Granica polsko-słowacka – granica między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką istniejąca formalnie we współczesnym kształcie od 1 stycznia 1993 roku, tj. od momentu rozpadu Czechosłowacji na dwa niezależne państwa. Przed rozpadem Czechosłowacji obecna granica ze Słowacją stanowiła jej część i miała prawie identyczny przebieg (w późniejszych latach dokonano drobnych korekt).
w pobliżu wieży widokowej na Przełęczy Dukielskiej w rejonie polskiej miejscowości Barwinek i słowackiej miejscowości Vyšný Komárnik Polska odstąpiła Słowacji 376 m² terytorium, a Słowacja odstąpiła Polsce terytorium o takiej samej powierzchni (zmiana była podyktowana brakiem możliwości przywrócenia do poprzedniego stanu wspólnej drogi granicznej; droga ta została wybudowana w 1958 roku w celu umożliwienia turystom słowackim zobaczenia miejsc walk. Po korekcie granica przebiega środkiem drogi)
na rzece Dunajec w rejonie polskich miejscowości Sromowce Niżne i Sromowce Wyżne oraz słowackich miejscowości Czerwony Klasztor i Stara Wieś Spiska Polska odstąpiła Słowacji część bezimiennej wyspy o powierzchni 2289 m², a Słowacja odstąpiła Polsce część wyspy Nokiel o takiej samej powierzchni (zmiana była podyktowana brakiem możliwości osadzenia znaków granicznych w odpowiednich miejscach, ze względu na zmianę kształtu wyspy)
w rejonie polskiej miejscowości Jaworzynka i słowackiej miejscowości Skalité Polska odstąpiła Słowacji 304 m² terytorium, a Słowacja odstąpiła Polsce terytorium o takiej samej powierzchni (zmiana była podyktowana prośbami mieszkańców – po roku 1953 powstała tam droga, kilkakrotnie przecięta przez granicę, co powodowało wiele utrudnień w dostępie do działek po obu stronach, obecnie granica przebiega środkiem drogi)
Łącznie Polska przekazała Słowacji, a Słowacja Polsce terytoria o powierzchni 2969 m² (blisko 0,30 ha).
Ówczesna granica polsko-słowacka swój bieg rozpoczynała 0,55 kilometra na zachód od góry Mały Połom (Trojačka, 1058 m n.p.m.), następnie biegła w kierunku wschodnim przez górę Vel. Polom (1067 m n.p.m.), na południe od Przełęczy Jabłonkowskiej, na północ od Czacy i Czarnego, następnie przez Wielką Raczę, Pilsko, Babią Górę, Chyżne, przecinała dolinę Orawy i główny grzbiet Tatr. Dalej biegła doliną Białki wzdłuż doliny Dunajca, przez Pieniny, doliną Popradu, przez Muszynę i kończyła swój bieg na szczycie Czerenin (Černiny, 929 m n.p.m.) w okolicach Łupkowa, gdzie znajdował się trójstyk granic Polski, Słowacji i Węgier.
Granica polsko-słowacka przetrwała faktycznie do 28 września 1939 roku[4], formalnie zaś do 1958, gdyż dopiero 13 czerwca tego roku rządy PRL i CSRS podpisały porozumienie zamykające spory graniczne.
↑Rocznik Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej 2019. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2019, s. 80. ISSN1506-0632.
↑Na mocy układu z Schengen, 21 grudnia2007 wszystkie dotychczasowe przejścia graniczne pomiędzy Polską a Słowacją (51 drogowych oraz 3 kolejowe) zostały zlikwidowane.
↑: Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o zmianach przebiegu granicy państwowej i zatwierdzeniu dokumentacji granicznej (Dz.U. z 2005 r. nr 203, poz. 1686).
↑ abPo agresji Niemiec i ZSRR we wrześniu 1939 roku wojska obu państw w całości zajęły terytorium II RP, w wyniku czego 28 września1939 roku władze niemieckie i radzieckie podpisały pakt o granicach i przyjaźni, który wyznaczał granicę niemiecko-sowiecką na okupowanym terytorium Polski.
.JPG)
