Świadkowie Jehowy w Szwajcarii – społeczność wyznaniowa w Szwajcarii, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 20 024 głosicieli, należących do 258 zborów[1][a]. W 2023 roku na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej zgromadziło się 32 786 osób[2][b]. Od 2012 roku działalność miejscowych głosicieli koordynuje Środkowoeuropejskie Biuro Oddziału w Selters w Niemczech[3]. Biuro Krajowe mieści się w Thun.
Historia
Początki
W 1914 roku rozpoczęto wyświetlanie Fotodramy stworzenia we wszystkich szwajcarskich miastach
W 1891 roku w trakcie podróży do Europy i na Bliski Wschód Berno w Szwajcarii odwiedził Charles Taze Russell. W roku 1901 do kraju powrócił ze Stanów Zjednoczonych Szwajcar Adolf Weber, który rozpoczął tłumaczenie na język francuskipublikacji Towarzystwa Strażnica i podjął działalność kaznodziejską we Francji, Belgii i północnych Włoszech. W 1903 roku otwarto Środkowoeuropejskie Biuro Oddziału Towarzystwa Strażnica w Yverdon. W 1905 roku E. Bente, objął wakat dyrektora w warszawskiej fabryce koronek i zaczął prowadzić działalność kaznodziejską w Polsce. W roku 1910 w trakcie europejskiej podróży C.T. Russell w Bernie przemawiał do grupy współwyznawców z Francji i Niemiec, a następnie w Zurychu do grona współwyznawców z Niemiec i Szwajcarii[4].
W roku 1912 Charles Taze Russel upoważnił Alexandre F.L. Freytaga do sprawowania nadzoru nad działalnością Badaczy Pisma Świętego we Francji i w Belgii poprzez Biuro Oddziału w Genewie. Z tego upoważnienia wydawał również francuską edycję „Strażnicy” tłumaczoną z języka angielskiego oraz tomy „Wykładów Pisma Świętego”. Nadużywając posiadane uprawnienia, Freytag zaczął drukować literaturę, w której przedstawiał własne poglądy, za co został usunięty ze stanowiska nadzorcy oddziału. Odrzucił on literaturę Towarzystwa Strażnica i założył własne zbory. Towarzystwo Strażnica rozwiązało biuro w Genewie i utworzyło nowe w Bernie kierowane przez Ernsta Zaugga, a podlegające pod biuro w Niemczech[5][6].
W 1914 roku rozpoczęto wyświetlanie „Fotodramy stworzenia” we wszystkich szwajcarskich miastach. W Bernie obejrzało ją jednorazowo 12 000 widzów.
W roku 1920 z wizytą w Szwajcarii przebywał Joseph Franklin Rutherford, utworzył w Szwajcarii Środkowoeuropejskie Biuro Towarzystwa Strażnica[7][8]. W 1925 roku otwarto Dom Biblijny, który rozpoczął drukowanie pół miliona książek i milion broszur rocznie w 16 językach. W kwietniu tego samego roku otwarto nowe Biuro Oddziału w Thun. We wrześniu 1925 roku w czasie podróży z Polski do Stanów Zjednoczonych w miejscowym Betel złożył wizytę Wacław Wnorowski, gdzie w marcu zaczęto drukować „Złoty Wiek” w języku polskim[9].
11 listopada 1927 roku Federalny Sąd Najwyższy Szwajcarii uznał legalność działalności kaznodziejskiej i rozpowszechniania publikacji Towarzystwa Strażnica[10].
W 1930 roku z wizytą w Szwajcarii przebywał Joseph Franklin Rutherford. Trzy lata później szwajcarskie Biuro Oddziału przejęło nadzór nad działalnością w Niemczech z powodu delegalizacji Świadków Jehowy przez Hitlera[11]. W 1931 roku Środkowoeuropejskie Biuro Oddziału w Bernie w Szwajcarii opracowali dla innych krajów podobne programy do filmu Dramat stworzenia. Wraz ze zmieniającą się sytuacja w Europie, w tym filmie uwzględniano bieżące wydarzenia. Kiedy rodzina Świadków Jehowy o nazwisku Denz przemyciła z Niemiec do Szwajcarii raporty o prześladowaniu Świadków Jehowy, te informacje znalazły się w tym filmie. Pokazano w nim również informację, że duchowni poparli partię nazistowską. Kiedy rozpoczęły się prześladowania Świadków Jehowy z powodu ich neutralności, również ukazano to w projekcji. W ostatnim sprawozdaniu tuż przed wybuchem II wojny światowej, w Szwajcarii odbyło się 20 projekcji tego filmu, które obejrzało 19 tysięcy widzów[12]. W 1934 roku rozpoczęto pomoc humanitarną dla prześladowanych niemieckich współwyznawców[c][8]. W dniach od 7 do 9 września 1934 roku kongres w Bazylei poświęcony sytuacji w Niemczech. W tym samym roku rozpoczęto także na szeroką skalę działalność kaznodziejską za pomocą gramofonów. Zorganizowano również szkółki niedzielne dla dzieci Świadków Jehowy, które były w tym okresie masowo usuwane ze szkół.
