W młodości wraz z członkami rodziny oglądał walki bokserskie Andrzeja Gołoty, które późnymi wieczorami były emitowane w telewizji. Przez krótki czas trenował kung-fu, by finalnie trafić na treningi zapasów w stylu klasycznym do klubu KS Sobieski Poznań. Od pierwszych chwil na macie dawał z siebie wszystko, dzięki czemu po roku mógł rywalizować z zawodnikami z dziesięcioletnim doświadczeniem. Często szukał nowych technik, które mógłby wykorzystać w walce, oglądając w Internecie walki najbardziej utytułowanych zawodników. Szukając informacji na temat najlepszych akcji zapaśniczych natrafił na te stosowane w UFC, najlepszej federacji MMA. W tamtym momencie miał ok. 16 lat, a formuła i poziom toczonych tam walk wywarł na nim na tyle duże wrażenie, że samodzielnie zaczął uczyć się z Internetu wybranych technik. Po dwóch latach trenowania zapasów znał już większość technik i mógłby jedynie je doskonalić. Mieszane sztuki walki były tym bardziej skomplikowanym sportem, dzięki czemu bardziej się zagłębił w ten temat i rozpoczął karierę MMA[2].
Kariera w zapasach i grapplingu
Mańkowski jest medalistą wielu turniejów i zawodów zapaśniczych oraz grapplingowych na terenie Polski. Zwyciężał m.in. w międzynarodowym turnieju w zapasach o Puchar Sobieskiego w 2005 roku (kat. -66 kg) oraz w II mistrzostwach Polski w grapplingu w 2010 roku (kat.- 75 kg. seniorzy, no-gi). 18 lutego 2017 podczas gali „Poznań Fight Night” zremisował grapplerski pojedynek z przyjacielem Mateuszem Gamrotem[3]. W lipcu 2021 roku został nominowany do czarnego pasa brazylijskiego ju jitsu[4].
Kariera MMA
Wczesna kariera
W latach 2006–2007 amatorsko walczył w MMA, uzyskując bilans trzech zwycięstw i jednej porażki[5].
Karierę w zawodowym MMA rozpoczął wygranym pojedynkiem z Tomaszem Jeruszką (29 marca 2008 roku)[6].
Turnieje i eliminacja
12 czerwca 2009 roku na gali XFS – X Fights Series 3 wygrał turniej wagi półśredniej (pokonał Jordana Błocha i Marka Chwalibogowskiego)[7].
6 grudnia 2009 roku wziął udział w turnieju wagi lekkiej MMA Challengers 2. W ćwierćfinale znokautował już w pierwszej rundzie Bartosza Pietrowskiego. W półfinale poddał w tej samej rundzie Marka Sikorę. W finale przegrał z Marcinem Heldem[8].
18 września 2010 roku wziął udział w ośmioosobowym turnieju wagi lekkiej organizacji Konfrontacja Sztuk Walki. W ćwierćfinale przegrał z triumfatorem turnieju, Finem Niko Puhakka[10].
Quest Arena i MMA Attack
17 kwietnia 2011 roku na gali Quest Arena 2 pokonał jednogłośnie po trzech rundach Wiktora Sobczyka[11].
5 listopada 2011 na gali MMA Attack 1 stoczył pojedynek z byłym zawodnikiem UFC, pochodzącym z Polski, Niemcem Peterem Sobottą[12]. Sędziowie po dogrywce orzekli niejednogłośną decyzją wygraną Mańkowskiego[13]. 22 grudnia 2011 roku federacja MMA Attack zmieniła werdykt na remis, po pozytywnym rozpatrzeniu protestu teamu Sobotty[14].
Mańkowski podczas oficjalnego ważenia przed galą KSW 30 (20.02.2015)
Powrót do KSW
W 2012 roku ponownie związał się z Konfrontacją Sztuk Walki[15] i jeszcze tego samego roku 12 maja stoczył zwycięską walkę na gali KSW 19: Pudzianowski vs. Sapp, pokonując na punkty Marcina Naruszczkę[16].
15 września na gali KSW 20: Symfonia Walki pokonał w walce eliminacyjnej o pas mistrzowski wagi półśredniej Rafała Moksa[17].
1 grudnia 2012 roku na wydarzeniu KSW 21: Ostateczne Wyjaśnienie przegrał pojedynek z Asłambiekiem Saidowem o pas mistrzowski z powodu kontuzji nogi[18], którą spowodował niefortunny upadek przy jednym z obaleń Saidowa w 2. rundzie[19].
28 września 2013 na gali KSW 24: Starcie Gigantów zmierzył się po kontuzji z byłym rywalem Saidowa – Benem Lagmanem[20]. Mańkowski zdominował boksersko Lagmana w pierwszej rundzie, a w drugiej znokautował go obszernym ciosem sierpowym, zmuszając sędziego do przerwania pojedynku[21].
