Ten artykuł dotyczy 47 pah Wojska Polskiego. Zobacz też: inne pułki artylerii noszące numer „47”.

47 Pułk Artylerii Haubic

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1944
Rozformowanie	1945
Dowódcy
Pierwszy	mjr Maksym Krupień
Organizacja
Rodzaj wojsk	Artyleria
Podległość	7 Brygada Artylerii Haubic

47 Pułk Artylerii Haubic (47 pah) – pułk artylerii ludowego Wojska Polskiego.

47 pułk artylerii haubic został sformowany we wsi Adampol koło Włodawy na podstawie rozkazu nr 8 Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiegoz 20 sierpnia 1944 roku. W grudniu 1944 roku w Adampolu żołnierze pułku złożyli przysięgę^[1].

• mjr Maksym Krupień (od 4 IX 1944)

• dowództwo i sztab
• pluton topograficzny
• 1 dywizjon artylerii haubic
  • trzy baterie artylerii haubic
• 2 dywizjon artylerii haubic
  • dwie baterie artylerii haubic
• park artyleryjski

żołnierzy – 653 (oficerów – 70, podoficerów – 186, szeregowców – 397)

sprzęt:

• 122 mm haubice – 20
• rusznice przeciwpancerne – 20
• samochody – 53
• ciągniki – 25

Pułk wchodził w skład 7 Brygady Artylerii Haubic^[2]. Walczył w operacji łużyckiej pod Schwartz Adler i o stację kolejową Radibor. Prowadząc działania pościgowe w operacji praskiej doszedł 40 km na płn.-zach. od stolicy Czech. Szlak bojowy zakończył 11 maja 1945 roku^[1].

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
• Władysław S. Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967, seria: Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej.