Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1979

Vlag van Frankrijk Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1979
Circuit Bugatti
Officiële naam Championnat du Monde, Grand Prix de France
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Datum 2 september 1979
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Snelste ronde Vlag van Italië Virginio Ferrari
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Tweede Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Derde Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
350 cc
Poleposition Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Eric Saul
Eerste Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez
Tweede Vlag van Zwitserland Roland Freymond
Derde Vlag van Italië Walter Villa
250 cc
Poleposition Vlag van Australië Gregg Hansford
Snelste ronde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Eerste Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Tweede Vlag van Australië Gregg Hansford
Derde Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez
125 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Guy Bertin
Snelste ronde Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Frankrijk Guy Bertin
Tweede Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo
Derde Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
50 cc
Poleposition Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Eerste Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Tweede Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Derde Vlag van Zwitserland Rolf Blatter
Zijspan B2B
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Tweede Vlag van Zwitserland Bruno Holzer/Vlag van Zwitserland Karl Meierhans
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Jones/Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Ayres

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1979 was de dertiende en laatste[1] race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1979. De races werden verreden op 2 september 1979 op het Circuit Bugatti nabij Le Mans, Frankrijk. Tijdens deze Grand Prix werden de wereldtitels in de 50cc-klasse en de 500cc-klasse beslist.

500 cc

Hoewel de Honda NR 500's na de afgang in Silverstone vernieuwd waren, konden Mick Grant en Takazumi Katayama zich niet kwalificeren voor de Franse Grand Prix. Ze moesten na de opwarmronde het veld ruimen[2], maar weigerden dit aanvankelijk, waardoor de start vertraagd werd. De eerste acht rijders die zich wel kwalificeerden, hadden tijden binnen één seconde gereden. Virginio Ferrari had nog een theoretische kans op de wereldtitel, maar dan moest hij deze race winnen en mocht Kenny Roberts niet meer dan 1 punt scoren. Na de start ging Boet van Dulmen op kop, gevolgd door Wil Hartog, Barry Sheene, Kenny Roberts, Virginio Ferrari, Franco Uncini en Randy Mamola. Hartog nam al binnen een halve ronde de leiding over, terwijl van Dulmen in de tweede ronde te veel risico nam en viel. Aan de leiding van de race bleven de posities voortdurend wisselen. Sheene reed een aantal ronden op kop, daarna Ferrari, opnieuw Sheene en Hartog. Kenny Roberts was in gevecht met Randy Mamola, maar reed (naar eigen zeggen) in de eerste ronden verkrampt uit angst om te vallen. In de 13e ronde viel Virginio Ferrari toen hij Johnny Cecotto buitenom wilde passeren. Hij raakte ernstig geblesseerd en zijn Suzuki was afgeschreven. Dit was het moment dat Kenny Roberts voor de tweede keer wereldkampioen werd. Sheene en Hartog streden intussen om de leiding, gevolgd door Roberts en Mamola tot de eerste achterblijvers in zicht kwamen. Bij het passeren wist Roberts de kop te nemen, maar drie ronden later nam Sheene die weer over. In de laatste ronde raakten Roberts en Sheene elkaar bij het passeren van een achterblijver, waarvan Sheene profiteerde door te winnen en ook Mamola kon Roberts voorbij om tweede te worden. Wil Hartog viel uit door een kapot krukaslager, maar werd als achttiende geklasseerd.

Uitslag 500 cc

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Suzuki 48' 06" 80 15
2 Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola Suzuki +2" 40 12
3 Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts Yamaha +13" 89 10
4 Vlag van Italië Franco Uncini Suzuki +19" 71 8
5 Vlag van Venezuela Johnny Cecotto Yamaha +20" 02 6
6 Vlag van Zwitserland Philippe Coulon Suzuki +20" 66 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Parrish Suzuki +56" 32 4
8 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Suzuki +1' 14" 07 3
9 Vlag van Nieuw-Zeeland John Woodley Suzuki +1 ronde 2
10 Vlag van Zweden Peter Sjöström Suzuki +1 ronde 1
11 Vlag van Finland Seppo Rossi Suzuki +1 ronde
12 Vlag van Nederland Henk de Vries Suzuki +1 ronde
13 Vlag van Frankrijk Hervé Guilleux BUT +1 ronde
14 Vlag van Italië Gianni Rolando Suzuki +2 ronden
15 Vlag van Venezuela Roberto Pietri Suzuki +2 ronden
16 Vlag van Duitsland Gerhard Vogt Suzuki +2 ronden
17 Vlag van Zwitserland Alain Röthlisberger Suzuki +3 ronden
18 Vlag van Nederland Wil Hartog Suzuki +7 ronden
19 Vlag van Nederland Willem Zoet Suzuki +7 ronden
20 Vlag van Frankrijk Michel Rastel Suzuki +8 ronden
DNF Vlag van Duitsland Gustav Reiner Suzuki
DNF Vlag van Italië Giovanni Pelletier Suzuki
DNF Vlag van Duitsland Josef Hage Suzuki
DNF Vlag van Zweden Lennart Bäckström Suzuki
DNF Vlag van Oostenrijk Max Wiener Suzuki
DNF Vlag van Italië Carlo Perugini Suzuki
DNF Vlag van Denemarken Børge Nielsen Suzuki
DNF Vlag van Italië Virginio Ferrari Suzuki val
DNF Vlag van Nieuw-Zeeland Dennis Ireland Suzuki
DNF Vlag van Frankrijk Franck Gross Suzuki
DNF Vlag van Nederland Boet van Dulmen Suzuki val
DNF Vlag van Italië Graziano Rossi Morbidelli
DNF Vlag van Zwitserland Sergio Pellandini Suzuki
DNF Vlag van Italië Marco Lucchinelli Suzuki
DNQ Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Honda
DNQ Vlag van Japan Takazumi Katayama Honda
DNQ Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Carlos de San Antonio Suzuki
DNQ Vlag van Australië Kenny Blake Yamaha
DNQ Vlag van Zweden Bo Granath Yamaha
DNQ Vlag van Duitsland Wong-Kwong King Suzuki

350 cc

Na de natte 50cc-race in Frankrijk droogde het op en de 350cc-rijders besloten slicks te monteren, maar de baan bleef nat. De wereldtitel was al beslist, maar er was nog strijd om de tweede plaats tussen Patrick Fernandez en Gregg Hansford. Eric Saul nam na de start de leiding, maar riskeerde te veel op de natte baan en viel. Fernandez kwam nu aan de leiding voor Kork Ballington en Hansford. De baan bleef half nat en daardoor gleed ook Hansford weg bij een inhaalpoging. De beide overgebleven koplopers werden ingelopen door een flinke groep achtervolgers, waarvan er veel door machinepech stilvielen. Toen het ineens ging regenen begon de machine van Ballington te stotteren waardoor hij een aantal posities verloor. Roland Freymond werd nu tweede voor Walter Villa, die derde werd ondanks een klein schuivertje in de regen.

Uitslag van 350 cc

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Yamaha 48' 12" 0 15
2 Vlag van Zwitserland Roland Freymond Yamaha +5" 1 12
3 Vlag van Italië Walter Villa Yamaha +17" 0 10
4 Vlag van Frankrijk Hervé Guilleux BUT-Yamaha +21" 8 8
5 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Kawasaki +46" 0 6
6 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Bimota-Yamaha +1' 14" 8 5
7 Vlag van Italië Paolo Pileri RTM +1' 30" 6 4
8 Vlag van Australië Jeffrey Sayle Yamaha +1 ronde 3
9 Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop Yamaha +1 ronde 2
10 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North Yamaha +1 ronde 1
11 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha +1 ronde
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Head Yamaha +1 ronde
13 Vlag van België Jean-Marc Toffolo Armstrong +2 ronden
14 Vlag van Italië Sauro Pazzaglia Yamaha +3 ronden
15 Vlag van Italië Massimo Matteoni Yamaha +5 ronden
16 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha +7 ronden
DNF Vlag van Japan Sadao Asami Yamaha
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Toni Mang Kawasaki
DNF Vlag van Zwitserland Michel Frutschi Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Jacques Bolle Yamaha
DNF Vlag van Oostenrijk Eduard Stöllinger Kawasaki
DNF Vlag van Frankrijk Eric Saul Adriatica-Yamaha val
DNF Vlag van Zweden Bengt Elgh Yamaha
DNF Vlag van Finland Eero Hyvärinen Yamaha
DNF Vlag van Finland Pekka Nurmi Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha
DNF Vlag van Australië Gregg Hansford Kawasaki val
DNF Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha
DNF Vlag van België Etienne Geeraerdt Yamaha
DNF Vlag van België Richard Hubin Yamaha
DNF Vlag van Australië Murray Sayle Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Christian Estrosi Kawasaki
DNF Vlag van Oostenrijk Max Wiener Yamaha
DNF Vlag van Australië Graeme McGregor Yamaha
DNF Vlag van Noorwegen Åke Grahn Yamaha
DNS Vlag van België Patrick de Radiguès Yamaha
DNQ Vlag van Italië Arturo Venanzi Yamaha
DNQ Vlag van Frankrijk Alain Béraud Yamaha
DNQ Vlag van Frankrijk Pierre Tocco Yamaha
DNQ Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Woodland Yamaha
DNQ Vlag van Monaco Hubert Rigal Yamaha

250 cc

In de 250cc-race in Frankrijk nam Kork Ballington al vroeg de leiding, voor Gregg Hansford. Achter hen kwam een groep aangevoerd door Graziano Rossi, die echter door een val werd uitgeschakeld. Patrick Fernandez had een slechte start, maar wist zich door het veld naar voren te werken om derde te worden.

Uitslag 250 cc

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Kawasaki 41' 52" 60 15
2 Vlag van Australië Gregg Hansford Kawasaki +26" 57 12
3 Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Yamaha +40" 14 10
4 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Randy Mamola Yamaha +52" 22 8
5 Vlag van Duitsland Toni Mang Kawasaki +52" 86 6
6 Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Kawasaki +55" 21 5
7 Vlag van Frankrijk Eric Saul Adriatica +55" 54 4
8 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha +1' 12" 86 3
9 Vlag van België Richard Hubin Yamaha +1' 23" 90 2
10 Vlag van Zwitserland Roland Freymond Yamaha +1' 24" 18 1
11 Vlag van Frankrijk Raymond Roche Yamaha +1' 31" 96
12 Vlag van Frankrijk Jean Lafond Yamaha +1' 47" 00
13 Vlag van Italië Sauro Pazzaglia Yamaha +1 ronde
14 Vlag van Oostenrijk Eduard Stöllinger Kawasaki +1 ronde
15 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North Yamaha +1 ronde
16 Vlag van Frankrijk Jean-Jacques Peyre Yamaha +1 ronde
17 Vlag van Zweden Lennart Bäckström Yamaha +1 ronde
18 Vlag van Frankrijk Christian Berthod Yamaha +1 ronde
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Woodland Yamaha +1 ronde
20 Vlag van Australië Murray Sayle Yamaha +3 ronden
21 Vlag van Italië Walter Villa Yamaha +6 ronden
DNF Vlag van Japan Sadao Asami Yamaha
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Guy Bertin Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Christian Estrosi Kawasaki
DNF Vlag van Zwitserland Hans Müller Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Philippe Barbera Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Jacques Bolle Yamaha
DNF Vlag van Zweden Eilert Lundstedt Yamaha
DNF Vlag van België René Delaby Yamaha
DNF Vlag van Finland Eero Hyvärinen Yamaha
DNF Vlag van Italië Graziano Rossi Morbidelli val
DNF Vlag van Australië Graeme McGregor Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Head Yamaha
DNS Vlag van Italië Paolo Pileri Yamaha
DNQ Vlag van Frankrijk Philippe Roussel Yamaha
DNQ Vlag van Australië Jeffrey Sayle Yamaha
DNQ Vlag van Frankrijk Pierre-Etienne Samin Yamaha
DNQ Vlag van Zweden Bengt Elgh Yamaha
DNQ Vlag van Noorwegen Åke Grahn Yamaha
DNQ Vlag van Duitsland Josef Hage Yamaha
DNQ Vlag van Verenigd Koninkrijk Clive Horton Yamaha
DNQ Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha

