Η Μητρόπολη περιλαμβάνει τη Νότια Κορέα, τη Βόρεια Κορέα και την Ιαπωνία, ενώ έδρα της είναι η Σεούλ, η πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας. Ο επίσημος τίτλος του Μητροπολίτη είναι Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορέας, υπέρτιμος και έξαρχος Ιαπωνίας.
Ιστορία
Τα πρώτα χρόνια
Η ιστορία της Ορθοδοξίας στην Κορέα ξεκινά το 1900, όταν το Πατριαρχείο Ρωσίας στέλνει ιεραποστολικό κλιμάκιο,[1] το οποίο προχωρά το 1903 στην κατασκευή ναού στη Σεούλ και το 1911-3 στη χειροτονία 2 ιθαγενών κληρικών. Το 1910 η Ιαπωνία καταλαμβάνει την Κορέα και οι Ορθόδοξοι υφίστανται διώξεις. Το 1921 το Πατριαρχείο Ρωσίας αποφασίζει να σταματήσει τη βοήθεια προς την Εκκλησία της Κορέας, με συνέπεια να πάψει να υφίσταται και η όποια δικαιοδοσία της Εκκλησίας της Ιαπωνίας επ' αυτής. Το 1946 η Εκκλησία της Κορέας αυτοδιοργανώθηκε πλέον σε επίπεδο ενορίας. Το 1947 χειροτονείται τρίτος ιθαγενής ιερέας, ο οποίος μετά την αναχώρηση του τελευταίου Ρώσου το 1947, παρέμεινε ο μοναδικός ιερέας στην Κορέα.
Λόγω του πολέμου στην Κορέα, οι ορθόδοξοι διασκορπίστηκαν και πολλοί κατέφυγαν στο Πουσάν, στα νότια. Το 1953 ο στρατιωτικός ιερέας του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος της Κορέας, ανακάλυψε την εκκλησία και ρύθμισε την οργάνωση της ενορίας της Σεούλ. Το 1954 χειροτονήθηκε ιθαγενής ιερέας από τον Αρχιεπίσκοπο Ιαπωνίας.
Εξαρχία του Οικουμενικού Πατριαρχείου
Στις 24 Δεκεμβρίου 1955 η Ορθόδοξη Ενορία με ομόφωνη απόφασή της, ζητά να υπαχθεί στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, αφού δεν υπαγόταν σε καμία εκκλησιαστική δικαιοδοσία. Το Πατριαρχείο κάνει δεκτό το αίτημα το 1956[2] και διορίζει τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο ως Έξαρχο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κορέας. Το 1970 η Εξαρχία της Κορέας υπάγεται στη δικαιοδοσία της νεοϊδρυθείσης Μητρόπολης Νέας Ζηλανδίας. Το 1977 πεθαίνει ο τελευταίος ιθαγενής ιερέας της πρώτης περιόδου. Το 1978 αναστηλώνεται και εγκαινιάζεται ο ναός του Αγίου Νικολάου της Σεούλ. Το 1980 χειροτονείται ο πρώτος ιθαγενής ιερέας της νέας περιόδου. Το 1982 ιδρύεται το Ορθόδοξο Θεολογικό Σεμινάριο στη Σεούλ, με σκοπό την κατάρτιση κληρικών και κατηχητών. Το 1993 το Πατριαρχείο αποφασίζει τη χειροτονία βοηθού επισκόπου του Μητροπολίτη Νέας Ζηλανδίας, με τον τίτλο του Επισκόπου Ζήλων, ο οποίος θα επιβλέπει την περιοχή της Κορέας. Εν τω μεταξύ κτίζονται και άλλοι ιεροί ναοί, χειροτονούνται ιθαγενείς ιερείς και μεταφράζονται πολλά βιβλία στα Κορεατικά. Το 1996 η Εκκλησία αναγνωρίζεται επίσημα από την κυβέρνηση της Νότιας Κορέας. Το 2000 εορτάζεται η εκατονταετηρίδα από την ίδρυση της Εκκλησίας της Κορέας παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη.
Εξύψωση σε Μητρόπολη
Το 2004 το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποφασίζει την εξύψωση της Εξαρχίας Κορέας σε Μητρόπολη και πρώτος Μητροπολίτης Κορέας και Έξαρχος Ιαπωνίας εκλέγεται από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείο ο μέχρι τότε Επίσκοπος Ζήλων Σωτήριος.[3]
Στις 21 Δεκεμβρίου 2005 εξελέγη υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως Επίσκοπος Ζήλων ο Αμβρόσιος, Βοηθός Επίσκοπος της Ιεράς Μητροπόλεως Κορέας, με τη χειροτονία του να γίνεται στις 5 Φεβρουαρίου 2005, στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Νικολάου Σεούλ.
Στις 27 Μαΐου 2008, ο Μητροπολίτης Κορέας Σωτήριος εξελέγη σε Μητροπολίτη Πισιδίας. Την ίδια ημέρα, Μητροπολίτης Κορέας και Έξαρχος Ιαπωνίας εκλέγεται ο μέχρι τότε Επίσκοπος Ζήλων Αμβρόσιος.[4]
Η Μητρόπολη Κορέας, σύμφωνα με στοιχεία του 2007-8, είναι οργανωμένη σε 7 εκκλησιαστικές κοινότητες, με συνολικά 25 ναούς και παρεκκλήσια και 9 ιερείς και 2 διακόνους, οι οποίοι προσπαθούν να καλύψουν τις ανάγκες όλων των πιστών:
.jpg)
