Amati pueri, audio voces vestras. Mea una vox sed mundi vocem ostendit. Hic universus adest orbis. Hoc vespere Luna ipsa mihi videtur, sursum mirate, festinare ut hoc spectaculum admiretur. . . . Domum redire, inveniri pueros vestros. Date blanditias filiis vestris et dicite: hoc est Papae solatium. Inventas lacrimas detergite; dicite verbum bonum: Papa est nobiscum praecipue in acerbitatibus et inter tristitiae horas.[1]
Ioannes XXIII, nomine nativo Angelus Iosephus Roncalli (1881–1963), a die 27 Aprilis2014sanctus dictus, fuit ducentensimus sexagensimus primus PapaEcclesiae Catholicae Romanae et dominus Civitatis Vaticanae a die 28 Octobris1958 usque ad mortem. Papa Concilii et Papa Bonus vulgo appellatur, quamquam sua comitas non sine severitate erat, neque gravitas sine facilitate. Sua apostolica sententia fuit "Oboedientia et pax."[2]
Vita
Angelus Iosephus Roncalli humili loco agricolarum familia natus est Submonte in oppido (ItalianeSotto il Monte, nunc ad eius honorem Sotto il Monte Giovanni XXIII vocato) die 25 Novembris anno 1881, Ioannis Roncalli et Mariannae uxoris filius. Roncalli Bergomi in seminario minore et postea Romae in Pontificio Seminario Romano Maiore (illo tempore seminario sancti Apollinaris) studuit.
Anno 1925 die 19 Martiiepiscopus titularis ordinatus est, et tunc Pius Papa XI eum visitorem apostolicum in Bulgariam misit. Anno 1934 delegatus apostolicus in Turcia et Graecia creatus est. Anno 1944 labor magnae difficultatis ei datus est: nuntius apostolicus in Francia post secundum orbis terrarum bellum. Bello iam flagrante multi episcopi Francici cum Germanis conlaboraverant. Populus autem et administratio Franciae dimissionem eorum ab ecclesia petiverunt. Roncalli nuntius apostolicus eam disputationem finire potuit.
Post arduum conclave (ipse Ioannes XXIII postea dixit se et cardinalem Gregorium Petrum Agagianian de electione inter se diu contenderant) die 28 Octobris anno 1958 cardinales, qui brevitate eius pontificatus confidebant, Angelum Roncalli in summum pontificem elegerunt. Ille nomen sibi Ioannis XXIII imposuit.
Quamquam pontificatus suus brevis fuerit, Ioannes XXIII brevi tempore multa explevit inter alia concilium Vaticanum secundum convocavit. Pacis causa valde laboravit. Ultima eius encyclica, Pacem in terris, hereditas eius videtur, qui dicere solebat: "Errorem non errantem damnare debemus."
Ioannes XXIII numerum maximum cardinalium, quem cum bulla Postquam verus die 3 Septembris1586 papa Sixtus V constituerat, id est septuaginta, superavit: iam mense Decembri 1958 Ioannes novos cardinales creavit, ut numerus eorum ad septuaginta quinque crevisset.
Prima nativitate Domini pontificatus eius Ioannes XXIII parvulos aegros et captivos visitavit.
Die 11 Octobris 1962, secundum concilium Vaticanum aperiens, dixit ecclesiam sese cum civilitate hodierna reconciliare debere:
"Saepe quidem accidit, quemadmodum in cotidiano obeundo apostolico ministerio comperimus, ut non sine aurium Nostrarum offensione quorundam voces ad Nos perferantur, qui, licet religionis studio incensi, non satis tamen aequa aestimatione prudentique iudicio res perpendunt. Hi enim, in praesentibus humanae societatis condicionibus, nonnisi ruinas calamitatesque cernere valent; dictitant nostra tempora, si cum elapsis saeculis comparentur, prorsus in peius abiisse; atque adeo ita se habent, quasi ex historia, quae vitae magistra est, nihil habeant quod discant, ac veluti si, superiorum Conciliorum tempore, quoad christianam doctrinam, quoad mores, quoad iustam Ecclesiae libertatem, omnia prospere ac recte processerint.
At Nobis plane dissentiendum esse videtur ab his rerum adversarum vaticinatoribus, qui deteriora semper praenuntiant, quasi rerum exitium instet.
In praesenti humanorum eventuum cursu, quo hominum societas novum rerum ordinem ingredi videtur, potius arcana Divinae Providentiae consilia agnoscenda sunt, quae per tempora succedentia, hominum opera, ac plerumque praeter eorum exspectationem, suum exitum consequuntur, atque omnia, adversos etiam humanos casus, in Ecclesiae bonum sapienter disponunt."
Similiter dixit in sua littera encyclica de pace: Pacem in terris, quam iam a multis mensibus grave morbo laborans scripsit. Nam paulo post encyclicae promulgationem cancro stomachi in Civitate Vaticana die 3 Iunii 1963 obiit.
Praeclarum eius opus est Il Giornale dell'anima, diarium animaeLatine scriptum, in quo ex anno 1895 usque ad mortem meditationes suas scripsit.[3] Alia opera:
Angelo Giuseppe Roncalli, Il cardinale Cesare Baronio. Nel terzo centenario della sua morte, Modiciae anno 1908 (III ed., Edizioni di Storia e letteratura, Romae, 1961)
A.G. Roncalli/Giovanni XXIII, Il giornale dell'anima e altri scritti di pietà, a cura di Loris Francesco Capovilla, Ed. San Paolo, Cinixelli Balsemi, 2003.
↑Cari figlioli, sento le vostre voci. La mia è una voce sola, ma riassume la voce del mondo intero. Qui tutto il mondo è rappresentato. Si direbbe che persino la luna si è affrettata stasera, osservatela in alto, a guardare a questo spettacolo. . . . Tornando a casa, troverete i bambini. Date una carezza ai vostri bambini e dite: questa è la carezza del Papa. Troverete qualche lacrima da asciugare, dite una parola buona: il Papa è con noi, specialmente nelle ore della tristezza e dell'amarezza.
.jpg)
.jpg)