Od 1921 bywała corocznie w Tatrach (od początku jako czł. PTT), uprawiając intensywnie turystykę (często samotnie). Wprowadzała w Tatry wiele osób, organizując dla nich wycieczki i propagując poznanie i ochronę przyrody tatrzańskiej. Od roku 1923 zaczęła intensywnie uprawiać wspinaczkę i narciarstwo wysokogórskie, stając się w następnym dziesięcioleciu jedną z czołowych polskich taterniczek. Wspinała się w towarzystwie wybitnych wspinaczy owych czasów, m.in. Tadeusza Pawłowskiego, Witolda H. Paryskiego (przyszłego męża), Stanisława Grońskiego, Henryka Mogilnickiego, Stanisława Motyki, Stefana i Tadeusza Bernadzikiewiczów, Tadeusza Orłowskiego, Macieja Zajączkowskiego, Wawrzyńca Żuławskiego, dokonując wielu bardzo trudnych, w tym szeregu pierwszych przejść w Tatrach polskich i słowackich[2]. Związała się w tym czasie z pracą w Klubie Wysokogórskim, biorąc udział (jako jedyna w latach międzywojennych kobieta) w klubowych wyprawach wspinaczkowych w Alpy: w roku 1937 (jako pierwsza Polka weszła wówczas m.in. na Grandes Jorasses, Matterhorn i Monte Rosę) i 1938 (w Wysokich Taurach. W 1939 r. pojechała jako kierownik wyprawy narciarskiej w Dolomity (m.in. narciarskie wejście na Marmoladę).
W 1938 osiadła w Zakopanem na stałe, najpierw (jak za poprzednich pobytów) mieszkając wśród zaprzyjaźnionych górali, a po wojnie kolejno na Antałówce i na Kozińcu. W latach 30. XX w. była jedną z czołowych polskich taterniczek i alpinistek. W Tatrach dokonała licznych przejść dróg klasycznych o nadzwyczajnym stopniu trudności (m.in. wschodnią i zach. ścianą Kościelca, pd.-wsch. i pd. ścianą Zamarłej Turni, pn. ścianą Mnicha). Przez wiele lat była członkiem Polskiego Towarzystwa Geologicznego[3].
Grób Witolda Paryskiego i Zofii Radwańskiej-Paryskiej na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku
W 2002 roku Akademickie Koło Przewodników Tatrzańskich w Krakowie przyjęło Zofię i Witolda Henryka Paryskich za swoich patronów[6]. Zofia Radwańska-Paryska jest patronką XV Beskidzkiej Drużyny Harcerek „Przełęcz” i 22 Warszawskiej Drużyny Harcerek „Jaworzyna”[7], od 2011r. jej imię nosi 23 Kielecka Drużyna Harcerek[8] oraz od 2015 roku także 3 Podgórska Drużyna Harcerek "Róża Wiatrów" (z Krakowa).
Odznaczona Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[9][10].
↑Na podstawie aktu urodzenia, dostępnego w Archiwum Państwowym w Toruniu, Oddział we Włocławku, Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej Włocławek U 864/1901 (skan 218). Wspomniany akt urodzenia sporządzono we Włocławku 9 września 1901 roku, ale wg zapisów dokumentów - Zofia urodziła się 3 maja 1901 r. w Warszawie.
↑ abZbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Dr Zofia Radwańska-Paryska. 90 rocznica urodzin [w:] ”Tatry” nr 2/1991, s. 8-9
↑TomaszT.SkrzydłowskiTomaszT., Przewodnik przyrodniczy po Tatrach Polskich, wyd. 3. zaktualizowane, poprawione i uzupełnione, Zakopane: Wydawnictwa Tatrzańskiego Parku Narodowego, 2017, s. 162, ISBN 978-83-944666-9-5, OCLC1036638841 [dostęp 2019-06-22].
Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1. Brak numerów stron w książce
