Η Αγία Νίνα (γεωργιανά: წმინდა ნინო, αρμενικά: Սուրբ Նունե, 280 - 338 ή 340) είναι γυναικεία προσωπικότητα του χριστιανισμού, που κήρυξε τον Χριστιανισμό στη Γεωργία, που κατέληξε στον εκχριστιανισμό της Ιβηρίας. Πολλές είναι οι πηγές που συγκλίνουν ως προς το μέρος της γέννησής της δηλαδή την Κολάστρη της Καππαδοκίας. Η οικογένειά της ήταν ελληνόφωνη, επίσης, βάσει κάποιων πηγών.[1] Γενικότερα, σχετικά την καταγωγή της και την οικογένειά της, η Ρωμαιοκαθολική με την Ορθόδοξη Εκκλησία, σημειώνουν διαφορές.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία αναφέρει για αυτήν: Κατά τη διάρκεια των παιδικών της χρόνων, μεγάλωσε με μία καλόγρια, στη Βηθλεέμ.[2] Ο θείος της τότε που ήταν πατριάρχης Ιεροσολύμων, τη βοήθησε να πάει στη Ρώμη, όπου κατόπιν πήγε στη Ιβηρία για να κηρύξει τον χριστιανισμό. Ο θρύλος λέει ότι ήρθε η Παναγία στον ύπνο της και της είπε να πάει εκεί. Πηγαίνοντας στην Ιβηρία, κυνηγήθηκε από τον Τιριδάτη Γ΄ της Αρμενίας, περνώντας το Βασίλειο της Αρμενίας. Στην Αρμενία άνηκε σε μια κοινότητα με 35 παρθένες,[3] οι οποίες τελικά δολοφονήθηκαν όλες από τον Τιριδάτη, εκτός από αυτήν. Λίγο αργότερα και οι 35 γυναίκες αγιοποιήθηκαν από την Αρμενική Αποστολική Εκκλησία. Από την άλλη, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία βάσει του Τυράννιου Ρουφίνου, αναφέρει: Η Νίνα δεν πήγε στην Ιβηρία με δική της βούληση, αλλά ήταν σκλάβα που μεταφέρθηκε εκεί, ενώ και το οικογενειακό δέντρο της δεν είναι ξεκάθαρο.[4]
Σύμφωνα με τον θρύλο, η Νίνα, πραγματοποίησε ένα θαύμα, με το οποίο έσωσε τη Βασίλισσα Νανά της Ιβηρίας καθώς επίσης και τον παγανιστή Βασιλιά Μίριαν Γ΄, ο οποίος χαμένος όπως ήταν σε ένα ταξίδι για κυνήγι, προσευχήθηκε στον Θεό της Νίνα και βρήκε τον δρόμο της επιστροφής. Το 327, ο Μίριαν ανακήρυξε τον Χριστιανισμό ως την επίσημη θρησκεία του Βασιλείου, με τη Νίνα να συνεχίζει το έργο της εκεί, μέχρι και τον θάνατό της. Ο τάφος της βρίσκεται στο Μοναστήρι Μπόντμπε, στο Καχέτι, στην ανατολική Γεωργία. Η Αγία Νίνα είναι μία από τις σημαντικότερες φιγούρες της Γεωργιανής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ενώ ο χαρακτηριστικός σταυρός της «ჯვარი ვაზისა» (Τζβαρι Βαζισα) είναι ένα άκρως σημαντικό σύμβολο της Γεωργιανή Εκκλησία.
Υμνογραφία
Ἀπολυτίκιον
Ήχος πλ α’ . Τον συνάναρχον λόγον
Ως ωραίοι οι πόδες σου οι ζηλώσαντες ακολουθήσαι ταίς τρίβοις των αποστόλων Χριστού, Νίνα σκεύος Παρακλήτου παμφαέστατον’ όθεν τιμώντες σε πιστώς, Γεωργίας φρυκτωρέ φωτόλαμπρε, σε αιτούμεν’ ημών τα σκότη λιταίς σου της αγνωσίας πόρρω σκέδασον.[5]
Παραπομπές
Περαιτέρω μελέτη
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
