Lodowa Kopa

Lodowa Kopa
Malý Ľadový štít
Ilustracja
Południowa ściana Lodowej Kopy i Lodowa Grań nad Dolinką Lodową z Lodowym Stawkiem
Państwo

 Słowacja

Położenie

powiat Poprad

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

2605 m n.p.m.

Wybitność

26 m

Pierwsze wejście

22 września 1835
Johann Heinrich Blasius, Simon Fischer, Gustav Hartlaub, Alexander Keyserling

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej nieco na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Lodowa Kopa”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Lodowa Kopa”
Ziemia49°11′47,2″N 20°10′57,3″E/49,196444 20,182583
Multimedia w Wikimedia Commons

Lodowa Kopa (słow. Malý Ľadový štít, Ľadová kopa, niem. Markasitturm, węg. Markazit-torony[1], 2605 m n.p.m.[2]) – dwuwierzchołkowy szczyt w grani głównej Tatr Wysokich, drugi pod względem wysokości w obrębie masywu Lodowego Szczytu. Znajduje się pomiędzy wierzchołkiem Lodowego Szczytu, oddzielona od niego płytką Lodową Szczerbiną (2579 m[2]), a Małym Lodowym Szczytem, oddzielonym od niej głęboko wciętą Lodową Przełęczą (2375 m[2]). W południowo-wschodnim kierunku odchodzi spod szczytu Lodowa Grań – krótkie, boczne odgałęzienie oddzielające Dolinkę Lodową od Doliny Pięciu Stawów Spiskich. Na południowy zachód natomiast wysyła ona równie krótką Michałkową Grań[3].

Główny, północno-zachodni wierzchołek zwany jest Wielką Lodową Kopą. Drugim, południowo-wschodnim wierzchołkiem Lodowej Kopy jest Mała Lodowa Kopa, która zaliczana jest do Lodowej Grani[1], ale wbrew informacjom podawanym w starszych przewodnikach również wznosi się w Głównej Grani Tatr[4][2]. Od wyższego wierzchołka oddalona jest zaledwie o 58 m[2] (wg Paryskiego ok. 35 m[1]), oddziela ją Lodowy Karbik. Kolejnym obiektem w Lodowej Grani są Lodowe Wrótka, oddzielające Małą Lodową Kopę od Wielkiego Lodowego Kopiniaka.

Wejście na Lodową Kopę od strony Lodowej Przełęczy i wprost z Doliny Jaworowej było od dawna znane myśliwym z Jurgowa. Była ona zdobywana wielokrotnie przez różne zespoły podczas prób wejścia na pobliski Lodowy Szczyt.

Dla taterników największym wyzwaniem jest południowa ściana opadająca do Dolinki Lodowej, odnogi Doliny Pięciu Stawów Spiskich (ok. 250 m wysokości). Pierwsze przejście tej ściany miało miejsce 22 sierpnia 1912 r., a dokonało tego wyczynu trzech wspinaczy: Alfréd Grósz, Tibold Kregczy i Lajos Rokfalusy[1]. Obecnie ścianą wiedzie kilka dróg taternickich. Historia zdobycia tej ściany była tematem filmu Cesta k slnku, nakręconego w 1948 r. przez Karola Skřipskýego.

Polska nazwa Lodowej Kopy pochodzi od Lodowego Szczytu, natomiast nazwy niemiecka i węgierska pochodzą podobno od markasytu, który posiada mosiężnożółtą barwę i metaliczny połysk. Nazwa słowacka bywa źródłem pomyłek, polski Mały Lodowy Szczyt to wierzchołek sąsiadujący z Lodową Kopą od południa. Dawniejsze pomiary określały wysokość Lodowej Kopy na 2602 m[1], 2603 m[3] lub 2611 m[1].

Historia

Pierwsze wejścia turystyczne:

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Lodowa Przełęcz – Lodowy Zwornik, t. 16, Warszawa: Sklep Podróżnika.
  2. ↑ a b c d e Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Letecké laserové skenovanie [online], Geoportál [dostęp 2023-12-31] (słow.).
  3. ↑ a b Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8.
  4. ↑ Władysław Cywiński, Tatry. Przewodnik szczegółowy. Główna Grań Tatr, t. 19, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2014, ISBN 978-83-7104-048-1.

Bibliografia

Główna grań Tatr Wysokich
Lodowa Grań