Μεσιέ 49

Συντεταγμένες: Sky map 12h 29m 46.7s, +08° 00′ 02″

Μεσιέ 49
Ο Μεσιέ 49
Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000)
ΑστερισμόςΠαρθένος
Ορθή Αναφορά12h 29m 46,7s [1]
Απόκλιση+08° 00′ 02″ [1]
Μετατόπιση προς το ερυθρό997 ± 7 km/s [1]
Απόσταση49,4 ± 2,3 MLy
Ομάδα ή σμήνος γαλαξιώνΣμήνος της Παρθένου
Φαινόμενο μέγεθος (V)8,4/9,4[1]
Χαρακτηριστικά
Τύπος ΓαλαξίαΕ2/SO Liner [1]
Φαινόμενη διάμετρος (V)10,2' x 8,3' [1]
Άλλες ονομασίες
NGC 4472,UGC 7629, PGC 41220, Arp 134, VCC 1226[1]
Δείτε επίσης: Γαλαξίες, Κατάλογος γαλαξιών

Ο Μεσιέ 49 (γνωστός και ως Μ49 και NGC 4472) είναι μεγάλος ελλειπτικός ή φακοειδής γαλαξίας Σίφερτ τύπου 2 σε απόσταση περίπου 60 εκατομμυρίων ετών φωτός στον αστερισμό της Παρθένου. Είναι ένας από τους μεγάλους ελλειπτικούς γαλαξίες του σμήνους της Παρθένου μαζί με τους Μεσιέ 60 και Μεσιέ 87.

Ιστορικό

Ο Μεσιέ 49 ανακαλύφθηκε το 1771 από τον Τσαρλς Μεσσιέ.[2] Ήταν ο πρώτος γαλαξίας από το σμήνος της Παρθένου που ανακαλύφθηκε και ο δεύτερος γαλαξίας που ανακαλύφθηκε και δεν ανήκει στην τοπική ομάδα γαλαξιών μετά τον Μεσιέ 83.

Το 1969 ανακαλύφθηκε ένας πιθανός υπερκαινοφανής αστέρας στον Μεσιέ 49, ο 1969Q.[3]

Χαρακτηριστικά

Ο Μεσιέ 49 είναι ο λαμπρότερος γαλαξίας στο σμήνος της Παρθένου με λαμπρότητα 8,5, η οποία αντιστοιχεί σε απόλυτο μέγεθος -22,8, αν βρίσκεται σε απόσταση 60 MLy.[4] Αν έχει φαινόμενο μέγεθος 9,5' τότε έχει διάμετρο στον μεγαλύτερο άξονα 160.000 έτη φωτός. Παλιότερες μελέτες έδειχναν ότι μπορεί να είναι βαρύτερος από τον Μεσιέ 87, αλλά ο Μεσιέ 87 πρέπει να είναι πιο πυκνός. Υπολογίζεται ότι έχει 6300 ± 1900 σφαιρωτά σμήνη αστέρων. Είναι μία ισχυρή ραδιοπηγή και πηγή ακτίνων Χ.

Κοντινοί γαλαξίες

Ο NGC 4467 βρίσκεται σε απόσταση 4,2 λεπτά της μοίρας από τον Μεσιέ 49, ενώ λίγο μακρύτερα είναι ο UGC 7636, ένας ακανόνιστος γαλαξίας. Σε απόσταση 10,5 λεπτών της μοίρας βρίσκεται ο παράξενος γαλαξίας NGC 4470.

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «NASA/IPAC Extragalactic Database». Results for NGC 4472. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2006. 
  2. ↑ K. G. Jones (1991). Messier's Nebulae and Star Clusters (2nd έκδοση). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-37079-5. 
  3. ↑ «NASA/IPAC Extragalactic Database». Results for supernova search near name "NGC 4472". Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2007. 
  4. ↑ A. Sandage, J. Bedke (1994). Carnegie Atlas of Galaxies. Washington, D.C.: Carnegie Institution of Washington. ISBN 0-87279-667-1. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι