Gerlachowska Kopa

Gerlachowska Kopa
Lavínová veža, Gerlachovská kopa
Ilustracja
Masyw Zadniego Gerlacha, Gerlachowska Kopa wśród podpisanych formacji
Państwo

 Słowacja

Położenie

powiat Poprad

Pasmo

Tatry Wysokie, Karpaty

Wysokość

2598 m n.p.m.

Wybitność

9 m

Pierwsze wejście

1895
żołnierze przy pomiarach kartograficznych

• zimowe

22 marca 1936
Pavel Krupinský i Matthias Nitsch

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole nieco na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Gerlachowska Kopa”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Gerlachowska Kopa”
Ziemia49°10′02,1″N 20°07′52,7″E/49,167250 20,131306

Gerlachowska Kopa, Gierlachowska Kopa (słow. Lavínová veža, Gerlachovská kopa) – szczyt o wysokości 2598 m n.p.m.[1], stanowiący północny, najniższy wierzchołek Zadniego Gerlacha w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się w grani głównej Tatr Wysokich pomiędzy Lawinowym Szczytem, oddzielonym Wyżnią Gerlachowską Przełączką, a Wyżnią Wysoką Gerlachowską, oddzieloną Pośrednią Gerlachowską Przełączką.

Na Gerlachowską Kopę nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, jest dostępna jedynie dla taterników.

Pierwsze wejście na Gerlachowską Kopę, choć nieturystyczne, miało miejsce w lipcu lub w sierpniu 1895 r. Dokonali tego żołnierze, być może wraz z przewodnikami. Celem wejścia było umieszczenie sprzętu pomiarowego, który stał na wierzchołku kilka lat.

W przewodniku Vysoké Tatry Arno Puškáša oraz encyklopedii Tatry príroda opisana pod nazwą Lavínový štít, natomiast Lawinowy Szczyt – pod nazwą Lavínová veža[2][3].

  • Gerlachowska Kopa – widok spod Lawinowego Szczytu
    Gerlachowska Kopa – widok spod Lawinowego Szczytu
  • Gerlachowska Kopa (drugi wybitniejszy szczyt na prawo od Zadniego Gerlacha)
    Gerlachowska Kopa (drugi wybitniejszy szczyt na prawo od Zadniego Gerlacha)
  • Widok z Doliny Białej Wody (Gerlachowska Kopa wśród podpisanych szczytów)
    Widok z Doliny Białej Wody (Gerlachowska Kopa wśród podpisanych szczytów)

Historia

Pierwsze wejścia turystyczne:

Przypisy

  1. ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
  2. ↑ Arno Puškáš: Vysoké Tatry, horolezecký sprievodca monografia, diel IV. Bratislava: Šport – Vydavateľstvo SV ČSTV, 1967, s. 157-159.
  3. ↑ Tatry príroda. Nakladatelství Miloš Uhlíř – Baset, 2010, s. 95. ISBN 978-80-7340-115-3.

Bibliografia

  • Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XII. Wschodnia Batyżowiecka Przełęcz – Litworowa Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1965, s. 48.
  • Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
Główna grań Tatr Wysokich