W 2002 ukończył studia na Wydziale Prawa i AdministracjiUniwersytetu Śląskiego. Odbył aplikację radcowską, w 2007 rozpoczął praktykę zawodową jako radca prawny[2]. W 2011 na Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach na podstawie rozprawy Kwalifikacje pracownicze w stosunku pracy uzyskał stopień doktoranauk ekonomicznych w zakresie ekonomii ze specjalnością w polityce zatrudnienia[3]. Podjął pracę jako nauczyciel akademicki w Katedrze Prawa na Wydziale Finansów i Ubezpieczeń Akademii Ekonomicznej, po przekształceniach i zmianie nazw − w Katedrze Prawa i Ubezpieczeń Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach[2][4].
Działalność polityczna
Początkowo należał do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego[5]. W 2002 z ramienia Platformy Obywatelskiej[6], w 2006 jako kandydat lokalnego komitetu[7] i w 2010 ponownie z listy PO[8] uzyskiwał mandat radnego Zabrza. Od 2002 do 2005 był wiceprzewodniczącym rady miasta, następnie przez rok pełnił funkcję jej przewodniczącego[2].
W wyborach w tym samym roku z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję (dostał 37 761 głosów)[13]. 16 listopada 2015 zakończył pełnienie funkcji ministra. W Sejmie VIII kadencji został członkiem Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisji Ustawodawczej, a ponadto został zastępcą przewodniczącego Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach[14]. Został również powołany przez Sejm w skład Krajowej Rady Sądownictwa[15] (wcześniej w 2015 zasiadał w KRS z urzędu jako minister sprawiedliwości). 26 lutego 2016 wybrany na wiceprzewodniczącego PO[16]. W listopadzie został powołany na funkcję ministra spraw wewnętrznych i administracji w gabinecie cieni utworzonym przez Platformę Obywatelską[17].
W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję z ramienia Koalicji Obywatelskiej, otrzymując w okręgu katowickim 99 550 głosów[18]. 12 listopada 2019 został przewodniczącym Klubu Parlamentarnego Koalicji Obywatelskiej[19], którym kierował do 25 września 2020[20].
3 stycznia 2020 ogłosił swój start w wyborach na przewodniczącego Platformy Obywatelskiej[21]. 25 stycznia 2020 został wybrany na przewodniczącego Platformy Obywatelskiej, pokonując w wyborach bezpośrednich w I turze Tomasza Siemoniaka, Bogdana Zdrojewskiego i Bartłomieja Sienkiewicza[22]. Funkcję przewodniczącego oficjalnie objął 29 stycznia 2020, gdy ogłoszono oficjalne wyniki wyborów. Zastąpił tym samym dotychczasowego lidera partii Grzegorza Schetynę[23]. 3 lipca 2021 podczas Rady Krajowej Platformy Obywatelskiej ogłosił swoją rezygnację z funkcji przewodniczącego partii, umożliwiając objęcie funkcji p.o. przewodniczącego przez Donalda Tuska[24]. W tym samym dniu został wybrany na wiceprzewodniczącego partii[25], zaś 22 lipca 2021 ponownie objął funkcję przewodniczącego KP KO, zastępując Cezarego Tomczyka[26].
Przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2024 otrzymał pierwsze miejsce na liście KO w okręgu śląskim[33], w związku z czym złożył rezygnację z pełnienia funkcji rządowej[34]. Ze stanowiska ministra został odwołany 13 maja 2024[35]. W wyniku głosowania z czerwca 2024 uzyskał mandat europosła X kadencji, zdobywając 334 842 głosy[33]. W Parlamencie Europejskim został przewodniczącym Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii[36].
↑Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie wyboru posła członka Krajowej Rady Sądownictwa (M.P. z 2015 r. poz. 1209).
↑Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 grudnia 2023 r. w sprawie wyboru w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1381).
↑Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 grudnia 2023 r. nr 1131.45.2023 o powołaniu w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1383).
.jpg)
.jpg)
