Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|28|12|2024}}
Ο Ουρανός είναι ο έβδομος πλανήτης του Ηλιακού μας συστήματος και έχει είκοσι οκτώ γνωστούς φυσικούς δορυφόρους. Όλοι οι δορυφόροι του Ουρανού έχουν πάρει τα ονόματά τους από χαρακτήρες των έργων του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ και του Αλεξάντερ Πόουπ. Οι δύο πρώτοι δορυφόροι του Ουρανού, η Τιτάνια και ο Όμπερον, ανακαλύφθηκαν από τον Ουίλιαμ Χέρσελ το 1787[1][2] ενώ οι υπόλοιποι σφαιροειδείς δορυφόροι ανακαλύφθηκαν το 1851 από τον Ουίλιαμ Λάσελ (Άριελ και Ουμβριήλ)[3] και το 1948 από τον Γκέραρντ Κάιπερ (Μιράντα)[4]. Οι υπόλοιποι δορυφόροι ανακαλύφθηκαν μετά το 1985, είτε από το Βόγιατζερ 2 είτε από προηγμένα επίγεια τηλεσκόπια.
Οι δορυφόροι του Ουρανού χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: τους δεκατρείς εσωτερικούς δορυφόρους, τους πέντε κύριους δορυφόρους και τους δέκα ακανόνιστους δορυφόρους. Οι εσωτερικοί δορυφόροι είναι μικρά μαύρα σώματα τα οποία έχουν κοινές ιδιότητες και κοινή καταγωγή με τους δακτύλιους του Ουρανού. Οι πέντε κύριοι δορυφόροι είναι αρκετά ογκώδης ώστε να έχουν επιτύχει υδροστατική ισορροπία και για τους τέσσερις από αυτούς υπάρχουν στοιχεία ότι σε αυτούς παίρνουν μέρος εσωτερικές διεργασίες όπως ο σχηματισμός φαραγγιών. Ο μεγαλύτερος από τους πέντε είναι η Τιτάνια, η οποία έχει διάμετρο 1.578 χιλιόμετρα και είναι ο όγδοος μεγαλύτερος δορυφόρος του ηλιακού μας συστήματος. Οι ακανόνιστοι δορυφόροι του Ουρανού έχουν ελλειπτικές και έντονα κεκλιμένες (συνήθως ανάδρομες) τροχιές σε μεγάλες αποστάσεις από τον πλανήτη.
Πίνακας δορυφόρων
Οι δορυφόροι του Ουρανού απαριθμούνται με βάση την περίοδο περιφοράς. Οι δορυφόροι, των οποίων το όνομα είναι γραμμένο με έντονους χαρακτήρες, έχουν σφαιρικό ή σχεδόν σφαιρικό σχήμα, ενώ οι ακανόνιστοι δορυφόροι με ορθή φορά έχουν σκιαθεί με ανοιχτό γκρι και όσοι έχουν ανάδρομη φορά με σκούρο γκρι.
↑ 1,01,11,21,3Οι μέσες τροχιές των ακανόνιστων δορυφόρων λαμβάνονται από το JPL Small System Dynamics,[5] ενώ οι μέσες τροχιές των πέντε μεγάλων δορυφόρων και του Πακ λαμβάνονται από τον Jacobson (2014).[6]
↑«Planetary Satellite Mean Elements». JPL Solar System Dynamics. NASA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2022. Note: Orbital elements of regular satellites are with respect to the Laplace plane, while orbital elements of irregular satellites are with respect to the ecliptic.
↑Jacobson, Robert A. (November 2014). «The Orbits of the Uranian Satellites and Rings, the Gravity Field of the Uranian System, and the Orientation of the Pole of Uranus». The Astronomical Journal148 (5): 13. doi:10.1088/0004-6256/148/5/76. 76. Bibcode: 2014AJ....148...76J.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Moons of Uranus στο Wikimedia Commons