფორმალურად დამოუკიდებელია 1986 წლის 3 ნოემბრიდან, აქვს აშშ-თან „ასოცირებული ქვეყნის“ სტატუსი და ძალიან არის დამოკიდებული ამერიკულ ეკონომიკურ დახმარებაზე. ასოცირების შესახებ დადებული შეთანხმების საფუძველზე, აშშ ვალდებულია უზრუნველყოს მიკრონეზიის ფედერაციული შტატების თავდაცვა და მისი ფინანსური დოტაცია.
გეოგრაფია
მიკრონეზიის ფედერაციული შტატები მდებარეობს მიკრონეზიაში და განლაგებულია ოკეანეთის ჩრდილო-დასავლეთ ნაწილში, კაროლინის კუნძულების არქიპელაგზე, ჰავაის კუნძულებიდან დაახლოებით 4000 კმ-ის მანძილზე სამხრეთ-დასავლეთით, პირდაპირ ეკვატორზე.
წარმოადგენს სახელმწიფოს, რომელიც შედგება 607 მომცრო კუნძულისაგან, რომელთაგან მხოლოდ 40-ს აქვს მნიშვნელოვანი ზომები, მათგან სიდიდით ყველაზე მეტად გამოირჩევა კუნძულთა 4 ჯგუფი: სენიავინის, კოსრაეს, ჩუუკის და იაპის კუნძულები. 607 კუნძულიდან 65 დასახლებულია. მიკრონეზიის ფედერაციული შტატები შედგება ოთხი შტატისაგან: იაპი, ჩუუკი (ყოფილი ტრუკი), პონპეი (ყოფილი პონაპე) და კოსრაე (ყოფილი კუსაე). დედაქალაქი — პალიკირი კუნძულ პონპეიზე. მიუხედავად იმისა, რომ ხმელეთის საერთო ფართობი ქვეყანაში შეადგენს სულ 702 კმ²-ს, მისი მთლიანი ფართობი 2,6 მილიონ კმ²-ზე მეტია წყნარ ოკეანეში. ამ ოთხი შტატიდან თითოეული შედგება ერთი ან მეტი ვულკანური წარმოშობის „მაღალი კუნძულისაგან“, და ყველა, კოსრაეს გარდა მოიცავს მრავალრიცხოვან ატოლებს. ჩუუკის შტატი — საერთო ფართობი შეადგენს 127 კმ²-ს და შედგება შვიდი ძირითადი კუნძულთა ჯგუფისაგან. პონპეის შტატის ფართობი შეადგენს 344 კმ²-ს, რომელთაგან 130 კმ² მოდის მიკრონეზიის ფედერაციული შტატების ყველაზე დიდ კუნძულ პონპეიზე. იაპის შტატი შედგება 4 დიდი კუნძულისაგან, 7 მცირე კუნძულისაგან და 134 ატოლისაგან, რომელთა ხმელეთის საერთო ფართობია 122 კმ². კოსრაეს შტატი — ერთი მაღალი კუნძულია, ფართით 109 კმ².
ვულკანური წარმოშობის ყველა დიდი კუნძულიმთიანია, ტყითაა დაფარული, გარშემორტყმული მარჯნისრიფებით. სხვები წარმოადგენენ ატოლებს — მარჯნის კუნძულები რგოლისებური ფორმით, შიგნით არსებული დაბალი სიღრმის ლაგუნით.
ყველაზე მაღალი წერტილია — მთა ნანა-ლაუდი (კუნძულ პონპეიზე, სიმაღლე 798 მ). ძირითადი ენებია: ინგლისური (ოფიციალური), იაპური, ტრუკური, პონპეური, კოსრაეული.
კლიმატი ეკვატორული და სუბეკვატორულია, პასატურ-მუსონური ტიპის. ტემპერატურის სეზონური ცვალებადობა უმნიშვნელოა. თვის საშუალო ტემპერატურაა — 26-33 °C. აქ ხშირად მოდის თავსხმა წვიმები. ყველაზე უფრო ტენიანი თვეა — აპრილი. ნალექები მოდის 2250 მმ-დან 3000-6000 მმ-მდე (მთებში კუნძულ კუსაპეზე) წელიწადში. წყნარი ოკეანის ის ნაწილი, სადაც მდებარეობს მიკრონეზია, ტაიფუნების წარმოშობის რაიონია, საშუალოდ კუნძულებს გადაუვლის 25 ტაიფუნამდე წელიწადში. ტაიფუნების სეზონია — აგვისტოდან დეკემბრის ჩათვლით. ტაიფუნებისთვის დამახასიათებელია გამანადგურებელი ქარიშხალი, რომლის სიჩქარე აღწევს 320 კილომეტრს საათში.
სავარაუდოდ, მიკრონეზიელებმა ამ კუნძულებზე მისვლა დაიწყეს აზიიდან ჩვენს წელთაღრიცხვამდე მეორე ათასწლეულში. კოლონიამდელი პერიოდის ისტორიის ძეგლია ნან-მადოლის კომპლექსი, რომელიც კუნძულ პონაპეზე მდებარეობს.
ევროპელების მიერ კუნძულების კოლონიზაციის დაწყების მომენტში ადგილობრივი მოსახლეობა იმყოფებოდა პირველყოფილი საზოგადოების დაშლის სტადიაში. საზოგადოება იყოფოდა თავისი მდგომარეობით მთელი რიგ არათანაბარუფლებიან სოციალურ ჯგუფებად. ზოგიერთ კუნძულოვან ჯგუფებში აღმოცენდა მსხვილი ტერიტორიული გაერთიანებები, თუმცა სახელმწიფოები ჯერ კიდევ არ იყო ჩამოყალიბებული.
