Po roku 1742 sklepienie nawy głównej oraz ściany prezbiterium pokryte zostały freskami autorstwa Grzegorza Łodzińskiego. W 1773 roku na skutek kasaty jezuici opuścili Kobyłkę. W 1794 roku zniszczeniu uległa wieża wschodnia. W latach 1854–1855 obniżono dachy. W 1944 roku wycofujący się Niemcy wysadzili całkowicie wieżę zachodnią, którą odbudowano pod kierunkiem arch. Brunona Zborowskiego w latach 1947–1949 (ze zmianami w kształcie hełmu i okien w stosunku do stanu pierwotnego). W latach 1958–1961 konserwatorzy Władysława i Konstanty Tiuninowie przeprowadzili konserwację wnętrz świątyni. W 1971 roku od pozostawionej przez złodzieja świeczki spłonął ołtarz główny wraz z obrazem Ostatnia Wieczerza na drzwiczkach tabernakulum. W latach 1971–1973 ukończono wieżę wschodnią na wzór zachodniej[3].
Architektura
Ostatnie badania wykazały, że kościół powstał w jednej fazie i jego projektantem był jeden architekt (dawniej przypuszczano, że budowa miała dwie fazy)[3]. Posiada jedną nawę i dwa trakty boczne. Nawy boczne są dwa razy dłuższe niż nawa główna z prezbiterium po przebudowie z 1902 roku, gdy przebito otwory do nawy głównej – poprzednio mieściły się w nawach bocznych korytarze i cele gościnne. Fasada ma cechy baroku wileńskiego w związku z zastosowaniem uskokowego zwężania się kondygnacji wież i wykroju okien bez obramień. Z barokową szkołą warszawską łączą z kolei kościół detale takie jak półwtopione kolumny w elewacjach i szeroka fasada.
Wyposażenie, zabytki
Organy
Organy pochodzą z 1898 roku. Zostały zbudowane przez Henryka Hartmana. Posiadają 16 głosów, dwa manuały, oraz zabytkową szafę z XVII wieku.[4]
Decyzja o nadaniu tytułu honorowego została zakomunikowana 9 października 2010 roku. 18 czerwca 2011 roku odbyła się uroczystość nadania tytułu wraz z konsekracją nowego ołtarza. Liturgii przewodniczył abp Henryk Hoser. Byli obecni również: kard. Józef Glemp – prymas senior, abp Stanisław Nowak – metropolita częstochowski, abp Edward Ozorowski – metropolita białostocki, bp Kazimierz Romaniuk – biskup senior diecezji warszawsko-praskiej, bp Jan Ozga z Kamerunu, bp Andrzej Siemieniewski z Wrocławia oraz kilkudziesięciu kapłanów.
Kapliczka przydrożna
Naprzeciw kościoła, w obrębie placu 15 Sierpnia, znajduje się trzykondygnacyjna kapliczka słupowa stojąca na niewysokim postumencie. Kryta jest czterospadowym dachemgontowym. W górnej części umieszczono rzeźbę Chrystusa. Stoi ona pomiędzy kolumnami połączonymi arkadowo. Chrystusa przedstawiono w geście błogosławieństwa, z prawą ręką uniesioną ku górze, co może być interpretowane jako gest błogosławienia osobom udającym się do świątyni. Poniżej wmurowana jest tablica pamiątkowa o treści: Fundacja wsi Kobyłki. Na pamiątkę cudownego ocalenia od najazdu bolszewików w sierpniu 1920 r.[6]
↑WiesławW.CzajkaWiesławW. i inni, Droga Świętego Jakuba Cudu nad Wisłą 1920 : przewodnik pielgrzyma, Warszawa: [s.n.], 2015, ISBN 978-83-942043-1-0, OCLC932212562 [dostęp 2020-10-08]. Brak numerów stron w książce