17 maja 2014 podczas KSW 27: Cage Time stoczył rewanżowy pojedynek z Saidowem. Stawką pojedynku ponownie był pas mistrzowski wagi półśredniej. Pierwsza runda była wyrównana, w której przeważały wymiany bokserskie, w drugiej Mańkowski założył ciasne duszenie trójkątne nogami Saidowowi, z którego nie mógł uciec i ostatecznie odklepał, tracąc przy tym tytuł mistrza na rzecz Borysa Mańkowskiego[22].
Jeszcze w tym samym roku 6 grudnia obronił pas, pokonując przed czasem duszeniem trójkątnym rękoma Davida Zawadę podczas gali KSW 29: Reload[23].
21 lutego 2015 na gali KSW 30: Genessis zmierzył się w Catchweightcie do 80 kg z Mohsenem Baharim, którego wypunktował na przestrzeni trzech rund[24].
31 października 2015 w Londynie, podczas gali KSW 32: Road to Wembley poddał doświadczonego Amerykanina Jesse'ego Taylora duszeniem gilotynowym w pierwszej rundzie, broniąc drugi raz mistrzostwa KSW w wadze półśredniej[25].
3 grudnia 2016 w swojej trzeciej obronie pasa na gali KSW 37: Circus of Pain zdominował boksersko oraz zapaśniczo byłego zawodnika UFC – Johna Maguire'a i po trzech rundach odniósł zwycięstwo, broniąc po raz trzeci pas mistrzowski[26].
27 maja 2017 podczas gali KSW 39: Colosseum, która miała miejsce na Stadionie Narodowym PGE w Warszawie, przegrał po wyrównanej walce jednogłośnie na punkty z mistrzem KSW wagi średniej Mamedem Chalidowem[27]. Walka nie miała statusu mistrzowskiego[28].
23 grudnia 2017 na KSW 41: Mańkowski vs. Soldić przegrał z Chorwatem – Roberto Soldiciem przez TKO w trzeciej rundzie, tracąc tym samym pas KSW wagi półśredniej[29].
23 marca 2019 na gali KSW 47: The X-Warriors przegrał pojedynek z zawodnikiem z Irlandii-północnej – Normanem Parke[30]. Pojedynek nagrodzono bonusem za walkę wieczoru[31].
9 listopada na gali KSW 51: Croatia w Chorwacji powrócił na ścieżkę zwycięstw, poddając duszeniem anakondą Czarnogórca – Vaso Bakočevicia już w pierwszej rundzie[32]. Starcie odbyło się w umownym limicie -73 kg[33]. Kilka dni po tej walce Mańkowski został nagrodzony bonusem finansowym za najlepsze poddanie wieczoru[34].
11 lipca 2020 podczas gali KSW 53: Reborn pokonał jednogłośnie byłego mistrza KSW w wadze piórkowej Marcina Wrzoska. Mańkowski od tej walki powrócił na stałe do kategorii lekkiej[35].
19 grudnia 2020 na gali KSW 57: De Fries vs. Kita zwyciężył w podobny sposób jak poprzedni, wygrywając pojedynek nad innym byłym mistrzem wagi piórkowej, Arturem Sowińskim[36].
W walce wieczoru gali KSW 66: Ziółkowski vs. Mańkowski, która odbyła się 15 stycznia 2022 roku w Szczecinie, zmierzył się z Marianem Ziółkowskim o pas międzynarodowego mistrza KSW wagi lekkiej[37]. Wyrównaną batalię przegrał po pięciu rundach werdyktem jednogłośnym[38].
18 czerwca 2022 w Toruniu na wydarzeniu KSW 71: Ziółkowski vs. Rajewski zawalczył z kolejnym byłym mistrzem KSW w wadze piórkowej, brazylijsko-austriackim – Danielem Torresem[39]. Walka doczekała się do werdyktu sędziowskiego, po którym zwycięzcą walki został Torres[40]. Pojedynek nagrodzono bonusem w kategorii walka wieczoru[41].
Kolejną walkę stoczył 21 stycznia 2023 podczas gali XTB KSW 78: Materla vs. Grove 2[42]. Jego rywalem został Mołdawianin, Valeriu Mircea[43]. Przegrał przez nokaut w pierwszej odsłonie, po tym jak otrzymał od rywala latające kolano oraz uderzenia kończące walkę[44].
Kariera bokserska
2 października 2021 na gali Fame 11: Fight Club w Gliwicach stoczył rewanżową walkę z Normanem Parke. Tym razem to starcie odbyło się na zasadach boksu w rękawicach do MMA z jedną 15 minutową rundą[45]. Walka doczekała się do końcowego gongu, po którym na kartach punktowych jednogłośnie zwyciężył Mańkowski[46].
Początkowo zwyciężył Mańkowski przez niejednogłośną decyzję sędziów, jednak komisje sędziowskie po pozytywnym rozpatrzeniu protestu teamu Sobotty postanowiły zmienić werdykt na remisowy.
.png)
