Ελλειπτικοί ονομάζονται οι γαλαξίες που αποτελούν ένα τεράστιο σφαιρικό συνονθύλευμα κυρίως ηλικιωμένων αστέρων σε ένα σχεδόν ελλειπτικό σχήμα, με μια λεία, χωρίς έντονα χαρακτηριστικά, υφή. Αυτό καθώς δεν έχουν μεγάλες ποσότητες διαστρικής ύλης και νεφελωμάτων σε αντίθεση με τους σπειροειδείς γαλαξίες. Κυμαίνονται σε σχήμα από σχεδόν σφαιρικό έως ιδιαίτερα πεπλατυσμένο και σε μέγεθος από εκατοντάδες εκατομμύρια σε πάνω από ένα τρισεκατομμύριο άστρα.
Οι ελλειπτικοί γαλαξίες είναι ένας από τις τρεις κύριες τάξεις γαλαξιών, όπως αρχικά περιγράφτηκαν από τον Έντγουιν Χαμπλ το 1936 στην δουλειά του “The Realm of the Nebulae”[1], μαζί με τους σπειροειδείς γαλαξίες και τους φακοειδείς γαλαξίες.
Οι περισσότεροι ελλειπτικοί γαλαξίες αποτελούνται από γηραιότερα, μικρής μάζας άστρα, με ένα λεπτό διαστρικό ενδιάμεσο και ελάχιστη αστρογόνο δραστηριότητα. Περιβάλλονται από ένα μεγάλο αριθμό σφαιρικών σμηνών. Οι ελλειπτικοί γαλαξίες πιστεύεται ότι αποτελούν περίπου το 10–15% των γαλαξιών του τοπικού Σύμπαντος[2] αλλά δεν είναι ο κυρίαρχος τύπος γαλαξία στο σύμπαν συνολικά. Είναι συνήθως κοντά στο κέντρο των σμήνων γαλαξιών[3] και είναι λιγότερο κοινοί στο πρώιμο Σύμπαν.
