Στις 26 Νοεμβρίου 2015 κατόπιν αποφάσεως της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής ανυψώθηκε, στο πρόσωπό του, σε Γεροντική Επαρχία του Οικουμενικού Πατριαρχείου και τιτλοφορούνταν «Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Γέρων Αμερικής, κ. Δημήτριος»[4]. Το 2016 ήταν μέλος της αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Πανορθόδοξη Σύνοδο της Κρήτης[5]. Παραιτήθηκε από τη θέση του Αρχιεπισκόπου στις 11 Μαΐου 2019[6].
Το Νοέμβριο του 2002 ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος εξελέγη παμψηφεί από την Ακαδημία Αθηνών ως εξωτερικό προεδρεύον μέλος στην επιτροπή της Θεολογίας, για τους τομείς της Ηθικής και των Πολιτικών Επιστημών. Εντάχθηκε επισήμως στην Ακαδημία στις 14 Νοεμβρίου 2003.
Ως Αρχιεπίσκοπος Αμερικής και Έξαρχος περιοχών Ατλαντικού και Ειρηνικού Ωκεανού, ο Δημήτριος εξελέγη στις 19 Φεβρουαρίου 2004, μέλος της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αυτή η εκλογή ήταν μέρος της τροποποίησης της Συνόδου ώστε να συμπεριληφθούν έξι νέοι ιεράρχες από επαρχίες του Οικουμενικού Θρόνου εκτός Τουρκίας. Ο Αρχιεπίσκοπος συμμετείχε στη πρώτη σύγκληση της Ιεράς Συνόδου στην Κωνσταντινούπολη στις 9-11 Μαρτίου 2004. Στις 26 Μαϊου 2023 αναγορεύθηκε επίτιμος καθηγητής του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του ΕΚΠΑ[7].
Έργογραφία
Συνέγραψε έξι βιβλία:
Παρουσία του Αγίου Πνεύματος (1984)
Εξουσία και πάθος (1987)
Ο Υπερβατικός Θεός του Ευγνώστου (1991)
Χριστός, ο προϋπάρχων Θεός (1992)
Οι πατέρες ερμηνεύουν (1996)
Κάλεσμα για πίστη (2004)
Είναι επίσης συγγραφέας εκατοντάδων άρθρων και δοκιμίων που έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά.