Mięguszowiecka Przełęcz Wyżnia

Mięguszowiecka Przełęcz Wyżnia
Ilustracja
Państwo

 Polska
 Słowacja

Wysokość

2323 m n.p.m.

Pasmo

Karpaty, Tatry Wysokie

Sąsiednie szczyty

Mięguszowiecki Szczyt, Mięguszowiecki Szczyt Pośredni

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Mięguszowiecka Przełęcz Wyżnia”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Mięguszowiecka Przełęcz Wyżnia”
Ziemia49°11′07,8″N 20°03′40,1″E/49,185500 20,061139
Multimedia w Wikimedia Commons

Mięguszowiecka Przełęcz Wyżnia (niem. Vyšné Mengusovské sedlo, słow. Vyšné Mengusovské sedlo, węg. Chałubiński-csorba, 2323 m) – przełęcz w Tatrach Wysokich znajdująca się pomiędzy dwoma Mięguszowieckimi Szczytami: Wielkim (Veľký Mengusovský štít, 2439 m) i Pośrednim (Prostredný Mengusovský štít, 2389 m)[1][2].

Jest to wąska i głęboka przełęcz w głównej grani tatrzańskiej na granicy polsko-słowackiej. Na północny wschód, do Bańdziocha, opada z niej głęboki żleb o dwóch korytach i dwóch spiętrzeniach. Górne spiętrzenie, tuż poniżej przełęczy jest bardzo kruche i strome. Spiętrzenie dolne to próg o wysokości około 40 m znajdujący się na wysokości Tarasu Sokołowskiego. Na południowy zachód, do Doliny Hińczowej z przełęczy również opada żleb[3],

Przełęcz nie była używana jako połączenie leżących poniżej dolin: Rybiego Potoku i Hińczowej (Hincova dolina) – w tym celu wykorzystywano pobliską Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem[4].

Pierwsze odnotowane wejścia:

Drogi wspinaczkowe

  1. Północno-wschodnim żlebem przez wschodnią ścianę Mięguszowieckiego Szczytu (z Bańdziocha, z ominięciem progu); II, miejsce III w skali tatrzańskiej, 1 godz. 30 min
  2. Północno-wschodnim żlebem przez północną ścianę Mięguszowieckiego Szczytu Pośredniego; (z Bańdziocha, z ominięciem progu); II, 1 godz. 30 min
  3. Z Doliny Hińczowej, od południowego zachodu; miejsca I, od podstawy ściany 45 min, od szlaku nad Wielkim Hińczowym Stawem 1 godz. 30 min[3].
Przełęcz od południa

Przypisy

  1. ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  2. ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky. Produkty leteckého laserového skenovania.
  3. ↑ a b Władysław Cywiński, Mięguszowieckie Szczyty, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2003, ISBN 83-7104-031-8.
  4. ↑ a b Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Cubryna – Żabia Turnia Mięguszowiecka, t. 6, Warszawa: Sport i Turystyka, 1953.
Główna grań Tatr Wysokich