O nacionalismo austríaco é o nacionalismo que afirma que os austríacos son unha nación e que promove a unidade cultural dos austríacos.[1] O nacionalismo austríaco desenvolveuse orixinalmente como un nacionalismo cultural que resaltaba unha identidade relixiosa católica. Á súa vez, caracterízouse pola súa oposición a unificación con Prusia, de maioría protestante, algo que era percibido como unha ameaza potencial ao núcleo católico da identidade nacional austríaca.[2]
O nacionalismo autríaco xurdiu por primeira vez durante as guerras napoleónicas, con Joseph von Hormayr como o máis prominente líder político nacionalista autríaco daquela.[3] Na década de 1930, o goberno da Fronte Patriótica de Engelbert Dollfuss e Kurt Schuschnigg rexeitou as aspiracións panxermánicas de unir Austria cunha Alemaña dominante protestante, aínda que non rexeitou totalmente unha unión potencial e afirmou que calquera unificación de Austria con Alemaña requiriría dun estado federal alemán onde se garantise a Austria e aos austríacos o status privilexiado que recoñecese a unha nación austríaca dentro dunha "Kulturnation" alemá.[4] Despois dos eventos da segunda guerra mundial e o nazismo, os austríacos comezaron a rexeitar a identidade xermánica, a cal foi substituída por unha identidade austríaca máis ampla.[5][6] Despois da guerra, houbo quen chegou a describir a Austria como a "primeira vítima de Hitler".[7]
No período logo da segunda guerra mundial, aqueles que recoñecían a Austria como unha nación rexeitaron a identidade alemán dos austríacos e enfatizaron o patrimonio non alemán entre a poboación austríaca, incluíndo o pasado celta, ilirio, romano e eslavo.[8] Os defensores nacionalistas afirmaron que os austríacos tiñan herdanza celta, xa que Austria é o territorio da primeira cultura característica celta, a cultura de Hallstatt.[9] Os austríacos contemporáneos expresan o seu orgullo por ter patrimonio celta e Austria posúe unha das maiores coleccións de artefactos celtas en Europa.[10]
O nacionalismo austríaco foi desafiado internamente. O principal nacionalismo rival foi o nacionalismo alemán. Outro nacionalismo rival emerxeu despois da derrota do Imperio Austrohúngaro na primeira guerra mundial, o nacionalismo bavarés, o cal desafiou a nova Primeira República Austríaca con propostas de unificación con Baviera.[11] Nesta época o goberno bavarés tiña especial interese en incorporar as rexións de Tirol do Norte e Alta Austria a Baviera.[12] Este foi un asunto importante despois da primeira guerra mundial, cun número destacado de tiroleses do norte de Austria que declararon a súa intención de que o Tirol do Norte se unise a Baviera.[13]
↑Carl Waldman, Catherine Mason. Encyclopedia of European Peoples. Infobase Publishing, 2006. P. 42.
↑Kevin Duffy. Who Were the Celts? Barnes & Noble Publishing, 1996. P. 20.
↑Suda Lorena Bane, Ralph Haswell Lutz. Organization of American Relief in Europe, 1918-1919: Including Negotiations Leading Up to the Establishment of the Office of Director General of Relief at Paris by the Allied and Associated Powers. Stanford University Press, 1943. P. 119.
Carsten, F. L. (1986). The First Austrian Republic, 1918–1938: A Study Based on British and Austrian Documents. Aldershot: Gower. ISBN978-0-566-05162-3.
Wodak, Ruth; de Cilia, Rudolf; Reisigl, Martin; Liebhart, Karin (2009). The Discursive Construction of National Identity (Second ed.). Edimburgo: Edinburgh University Press. ISBN978-0-7486-3726-3.
Nota: As formas de nacionalismo baseado principalmente no grupo étnico están recollidos enriba. Isto non implica que tódolos nacionalistas do grupo étnico subscriban esa forma de nacionalismo étnico.