125 cc

Ángel Nieto had bewust de GP van Tsjecho-Slowakije laten schieten om zijn zestigse WK-overwinning in Frankrijk te kunnen vieren. Hij moest echter afrekenen met Guy Bertin, die in Brno zijn eerste GP-overwinning gevierd had, tevens de eerste overwinning voor Motobécane en daarmee ook voor een Frans merk. Bertin en Nieto namen meteen afstand van Bruno Kneubühler, die even later ook werd gepasseerd door het vechtende duo Ricardo Tormo/Pier Paolo Bianchi. Pas in de laatste bocht werd de strijd om de overwinning beslist. Nieto had de leiding, maar Bertin reed op de ideale lijn, waardoor Nieto te krap moest sturen en viel. Nu werd Tormo tweede en Bianchi derde. Nieto werd als vijftiende met een ronde achterstand geklasseerd.

Uitslag 125 cc

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Frankrijk Guy Bertin Motobécane 40' 59" 4 15
2 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo Bultaco +14" 9 12
3 Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Minarelli +15" 4 10
4 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler MBA +19" 0 8
5 Vlag van Frankrijk Thierry Noblesse Morbidelli +27" 5 6
6 Vlag van Zwitserland Hans Müller MBA Elit +32" 4 5
7 Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet Morbidelli +39" 3 4
8 Vlag van Italië Maurizio Massimiani MBA +39" 5 3
9 Vlag van Oostenrijk August Auinger Morbidelli +40" 9 2
10 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Morbidelli +1' 10" 1 1
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Clive Horton Morbidelli +1' 16" 5
12 Vlag van Zwitserland Marc-Anton Constantin Morbidelli +1' 23" 0
13 Vlag van Frankrijk Paul Bordes Morbidelli +1 ronde
14 Vlag van Italië Pierluigi Aldrovandi MBA +1 ronde
15 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto Minarelli +1 ronde
16 Vlag van Frankrijk Jean-Claude Selini MBA +1 ronde
17 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Marcelino García Morbidelli +1 ronde
18 Vlag van Frankrijk Alain Isabelli MBA +1 ronde
DNF Vlag van Nederland Peter Looijesteijn MBA val
DNF Vlag van Frankrijk François Granon Morbidelli
DNF Vlag van Italië Gianpaolo Marchetti MBA
DNF Vlag van België René Rénier Morbidelli
DNF Vlag van Frankrijk Michel Galbit Morbidelli
DNF Vlag van Finland Matti Kinnunen MBA
DNF Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Morbidelli
DNF Vlag van Zweden Per-Edvard Carlsson MBA
DNF Vlag van Nederland Henk van Kessel Condor
DNF Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Morbidelli
DNF Vlag van Duitsland Gert Bender Bender
DNF Vlag van Monaco Patrick Hérouard Morbidelli
DNF Vlag van Finland Johnny Wickström Morbidelli
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Plisson Morbidelli
DNF Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Morbidelli
DNF Vlag van Nederland Theo Timmer MBA
DNF Vlag van Duitsland Walter Koschine Fantic
DNQ Vlag van Duitsland Stefan Jansen Morbidelli
DNQ Vlag van Nederland Jan Huberts MBA
DNQ Vlag van Frankrijk Daniel Meyer Morbidelli
DNQ Vlag van Frankrijk Yves Dupont Morbidelli
DNQ Vlag van Frankrijk Claude Gorry Morbidelli
DNQ Vlag van Zwitserland Reiner Koster MBA
DNQ Vlag van België Chris Baert Morbidelli

50 cc

Voor de start van de laatste 50cc-race in Frankrijk konden nog twee rijders wereldkampioen worden: Eugenio Lazzarini had 60 punten, Rolf Blatter 52. Hoewel Claudio Lusuardi de kopstart nam, werd hij meteen op de hielen gezeten door Blatter en Lazzarini. Lusuardi viel met pech uit en Lazzarini nam de leiding in de race, gevolgd door Blatter en Henk van Kessel, die belaagd werd door Stefan Dörflinger. Van Kessel moest erg veel risico's nemen op de natte baan en besloot te kiezen voor de vierde plaats, die hij ook vast wist te houden. Dörflinger wist door te stoten naar de tweede plaats, achter Lazzarini, die nu wereldkampioen was, en voor Blatter.

Uitslag 50 cc

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Kreidler 32' 40" 8 15
2 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Kreidler +9' 8 12
3 Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Kreidler +20" 2 10
4 Vlag van Nederland Henk van Kessel Sparta +24" 3 8
5 Vlag van Duitsland Reiner Scheidhauer Kreidler +1' 06" 0 6
6 Vlag van Frankrijk Jacky Hutteau ABF +1' 07" 0 5
7 Vlag van Italië Ezio Saffiotti Paolucci +1' 13" 0 4
8 Vlag van Frankrijk Patrick Plisson ABF +1' 21" 8 3
9 Vlag van Duitsland Wolfgang Müller Kreidler +1' 23" 2 2
10 Vlag van Duitsland Hagen Klein Hess Spezial +1' 23" 5 1
11 Vlag van Zwitserland Walter Rapolani Kreidler +1' 27" 5
12 Vlag van Frankrijk Pascal Kambourian Kreidler +1' 28" 7
13 Vlag van Duitsland Günter Schirnhofer Kreidler +1' 32" 5
14 Vlag van Nederland Theo Timmer Bultaco +1' 38" 1
15 Vlag van Duitsland Gerhard Waibel Kreidler +1' 57" 4
16 Vlag van Frankrijk Yves Le Toumelin Kreidler +1' 57" 5
17 Vlag van Frankrijk Jean Marc Torro Morbidelli +1' 58" 9
18 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Joaquín Galí Bultaco +1 ronde
19 Vlag van Frankrijk Bruno di Carlo MDC +1 ronde
20 Vlag van Oostenrijk Otto Machinek Kreidler +1 ronde
21 Vlag van België Chris Baert Kreidler +1 ronde
22 Vlag van Duitsland Gerhard Bauer Kreidler +1 ronde
23 Vlag van Portugal Henrique Sande Bultaco +1 ronde
24 Vlag van België Alain Hannecart Kreidler +1 ronde
25 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler +2 ronden
26 Vlag van Italië Claudio Granata UFO-MBA +2 ronden
DNF Vlag van Nederland Peter Looijesteijn Kreidler
DNF Vlag van Frankrijk Raymond Duriez Kreidler
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo Bultaco zuiger
DNF Vlag van Italië Claudio Lusuardi Bultaco
DNF Vlag van Italië Aldo Pero Kreidler
DNF Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler
DNF Vlag van Frankrijk Daniel Corvi Kreidler
DNF Vlag van Duitsland Gerhard Singer Kreidler
DNF Vlag van Italië Paolo Priori Derbi
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ramón Galí Bultaco
DNQ Vlag van Finland Stefan Danielsson Kreidler
DNQ Vlag van Duitsland Klaus Kull Kreidler
DNQ Vlag van België Gilbert Blanckaert Yamaha
DNQ Vlag van Frankrijk Michel de Poligny Kreidler
DNQ Vlag van Frankrijk Henri Laporte Kreidler
DNQ Vlag van Frankrijk Jean-François Verdier Kreidler
DNQ Vlag van Noorwegen Ove Skifjeld Kreidler
DNQ Vlag van Finland Mika Sakari Komu Kreidler

Zijspanklasse B2B

Toen Alain Michel in de B2B-race van Frankrijk de leiding nam hoopte het publiek op een derde Franse overwinning (na Guy Bertin in de 125cc-klasse en Patrick Fernandez in de 350cc-klasse). Terwijl Michel/Burkhard opgejaagd werden door Holzer/Meierhans bekeek Rolf Biland het een tijdje vanaf de derde plaats, maar na een paar ronden ging hij met één uitremactie naar de leiding. Hij liet Michel nog een paar keer de kop overnemen, maar die viel in de twaalfde ronde uit door een defecte motor. Vervolgens werd Holzer op een halve minuut gereden en Derek Jones/Brian Ayres werden met 52 seconden achterstand derde. De spanning in de B2B-klasse was er nog steeds: Biland/Waltisperg en Holzer/Meierhans hadden nu 60 punten, maar dat kwam vooral omdat Biland in de Britse GP uitgevallen was. Verder had hij alle races gewonnen, terwijl Holzer uitsluitend tweede plaatsen had gescoord.

Uitslag zijspanklasse B2B

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Rolf Biland Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg LCR-Yamaha 15
2 Vlag van Zwitserland Bruno Holzer Vlag van Zwitserland Karl Meierhans LCR-Yamaha 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Jones Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Ayres Daytona-Yamaha 10
4 Vlag van Frankrijk Yvan Trolliet Vlag van Frankrijk Marc Petel Seymaz-Yamaha 8
5 Vlag van Zwitserland Peter Frick Vlag van Zwitserland Christoph Flückiger BEO-Yamaha 6
6 Vlag van Frankrijk Gérard Lebœuf Vlag van Frankrijk Michel Guitel Yamaha 5
7 Vlag van Duitsland Rudolf Reinhard Vlag van Duitsland Karin Sterzenbach GEP-Yamaha 4
8 Vlag van Frankrijk Claude Bay Vlag van Frankrijk Patrick Rossi GEP-Yamaha 3
9 Vlag van Duitsland Heinz Thevissen Vlag van Duitsland Lothar Klein HTS-Yamaha 2
DNF Vlag van Frankrijk Alain Michel Vlag van Duitsland Michael Burkhard Seymaz-Yamaha motor

Trivia

  • De Franse organisatie vroeg Barry Sheene om als rijdersvertegenwoordiger toe te stemmen in een koppelingsstart voor de 500cc-klasse. Sheene begreep echter heel goed dat dit verzoek van Honda was gekomen, omdat de Honda NR 500's slechte starters waren gebleken. Hij gaf dan ook geen toestemming. Het kwam wel vaker voor dat coureurs vroegen om een monteur te laten helpen bij de duwstart als ze te geblesseerd waren om de motorfiets zelf aan te duwen, maar daar werd nooit toestemming voor gegeven.
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1979
FIM wereldkampioenschap wegrace
31e seizoen (1979)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1980

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1978
Grand Prix-wegrace van Frankrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1980

Read other articles:

K.F. Holle Monumen Karel Frederik Holle di alun-alun Garut pada tahun 1901 Karel Frederik Holle (Amsterdam, 1829-1896) adalah seorang Belanda pemilik perkebunan di Garut, yang juga diangkat menjadi penasehat pemerintah Hindia Belanda. Holle sangat berminat terhadap bahasa dan kesusastraan pribumi, khususnya bahasa Sunda, karena ia pernah bertugas di daerah Parahyangan Timur. Sahabat sekaligus murid Holle adalah Muhamad Musa, seorang pejabat pribumi di Limbangan, Garut, yang banyak menghasilka...

 

Ellerhoop. Ellerhoop adalah kota yang terletak di distrik Pinneberg, Schleswig-Holstein, Jerman. Kota Ellerhoop memiliki luas sebesar 10.8 km². Ellerhoop pada tahun 2006, memiliki penduduk sebanyak 1.327 jiwa. lbsKota dan kotamadya di Pinneberg (distrik) Appen Barmstedt Bevern Bilsen Bokel Bokholt-Hanredder Bönningstedt Borstel-Hohenraden Brande-Hörnerkirchen Bullenkuhlen Ellerbek Ellerhoop Elmshorn Groß Nordende Groß Offenseth-Aspern Halstenbek Haselau Haseldorf Hasloh Heede Heidgr...

 

Contoh penggunaan takarir. Takarir (Inggris: caption) atau sulih teks, sari kata, atau telop (Inggris: subtitle) adalah penyampaian dialog dalam bentuk teks pada film dan acara televisi, biasanya ditampilkan di bagian bawah layar. Teks merupakan bentuk terjemahan tertulis dari bahan yang berdialog bahasa asing, atau pemaparan dialog yang sama bahasanya, dengan sedikit informasi tambahan untuk membantu penonton yang cacat pendengaran mengikuti dialognya. Takarir terbagi menjadi dua, ya...

PeachLagu oleh IUdari album Smash HitsSisi-AEvery End of the DayDirilis4 Mei 2012FormatUnduhan digitalGenreK-popDurasi3:10LabelLOEN EntertainmentPenciptaIUProduserJo Young-chulVideo musikEvery End of the Day di YouTube Peach (Hangul: 복숭아; RR: Boksung-a) adalah sebuah lagu karya penyanyi-penulis lagu dan pemeran asal Korea Selatan IU. Lagu tersebut dirilis sebagai singel CD, berjudul Spring of a Twenty Year Old (Hangul: 스무 살의 봄; RR: S...

 

الكنيسة الأسقفية الأمريكية الأصل البروتستانتية الخط الرئيسي،  وأنجليكية  تعديل مصدري - تعديل   شعار الكنيسة. الكنيسة الأسقفية (بالإنجليزية: Episcopal Church)‏ يطلق عليها أحياناً الكنيسة الأسقفية البروتستانتية وأيضاً الكنيسة الأسقفية الأمريكية هي كنيسة بروتستانتية وطائ...

 

Irish businessman, music publisher and manager of U2 This article is about the music manager. For the footballer, see Paul McGuinness (footballer). For the musician, see Shane MacGowan and The Popes. Paul McGuinnessMcGuinness in 2010Background informationBorn16 June 1951 (1951-06-16) (age 72)Rinteln, West Germany (now Germany)Occupation(s)Pop Music Group ManagementYears active1970s–presentMusical artist Paul McGuinness (born 16 June 1951) is a British talent manager. He was the fo...

AwardRoyal Canadian Mounted Police Long Service MedalObverse and reverse of the medalTypeLong service and Good Conduct medalAwarded forNo less than 20 years of irreproachable servicePresented byThe monarch of CanadaEligibilityOfficer, Non-Commissioned Officer or Constables of the RCMPStatusCurrently awardedEstablished6 March 1934First awarded1935[1]Ribbon bar of the medal PrecedenceNext (higher)Queen Elizabeth II Diamond Jubilee MedalNext (lower)Canadian Forces' Decoration T...

 

Cape Canaveral dari angkasa, Agustus 1991 Cape Canaveral adalah sebuah tanjung di Brevard County, Florida, Amerika Serikat, dekat dengan pusat pesisir Atlantik. Canaveral merupakan bagian dari daerah yang dikenal sebagai Pesisir Angkasa, dan merupakan tempat dari Kennedy Space Center (Pusat Antariksa Kennedy), dan Cape Canaveral Air Force Station. Kebanyakan pesawat luar angkasa Amerika Serikat diluncurkan dari salah satu tempat ini. Canaveral berseberangan dengan Pulau Merritt di timur, dipi...

 

Mobile payment service SwishType of siteMobile paymentArea servedSwedenURLwww.swish.nuLaunched2012Native client(s) oniOS, Android, Windows Phone Swish (Swedish pronunciation: [swɪɕː] or [svɪɕː]) is a mobile payment system in Sweden. The service was launched in 2012 by six large Swedish banks,[1][2] in cooperation with Bankgirot and the Central Bank of Sweden.[3] It had 8 million users as of July 2022 (total Swedish population: 10.2 million).&...

Untuk Golongan VIIA menurut penggolongan CAS dan IUPAC lama, lihat Halogen. Golongan 7 dalam tabel periodik Hidrogen Helium Lithium Berilium Boron Karbon Nitrogen Oksigen Fluor Neon Natrium Magnesium Aluminium Silikon Fosfor Sulfur Clor Argon Potasium Kalsium Skandium Titanium Vanadium Chromium Mangan Besi Cobalt Nikel Tembaga Seng Gallium Germanium Arsen Selen Bromin Kripton Rubidium Strontium Yttrium Zirconium Niobium Molybdenum Technetium Ruthenium Rhodium Palladium Silver Cadmium Ind...

 

Imakane 今金町KotaprajaDanau Pirika BenderaEmblemLokasi Imakane di Hokkaido (Subprefektur Hiyama)ImakaneLokasi di JepangKoordinat: 42°25′N 140°01′E / 42.417°N 140.017°E / 42.417; 140.017Koordinat: 42°25′N 140°01′E / 42.417°N 140.017°E / 42.417; 140.017NegaraJepangWilayahHokkaidoPrefektur Hokkaido (Subprefektur Hiyama)DistrikSetanaPemerintahan • WalikotaMitsuhiro NakajimaLuas • Total568,25 km2 ...