W dniach od 4 do 7 września 1936 roku w Lucernie odbył się kongres międzynarodowy. Kongres ten zwrócił uwagę władz na represje i prześladowania, jakim są poddawani Świadkowie Jehowy w Gdańsku[13][14]. W kongresie udział wzięło 3500 delegatów z 17 krajów. Szwajcarię ponownie odwiedził J.F. Rutherford; w Steffisburgu koło Thun otwarto Farmę Towarzystwa. Zorganizowano kongres międzynarodowy z udziałem 10 tysięcy obecnych. W roku 1937 żołnierze skonfiskowali literaturę Świadków Jehowy, a trzy lata później skonfiskowano ją również w Biurze Oddziału, które zamknięto; wówczas rozpoczęto działalność w podziemiu. We wrześniu 1942 roku w Zurychu zorganizowano kongres pod hasłem „Nowy świat”, w którym uczestniczyło 2300 osób.
W 1944 Biuro Oddziału otwarto ponownie.
Powojenny rozwój działalności
W 1945 w Bernie przemawiał Nathan H. Knorr[15][16]. W okresie II wojny światowej liczba głosicieli wzrosła dwukrotnie. Po wojnie w działalności kaznodziejskiej uczestniczyło 1462 głosicieli. Rok później zorganizowano pomoc humanitarną dla współwyznawców z Niemiec[17][8][16].
W 1950 roku liczba głosicieli przekroczyła 2000 osób. Rok później po raz kolejny Szwajcarię odwiedził N.H. Knorr.
W 1960 roku liczba głosicieli wynosiła ponad 5000. W 1965 roku w Bazylei odbył się kongres międzynarodowy pod hasłem „Słowo prawdy” z udziałem 2000 delegatów z Hiszpanii i Portugalii, gdzie byli prześladowani ze względów religijnych. Cztery lata później w kraju powstały pierwsze zbory hiszpańsko- i włoskojęzyczne.
W 1974 roku liczba głosicieli przekroczyła 10 tysięcy.
W latach 90. XX wieku i na początku XXI wieku zorganizowano pomoc humanitarną dla współwyznawców z Ukrainy, z Rwandy[19], Konga i Tanzanii. Od maja 1995 roku do kwietnia 1996 roku zorganizowano objazdową wystawę „Relacja Świadków” dotyczącą prześladowań Świadków Jehowy w okresie nazizmu[20]. W roku 1997 zanotowano liczbę 18 634 głosicieli.
W 2000 roku na konferencji medycznej w Genewie zaprezentowano film Strategie alternatywne zamiast transfuzji – proste, bezpieczne, skuteczne. W roku 2003 w Genewie odbył się kongres międzynarodowy pod hasłem „Oddajcie chwałę Bogu”[21].
W 2012 roku nadzór nad działalnością miejscowych głosicieli przejęło Środkowoeuropejskie Biuro Oddziału w Niemczech.
W maju 2018 roku zorganizowano specjalną weekendową ogólnokrajową kampanię ewangelizacyjną[22].
Kongresy w Szwajcarii odbywają się w językach: angielskim, francuskim, hiszpańskim, niemieckim, portugalskim i włoskim, a zebrania zborowe w 26 językach[8]. W 2023 roku w Szwajcarii działały 83 Sale Królestwa[28].
Grupa polskojęzyczna
Do 2022 roku grupa polskojęzyczna działała w Liebefeld koło Berna[29].
↑W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadza się ponownie w Sali Królestwa oraz w formie „hybrydowej” (wszyscy uczestnicy w Sali Królestwa i odbierający program transmitowany przez wideokonferencje mogą brać czynny udział w punktach i dyskusjach). Do końca 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
↑Szwajcar Franz Zürcher (1891–1978) z Berna zebrał i spisał raporty przemycane z hitlerowskich obozów przez Świadków Jehowy przebywających jeszcze na wolności. Opublikowano je wydanej w roku 1938 w języku niemieckim, francuskim i polskim w broszurze Krucjata przeciwko chrześcijaństwu„opisująca cierpienia niemieckich Świadków Jehowy, którzy nie chcieli poprzeć nazizmu”.
↑WolframW.SlupinaWolframW., Prześladowania i represje Świadków Jehowy w Polsce w latach 1939-1945 oraz 1950-1989, [w:] HansH.Hesse, „Najodważniejsi byli zawsze Świadkowie Jehowy”, Wrocław: Wydawnictwo A PROPOS, 2010, s. 285, ISBN 978-83-61387-21-3.
↑Watchtower, Kongresy specjalne 2017 [online], jw2017.org, 1 października 2016 [dostęp 2017-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-29].strona główna serwisu
↑Watchtower, Kongresy międzynarodowe 2019 [online], jw2019.org, 8 sierpnia 2018 [dostęp 2019-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-20].strona główna serwisu
