A República Serbia é chamada de xeito común na prensa e medios oficiais Republika Srpska.[3] Segundo as regras das linguas eslavas, Srpska (ou sexa de Serbia), pode ser tanto un adxectivo como un nome propio. Por mor da posible confusión entre esta parte de Bosnia e Hercegovina e a República de Serbia (ou Serbia, país independente), en ocasións o nome Republika Srpska déixase sen traducir nos países non eslavos para evitar confusións.
Demografía
A RS comprende o 48% da superficie do país, e ten aproximadamente o 34% da poboación. Estes datos como case todos os da antiga Iugoslavia son estimacións, xa que o derradeiro censo oficial tivo lugar en 1991[4]. O 88,4% da poboación é serbia, bosníacos 10,7% e croatas 0,9%. Durante as guerras dos Balcáns a rexión recibiu a refuxiados serbocroatas e serbobosnios doutras partes da antiga Iugoslavia.
Historia
Trala independencia de Eslovenia e Croacia da antiga Iugoslavia o 24 de outubro de 1991, créase a Asemblea Serbobosníaca para defender os intereses serbobosnios dentro da antiga República Iugoslava de Bosnia e Hercegovina. Esta asemblea organizou un referendo para manterse unidos a Iugoslavia no caso de independencia de Bosnia e Hercegovina. O líder do principal partido serbiobosníaco Radovan Karadzic organizou as "Provincias Autónomas Serbias" e posteriormente declarou os territorios como República do Pobo Serbio de Bosnia e Hercegovina (Република српског народа Босне и Херцеговина). Isto foi declarado inconstitucional polo goberno de Saraxevo, que votou unha nova constitución secesionista de Iugoslavia (caso análogo á da República Krajina de Serbia en Croacia).
En marzo de 1992 proclámase a independencia de Bosnia e Hercegovina co desacordo dos serbobosníacos(un terzo da poboación). Como reacción a República Serbia de Bosnia e Hercegovina declarou a súa independencia o 7 de abril, e o 12 de agosto eliminaba a referencia a Bosnia e Hercegovina no nome quedando só en Republika Srpska. Forzas paramilitares serbias e o exército iugoslavo (JNA, mandado polos serbios pero non formado unicamente por serbios) intentaron impedir a secesión bosníaca.
De 1992 a 1995, é dicir, durante a guerra de Bosnia, os serbobosnios da República Serbia era un dos tres bandos enfrontados: os outros dous eran os bosníacos e os bosníacocroatas da República Croata de Herzeg-Bosnia. Durante a guerra e segundo o Tribunal Internacional para a Antiga Iugoslavia, os serbobosníacos abriron campos de concentración, levaron a cabo masacres masivos (ver masacre de Srebrenica) e actos de xenocidio e limpeza étnica da poboación non serbia.
Por mor da guerra e dos desprazamentos forzosos de poboación, a transición á economía de mercado vese complicada. O Alto Representante para Bosnia e Hercegovina tivo que apartar dos seus cargos a moitos dirixentes serbiobosníacos acusados de corrupción ou de crimes de guerra. Debido ó referendo de Montenegro e a cada vez maior insatisfacción dos serbiobosníacos co goberno de Saraxevo, moitos queren convocar un referendo de seu, aínda que a comunidade internacional non acepta a lexitimidade dun referendo convocado por unha das entidades do Acordo de Dayton.
O 1 de xaneiro de 2006 a República Serbia deixou de xeito oficial de ter forzas armadas como reivindicación da OTAN para un acordo de cooperación con Bosnia e Hercegovina. Pese a que Saraxevo é a capital de iure da República Serbia, Banja Luka é a capital de facto, coa maioría das sedes do goberno rexional.
Nota: As formas de nacionalismo baseado principalmente no grupo étnico están recollidos enriba. Isto non implica que tódolos nacionalistas do grupo étnico subscriban esa forma de nacionalismo étnico.
.svg&lang=gl)
