Pierwotna świątynia została zbudowana w 1786 jako typowa drewniana cerkiew zachodniołemkowska. W 1801 ikonostas dla cerkwi wykonał Jakub Szwajcar. W 1893 gruntownie remontowana i przebudowana[1]. w latach 1893–1895 Jan i Paweł Bogdańscy wykonali polichromię i przemalowali ikony ikonostasu[2]. W 1945 i 1947 wysiedlono niemal całą wieś, świątynia stała opuszczona i niszczała. W latach 70. zainteresowali się cerkwią twórcy skansenu w Nowym Sączu, dokąd trafiła w 1993[1].
Po reaktywowaniu parafii greckokatolickiej w Nowym Sączu (w 1989) ponownie bywa sprawowana liturgia w tym obrządku[2].
Od kwietnia 2017, w związku z utworzeniem w Nowym Sączu prawosławnego punktu duszpasterskiego pw. Świętych Cyryla i Metodego, w cerkwi celebrowane są również nabożeństwa prawosławne[3].
Widok od prezbiterium
Wnętrze
Wieże
Architektura i wyposażenie
Jest to budowla orientowana, drewniana, konstrukcji zrębowej. Trójdzielna: prezbiterium zamknięte prostokątnie, szerszą nawą i babińcem otoczonym przez słupy wieży. Wieża ze zwężającymi się gontowymi ścianami z pozorną izbicą i kopulastym hełmem zwieńczonym czworokątna latarnią z cebulastą banią. Ściany oszalowane pionowo z listwowaniem. Pokryta łamanymi uskokowo gontowymi dachami namiotowymi[2].
We wnętrzu polichromia Bogdańskich, zachowany barokowo-rokokowy ikonostas, w którym brakuje trzech ikon namiestnych skradzionych jeszcze w Czarnem[2] oraz ołtarz główny i boczny. Wewnątrz także ciekawa ekspozycja „Droga cerkwi z Czarnego do skansenu w Nowym Sączu”[1].
Otoczenie
Cerkiew otacza drewniane ogrodzenie z gontowym daszkiem.
Wnętrze
Wnętrze
Przypisy
↑ abcMagdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda: Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja. Wydawnictwo Rewasz, Pruszków 2003, s. 94, 95. ISBN 83-89188-08-2.
↑ abcdPraca zbiorowa: Szlak Architektury Drewnianej Małopolska. Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego, Kraków 2010, s. 219, 220. ISBN 978-83-60538-61-6.