De zijspanklasse, die in 1973 de Finse Grand Prix geboycot had, was in 1974 uit het programma geschrapt en zou pas in het seizoen 1982 terugkeren. Boet van Dulmen kreeg vanaf deze Grand Prix fabriekssteun van MZ voor de 250- en 350cc-klasse, maar hij scoorde geen punten. Giacomo Agostini moest de Finse Grand Prix overslaan door een sleutelbeenbreuk in de Grand Prix van Zweden. In Finland speelde de starter een dubieuze rol. Bij de start van de 50cc-race wilde hij niet wachten tot Henk van Kessel zijn (natte) handschoenen aan had, maar toen zijn landgenoot Pentti Korhonen voor de start van de 350cc-race ontdekte dat een ophangveer van zijn uitlaat was gebroken was er ineens tijd genoeg.
500 cc
Teuvo Länsivuori was na zijn val in de 350cc-race in Finland bewusteloos in een ziekenauto gelegd, maar hij stond toch weer aan de start van de 500cc-race. Hij was zeker niet fit genoeg om de beide MV Agusta's van Phil Read en Gianfranco Bonera voor te blijven, maar door het ontbreken van Giacomo Agostini moest hij de eer van Yamaha verdedigen én kon hij een puntenvoordeel ten opzichte van Agostini krijgen. Hoewel Phil Read er na de start meteen alleen vandoor ging, wist Länsivuori toch nog lang de tweede plaats te bezetten, maar Bonera volgde hem op korte afstand. In de zesde ronde ging Bonera voorbij en Länsivuori begon toen duidelijk snelheid te verliezen. Bonera en Read gingen een soort "schijngevecht" aan, maar het was duidelijk dat Read moest winnen, want dan zou hij zijn wereldtitel veilig stellen. Toch was het team van MV Agusta verrast toen Länsivuori zich plotseling weer bij de leiders meldde. Het werd een close-finish, met Read als eerste, Bonera als tweede en Länsivuori als derde. Phil Read was wereldkampioen 500 cc.
De start van de 350cc-race in Finland moest worden uitgesteld omdat Pentti Korhonen ontdekte dat een ophangveer van zijn uitlaat gebroken was. De Nederlanders werden hier kwaad om, omdat de 50cc-race werd gestart terwijl Henk van Kessel zijn handschoenen nog moest aantrekken. Korhonen had ook geen extra veer, maar Billie Nelson wel, en ze werd op de Yamaha van Korhonen gemonteerd door Suzuki-monteur Derek Booth. Vlak na de start liep de motor van Mick Grant vast, waardoor een grote valpartij ontstond, waarvan ook Teuvo Länsivuori het slachtoffer werd. Hij werd bewusteloos in een ambulance gelegd. Patrick Pons reed drie ronden lang aan de leiding, maar ook hij viel. Daardoor kwam John Dodds aan de leiding van de race en hij won dan ook. Bruno Kneubühler en Dieter Braun waren slecht gestart maar worstelden zich door het veld om tweede en derde te worden.
In Finland leken de Harley-Davidson-rijders Michel Rougerie en Walter Villa onder elkaar uit te maken wie er ging winnen, maar het was teammanager Gilberto Milani die vanaf de kant het sein gaf dat Villa eerste moest worden. Takazumi Katayama kon deze twee nog een tijdje volgen, maar moest daarvoor te veel risico's nemen en viel. Dieter Braun was weer slecht gestart maar werd toch nog derde.
Na zijn derde plaats in Zweden won Julien van Zeebroeck de 50cc-race in Finland. Van Zeebroeck startte als snelste, samen met Herbert Rittberger, Ulrich Graf en Hans-Jürgen Hummel. Henk van Kessel had intussen de nodige tegenwerking van de officials gehad. Eerst werd Jan de Vries niet tot het startveld toegelaten om hem te helpen, waardoor monteur Hub van Kessel zowel de machine van Henk als die van Julien van Zeebroeck moest verzorgen. In de bui vlak voor de start werd een verkeerde bougie gemonteerd en tot overmaat van ramp kreeg Henk zijn natte handschoenen niet snel genoeg aan. De starter wenste echter geen seconde te wachten en stuurde het veld weg, met Henk van Kessel helemaal achteraan. Gelukkig voor hem was ook zijn concurrent Gerhard Thurow slecht weg. Van Kessel viel al in de eerste ronde en scoorde geen punten. Dat opende mogelijkheden voor Rittberger, die er echter ook af viel. Uiteindelijk werd Rudolf Kunz tweede en Ulrich Graf derde.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