 

Pour les articles homonymes, voir Danby. Francis DanbyPortrait (années 1850)Naissance 16 novembre 1793WexfordDécès 1862ExmouthNationalités irlandaisebritanniqueActivités Peintre, peintre de paysageLieu de travail Pays-Bas (1850)Enfants James Francis Danby (en)Thomas Danby (en)modifier - modifier le code - modifier Wikidata Francis Danby (16 novembre 1793 - 9 février 1861) est un peintre irlandais de l'époque romantique[1],[2]. Il est surtout connu pour ses paysages tourmentés et ses ...

2016年美國總統選舉 ← 2012 2016年11月8日 2020 → 538個選舉人團席位獲勝需270票民意調查投票率55.7%[1][2] ▲ 0.8 %   获提名人 唐納·川普 希拉莉·克林頓 政党 共和黨 民主党 家鄉州 紐約州 紐約州 竞选搭档 迈克·彭斯 蒂姆·凱恩 选举人票 304[3][4][註 1] 227[5] 胜出州/省 30 + 緬-2 20 + DC 民選得票 62,984,828[6] 65,853,514[6]...

 

Sir Steve RedgraveCBE DLRedgrave pada tahun 2011Informasi pribadiNama lengkapSteven Geoffrey RedgraveKewarganegaraanInggrisLahir23 Maret 1962 (umur 62)Marlow, Buckinghamshire, InggrisPendidikanGreat Marlow SchoolPekerjaanPengayuhTinggi6 kaki 475 inci (13,89 m)Berat16 st 2 pon (103 kg) (2000)PasanganAnn RedgraveSitus webwww.steveredgrave.com OlahragaNegaraBritania RayaOlahragaKayuh putraKlubMarlow Rowing Club Leander ClubTimGB Rowing TeamDilatih oleh...

 

شموليةمعلومات عامةصنف فرعي من ديكتاتورية النقيض مناهضة الشمولية تعديل - تعديل مصدري - تعديل ويكي بيانات جزء من سلسلة عنالثورات أنواع ملونة اشتراكية ديموقراطية سلمية دائمة سياسية اجتماعية موجة الطرق مقاطعة عصيان مدني حرب أهلية صراع الطبقات الاجتماعية انقلاب مظاهرات حرب ع...

Time zone of Western Europe, same as WET GMT redirects here. For other uses, see GMT (disambiguation). Greenwich Mean TimeTime zoneUTC offsetGMTUTC±00:00Current time11:51, 7 June 2024 GMT [refresh]Observance of DSTDST is observed throughout this time zone. Time in Europe: Light Blue Western European Time / Greenwich Mean Time (UTC) Blue Western European Time / Greenwich Mean Time (UTC) Western European Summer Time / British Summer Time / Irish Standard Time (UTC+1) Red Central European Time ...

 

Early U.S. Army radar type that detected Pearl Harbor attack SCR-270SCR-270: Similar to the model that detected the attacking Pearl Harbor planes (the actual Opana antenna was nine dipoles high by four wide, instead of the eight-by-four configuration shown here). The scale for reading the direction the antenna is pointing to can be seen at the base.Country of originUnited StatesIntroduced1940Type2D air-searchFrequency106 MHzPRF621 HzPulsewidth10 to 25 microsecondsRPM1 RPMR...

 

Thorium nuclear reactor in Germany THTR-300Cooling tower of the THTR-300 (demolished in 1991)CountryGermanyCoordinates51°40′45″N 7°58′18″E / 51.67917°N 7.97167°E / 51.67917; 7.97167StatusDecommissionedConstruction began1971Commission dateNovember 16, 1985Decommission dateApril 20, 1988Owner(s)HKGOperator(s)HKGNuclear power station Reactor typePBRPower generation Units decommissioned1 × 308 MWNameplate capacity30...

Relationships among bond yields of different maturities This article is about relationships among bond yields of different maturities. For other uses, see Yield curve (disambiguation). This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Yield curve – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (June 2011) (Learn...

 

Early Christian dualistic theology Part of a series on theHistory ofChristian theology Background Christian theology Diversity in early Christian theology Adoptionism Arianism Docetism Gnosticism Marcionism Montanism Early Christianity Proto-orthodox Christianity Timeline History of Christianity Template:History of Christianity Ecclesiastical polity Trinitarianism Nontrinitarianism Christology Paterology Pneumatology Mariology Biblical canon Deuterocanon Hermeneutics Theological hermeneutics ...