Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.
Αναδείχθηκε σε ολόκληρο τον Xριστιανισμό κατά τον 4ο αιώνα κατόπιν ιεραποστολικής δράσης της ΙσαποστόλουΑγίας Νίνας εκ της Καππαδοκίας. Στη συνέχεια, τον 5ο αιώνα αναγνωρίσθηκε αυτοκέφαλη από το Πατριαρχείο Αντιοχείας, στη δικαιοδοσία του οποίου ανήκε κανονικώς. Το 1811 στερήθηκε αυτού του ιστορικού προνομίου, καταργηθείσα αντικανονικώς από τον τότε αυτοκράτορα της Ρωσίας.
Το 1917 πραγματοποιήθηκε η πρώτη εκκλησιαστική συνέλευση στην Τιφλίδα και η εκλογή Καθολικού Πατριάρχη. Επιπλέον, επιβεβαίωσε νομικά την αποκατάσταση της αυτοκεφαλίας της Γεωργιανής Εκκλησίας, κατάργησε τη θέση του εξάρχου και αποκατέστησε τον τίτλο του Καθολικού Πατριάρχη. Το 1990 επικυρώθηκε το αυτοκέφαλο της Γεωργιανής Εκκλησίας από το Οικουμενικού Πατριαρχείου, χάρη στην πρωτοβουλία του Οικουμενικού Πατριάρχη Δημητρίου. Το ζήτημα της κανονικότητος της αυτοκεφαλίας της επαναθεωρήθηκε από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Με Πατριαρχική και Συνοδική Απόφαση, η Εκκλησία της Γεωργίας (Ιβηρίας) ανακηρύχθηκε αυτοκέφαλη, εκδοθέντος του σχετικού Συνοδικού Τόμου και αναγνωρίστηκε η Πατριαρχική τιμή του προκαθημένου της.
Διοίκηση
Επισκοπές του πατριαρχείον Γεωργίας κατά το έτος 2013
