Cerkiew Trzech Świętych Hierarchów

Трьохсвятительська церква («Гольбергівська»)

nr rej. 63-101-2262
cerkiew parafialna
Państwo	Ukraina
Obwód	charkowski
Miejscowość	Charków
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego
Eparchia	charkowska
Wezwanie	Trzech Świętych Hierarchów (Bazylego Wielkiego, Grzegorza Teologa i Jana Złotoustego)
Wspomnienie liturgiczne	30 stycznia/12 lutego
Historia Data rozpoczęcia budowy 1906 Data zakończenia budowy 1915 Data poświęcenia 29 maja 1915 Data zamknięcia 1925 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna Data reaktywacji 1941
Dane świątyni Styl bizantyjsko-ruski Architekt Michaił Łowcow Świątynia • materiał bud. • liczba wiernych • cegła 650 osób Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 5 Ołtarz • liczba ołtarzy 1 Dzwonnica • typ dzwonnicy wbudowana
Położenie na mapie Charkowa Cerkiew Trzech Świętych Hierarchów
Położenie na mapie Ukrainy Cerkiew Trzech Świętych Hierarchów
Położenie na mapie obwodu charkowskiego Cerkiew Trzech Świętych Hierarchów
49°58′28,0″N 36°13′45,1″E/49,974444 36,229194
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Cerkiew Trzech Świętych Hierarchów – cerkiew prawosławna w Charkowie, należąca do eparchii charkowskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Świątynia została wzniesiona według projektu Michaiła Łowcowa (wcześniejszego projektanta soboru Zwiastowania w Charkowie), pracami kierował od 1907, po śmierci Łowcowa, Władimir Pokrowski. Kamień węgielny pod budowę obiektu położono 2 września 1906. Prace budowlane trwały przez osiem lat. Ikonostas dla cerkwi został wykonany we Włoszech według szkicu Pokrowskiego. Freski na ścianach obiektu wykonał malarz przybyły z Petersburga, Aleksiej Sokołow. Budynek powstał w całości z cegły. Łączny koszt wzniesienia cerkwi zamknął się sumą 200 tys. rubli. Była ona przeznaczona dla równoczesnego udziału w nabożeństwie 650 osób. Poświęcenie cerkwi miało miejsce 29 maja 1915; ceremonii przewodniczył metropolita kijowski i halicki Flawian, poza nim udział w niej wzięli biskup sumski Teognost i metropolita wołyński Antoni.

Po rewolucji październikowej, w 1923, cerkiew została zaadaptowana na magazyn, w którym przechowywano m.in. obiekty skonfiskowane z innych świątyń przez bolszewików. W 1925 świątynia została jednak ponownie otwarta dla wiernych i pozostawała czynna do wybuchu II wojny światowej i ponownie od 1941. W 1944 władze radzieckie zarejestrowały działającą przy niej parafię jako czynną prawosławną placówkę duszpasterską.

• Historia cerkwi na jej oficjalnej stronie