კაროლინის კუნძულები აღმოაჩინეს ესპანელებმა 1527 წელს. XVII საუკუნეში ესპანეთმა გამოაცხადა კაროლინის კუნძულები საკუთარ სამფლობელოდ, მაგრამ ფაქტობრივი კონტროლი არქიპელაგზე ვერ დამყარდა. 1885 წელს კაროლინის კუნძულებზე თავისი პრეტენზიები განაცხადა გერმანიამ, ერთ-ერთ კუნძულზე აღიმართა გერმანიის დროშა. ესპანეთმა მიმართა საერთაშორისო არბიტრაჟს და არბიტრად არჩეულმა პაპმა ლეო XIII-მ კუნძულები მიაკუთვნა ესპანეთს.
1899 წელს გერმანიამ იყიდა კაროლინის კუნძულები ესპანეთისგან.
პირველი მსოფლიო ომის დროს 1914 წელს კუნძულები დაიპყრო იაპონიამ, ომის დამთავრების შემდეგ ვერსალის შეთანხმებით კუნძულები გადაეცა იაპონიას სამანდატო ტერიტორიის სახით. იაპონელებმა აქ შექმნეს მსხვილი შაქრის პლანტაციები, აქტიურად ტარდებოდა იაპონელების გადასახლების პოლიტიკა კაროლინის კუნძულებზე. იაპონელების მიერ ხდებოდა ადგილობრივი მოსახლეობის იძულებითი ასიმილირება.
1986 წლის 3 ნოემბრიდან მიკრონეზიის ფედერაციული შტატები — აშშ-თან თავისუფლად ასოცირებული სუვერენული სახელმწიფოა. ეს სტატუსი ნიშნავს, რომ აშშ პასუხს აგებს მიკრონეზიის ფედერაციული შტატების თავდაცვაზე და მოვალეობას იღებს მის ფინანსურ დოტაციებზე.
მიკრონეზიის ფედერაციული შტატები — ფედერაციული სახელმწიფო, შედგება 4 შტატისაგან, რომლებსაც აქვთ საკუთარი მთავრობა: ჩუუკი (ყოფილი ტრუკი), კოსრაე (ყოფილი კუსაე), პონპეი (ყოფილი პონაპე) და იაპი. შტატებს აქვთ მაღალი დონის დამოუკიდებლობა სახელმწიფო საქმიანობის თითქმის ყველა სფეროში.
მოქმედებს 1979 წლის კონსტიტუცია, რომელიც აშშ-ის კონსტიტუციის მიხედვით არის შედგენილი.
მმართველობის ფორმით მიკრონეზიის ფედერაციული შტატები — განსაკუთრებული ტიპის რესპუბლიკა. პოლიტიკური რეჟიმი დემოკრატიული. პოლიტიკური პარტიები არ არსებობს.
საკანონმდებლო ხელისუფლება ეკუთვნის ფედერალურ ერთპალატიან პარლამენტს — მიკრონეზიის ფედერაციული შტატების კონგრესს, რომელიც შედგება 14 სენატორისაგან (4 სენატორი ირჩევა თითო თითოეული შტატიდან 4 წლის ვადით, 10 ერთმანდატიან ოლქებში დაახლოებით თანაბარი რაოდენობის ამომრჩევლებით 2 წლის ვადით).
სახელმწიფოს და მთავრობის მეთაური — პრეზიდენტი, რომელიც ირჩევა მიკრონეზიის ფედერაციული შტატების კონგრესის წევრების მიერ თითოეული შტატის 4 სენატორიდან 4 წლის ვადით. იმავდროულად ირჩევა ვიცე-პრეზიდენტი.
შტატების სახელმწიფო წყობას ადგენს მათი საკუთარი კონსტიტუციები და მთლიანად ფედერალურის ანალოგიურია.
შეიარაღებული ძალები ქვეყანას არ ჰყავს.
ეკონომიკა
2008 წელს მთლიანი შიდა პროდუქტი ერთ სულ მოსახლეზე — 2,2 ათასი დოლარი (183-ე ადგილი მსოფლიოში).
მრეწველობა — სასოფლო-სამეურნეო პროდუქციის გადამუშავება, საპნის წარმოება, ხე-ტყის დამუშავება, ნავების წარმოება.
საექსპორტო საქონელი (14 მილიონი $) — თევზი, კოპრა, შავი წიწაკა, ბანანი, სუვენირები (ძირითადად — იაპონიაში და აშშ).
იმპორტირებულია (133 მილიონი $) — საკვები პროდუქტები, სამრეწველო საქონელი (ძირითადად — აშშ-დან და იაპონიიდან).
კუნძულებზე არ არის მინერალური რესურსები, ფოსფატების გარდა. არსებობს პოტენციალი ტურისტული ბიზნესისათვის, მაგრამ მის განვითარებას ხელს უშლის კუნძულების დაშორება, შესაბამისი სტრუქტურების არასაკმარისობა და გარე სამყაროსთან საჰაერო კავშირების განუვითარებლობა.
აშშ-თან თავისუფალი ასოციაციის შეთანხმების პირობების თანახმად, აშშ-მა 1986 წლიდან 2001 წლის ჩათვლით მიკრონეზიის ფედერაციულ შტატებს გამოუყო 1,3 მილიარდი დოლარი. შემდგომში ყოველწლიური დახმარების რაოდენობა შემცირდა, მაგრამ მუდმივ მრავალმილიონიან ფულად დახმარებას აშშ შეპირებულია 2023 წლამდე.