Urodził się w Kenosha w Wisconsin w rodzinie rzymskokatolickiej jako drugie z ośmiorga dzieci[4]. Jego matka, Barbara Etta Hertel, była pochodzenia szkockiego, irlandzkiego i niemieckiego[5]. Jego ojciec, Felice Amici, był operatorem salonu i barmanem z Montemonaco, w regionie Marche, w prowincji Ascoli Piceno[6]. Ojciec zmienił pisownię swojego imienia z „Amici” na „Ameche”, kiedy wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Ameche miał cztery siostry – Elizabeth C. „Betty” (1906–1984), Catherine Ettę (1920–1992), Mary Jane (1922–2009) i Ann Lucy (1925–2010) oraz trzech braci – Louisa Williama (1910–1971), Jamesa Petera „Jima” (1915–1983) i Umberto „Berta” Henry’ego (1917–1999)[4]. Ameche uczęszczał do Marquette University w Milwaukee, Loras College w Dubuque i University of Wisconsin-Madison.
Kariera
Ameche brał udział w sztukach już w szkole średniej, a potem w college’u w Madison w przedstawieniu Nadmiar bagażu (Excess Baggage). W 1929 zastąpił zaginionego aktora w roli kamerdynera w sztuce Jerry-for-Short w Nowym Jorku, po czym odbył tournée z wodewilem z Texas Guinan. Następnie przeniósł się do Chicago, gdzie w 1930 rozpoczął karierę radiową w audycji Empire Builders, programie nadawanym przez Merchandise Mart. Do 1932 był główną postacią dwóch innych programów w Chicago: antologii dramatycznej The First Nighter Program i jako Bob Drake w Betty i Bob.
Występował na Broadwayu w roli Steve’a Canfielda w komedii muzycznej Jedwabne pończoszki (1955–56), Roberta Deana w komedii Święto zakochanych (1957), Maxa Grady’ego w komedii muzycznej Złotowłosa (1958–59), Chuna w musicalu 13 córek (1961), Henry’ego Orienta w musicalu Henry, Sweet Henry (1967) i jako kierownik sceny w sztuce Thorntona WilderaNasze miasto (1989)[7].
26 listopada 1932 zawarł związek małżeński z Honorą M Prendergast, z którą był aż do jej śmierci 5 września 1986. Mieli sześcioro dzieci: czterech synów – Dona, Ronalda, Thomasa Anthony’ego i Lawrence’a Michaela oraz dwie córki – Barbarę Balindę i Constance Victorię.
