Kamienica od strony północnej w okresie przedwojennym
Zanim powstała obecna kamienica, w jej miejscu stał jednopiętrowy budynek hotelu Kotzura o nazwie Hotel zum Prinz der Pruessen[4] oraz dwukondygnacyjny, neorenensansowy dom[2]. Obecna zaś kamienica została wzniesiona w 1898 roku[2][1] bądź w latach 1900–1901[4][3], a za projekt odpowiedzialny był prawdopodobnie Louis Dame[5][2]. Budynek ten na początku XX wieku stał się częstym motywem pocztówek z Katowic[6].
W budynku ulokowano placówkę Miejskiej Komunalnej Kasy Oszczędnościowej, której prezesem w okresie międzywojennym był prezydent KatowicAdam Kocur. W okresie międzywojnia budynek mieścił również Biuro Adresowe i Biuro Meldunkowe Magistratu[7], a także część placówek miejskich, w tym m.in.: Urząd Statystyczny, Urząd Stanu Cywilnego, Biura Mieszkaniowe, Turystyczne i Prasowe oraz Policję Miejską[8]. W okresie Polski Ludowej na parterze kamienicy działał oddział banku PKO[7].
W 1999 roku w kamienicy pod adresem Młyńska 2 mieściła się księgarnia muzyczna, I oddział Katowice PKO Banku Państwowego oraz Wydział Geodezji Urzędu Miejskiego w Katowicach[9], natomiast pod adresem Pocztowa 5: Zarząd Wojewódzki Związku Sybiraków, Zarząd Okręgowy Związku Inwalidów Wojennych RP, oddział miejski w Katowicach Polskiego Związku Emerytów i Rencistów i Inwalidów oraz sklep z tkaninami jedwabnymi[10]. W marcu 2002 roku rozstrzygnięto konkurs na hejnał miasta Katowice, który jest do dziś odgrywany z wieży kamienicy[11].
Charakterystyka
Fragment szczytu naroża kamienicy z widocznymi dwoma kolumnami w formie postaci kobiecych, a pomiędzy nimi u góry inskrypcja z datami 1900–1901 oraz zegar
Elewacja kamienicy ma bogate detale, w szczególności w narożu[14]. Narożnik zwieńczony jest kopułą nawiązującą do rozwiązań barokowych. Po bokach zegara widnieją szczyty z oknami zwieńczone sterczynami. Naroże tworzy lekko wysunięty wykusz z trzema balkonami, ujętymi na poziomie drugiej i trzeciej kondygnacji dwiema kolumnami[14]w wielkim porządku. Na poziomie czwartej kondygnacji widoczne są rzeźby kobiet umieszczone na kolumnach. Całość zamyka szczyt z kartuszem z inskrypcją zawierającą daty 1900–1901[5].
W skrajnych osiach obydwu elewacji zastosowano pozorne ryzality z ozdobnymi szczytami zwieńczonymi sterczyną[14]. Elewacja od strony ulicy Młyńskiej ma łącznie trzy pozorne ryzality, natomiast od strony ulicy Pocztowej dwa (w pierwszej i ostatniej osi)[6]. W czwartej osi elewacji od strony ulicy Pocztowej znajdują się balkony z tralkowymi balustradami. Dodatkowo obydwie elewacje ozdabiają pilastry w wielkim porządku. Okna ujęte są w ozdobne obramienia, na poziomie drugiej kondygnacji zwieńczone naczółkami. Dekoracje wokół okien trzeciej i czwartej kondygnacji są nieco skromniejsze[14].
