Y. pestis foi descuberta en 1894 por Alexandre Yersin,un médico e bacteriólogo francosuízo do Instituto Pasteur, durante unha peste epidémica en Hong Kong.[6] Yersin era membro da escola de pensamento de Pasteur. Por outra parte, Kitasato Shibasaburō, un bacteriólogo xaponés formado en Alemaña na metodoloxía de Robert Koch, tamén se ocupou naquela época da procura do axente causante da peste.[7] Porén, foi Yersin quen realmente asociou a peste con Yersinia pestis. Orixinalmente a bacteria recibiu o nome de Pasteurella pestis, pero o organismo foi renomeado en 1967 co seu nome actual.
A Organización Mundial da Saúde informa todos os anos de miles de casos de peste, aínda que hoxe cun adecuado e rápido tratamento, o prognóstico das vítimas mellorou moito. Durante a guerra do Vietnam os casos en Asia multiplicáronse por 5 ou por 6, posiblemente debido á destrución dos ecosistemas e a unha maior proximidade entre os homes e os animais. A peste tamén afecta moi prexudicialmente a outros mamíferos (furóns, cans das praderías etc.)
A secuencia xenómica completa de Y. pestis está dispoñible para dúas das tres subespecies de Y. pestis: cepa KIM (do biovar Medievalis),[10] e cepa CO92 (do biovar Orientalis, obtido dun illado clínico nos Estados Unidos).[11] En 2006, acabouse de completar a secuencia xenómica da cepa do biovar Antiqua.[12] Igual que outras capas patóxenas, hai signos de mutacións de perda de funcións. O cromosoma da capa KIM ten 4.600.755 pares de bases; o cromosoma da cepa CO92 ten 4.653.728 pares de bases. Igual que os seus parentes próximos Y. pseudotuberculosis e Y. enterocolitica, Y. pestis contén o plásmido pCD1. Ademais, contén outros dous plásmidos, o pPCP1 (tamén chamado pPla ou pPst) e o pMT1 (tamén chamado pFra), que non están presentes noutras especies de Yersinia. O plásmido pFra codifica a fosfolipase D que é importante pola capacidade de Y. pestis de ser transmitida por pulgas.[13] O pPla codifica unha protease, Pla, que activa o plasminóxeno nos hóspedes humanos e é un factor de virulencia moi importante na peste pneumónica.[14] Xunto con estes plásmidos e unha illa de patoxenicidade chamada HPI, o xenoma codifica tamén varias proteínas que causan a patoxénese, que son moi características de Y. pestis. Entre outras cousas, estes factores de virulencia son necesarios para a adhesión da bacteria e a inxección de proteínas na célula hóspede, a invasión da bacteria na célula hóspede (por medio do sistema de secreción de tipo III), e para a captación e ligazón do ferro que procede dos glóbulos vermellos (por medio de sideróforos).
Y. pestis pénsase que descende de Y. pseudotuberculosis, da que difire só na presenza de plásmidos de virulencia específicos.
En 2006 fíxose unha análise proteómica exhaustiva e comparativa da cepa KIM de Y. pestis.[15] A análise centrouse no momento da transición ao crecemento similar ao crecemento nas células hóspedes.
Patoxenia e inmunidade
Nos ciclos urbanos e forestais (selváicos) de Y. pestis, a maioría das transmisións ocorren entre os roedores e as pulgas. No ciclo selvático, son roedores salvaxes, pero, no ciclo urbano, os roedores son domésticos (viven nas casas). Ademais de polas pulgas, os animais infectados poden transmitir a infección aos humanos a través de contactos co tecido epitelial. Os humanos tamén poden transmitirse entre eles a bacteia por medio de espirros, toses, ou contacto directo co tecido infectado.
Nos hóspedes reservorio
Os reservorios de Y. pestis son varias especies de roedores. Nas estepas, as especies reservorio crese que son principalmente as marmotas. En Norteamérica crese que varias especies de roedores son reservorios de Y. pestis. Porén, a dinámica da enfermidade esperada non se observou en ningunha especie de roedor, e sábese que esas poboacións de roedores teñen unha resistencia variable á bacteria, que fai que algúns individuos sexan susceptibles e outros sexan portadores asintomáticos.[16] Hai probas de que as pulgas doutros mamíferos tamén teñen un papel nas epidemias de peste humanas.[17]
Esta falta de coñecementos sobre a dinámica da praga nas especies de mamíferos dáse tamén entre os roedores susceptibles como os cans das praderías de rabo negro (Cynomys ludovicianus), nos cales a praga pode causar o colapso de toda a colonia, causando un efecto masivo na rede trófica da que forman parte.[18] Porén, a dinámica de transmisión nos cans das praderías parece non depender de pulgas co tubo dixestivo obstruído, senón talvez dos cadáveres, pulgas non obstruídas ou outros vectores.[19]
Noutras rexións do mundo, o reservorio da infección non está claramente identificado, o cal complica a prevención e os programas de alerta temperá. Un exemplo é a epidemia de 2003 en Alxeria.[20]
Vector
A transmisión de Y. pestis polas pulgas está ben caracterizada.[21] A transmisión inicial de Y. pestis polo vector ocorre durante a súa alimentación. Varias proteínas contribúen ao mantemento da bacteria no tracto dixestivo da pulga, entre elas o sistema de almacenamento de hemina (Hms) e a toxina murina de Yersinia (Ymt).
Aínda que a toxina murina de Yersinia é moi tóxica para os roedores e antes se pensaba que se producía para asegurar a reinfección dos novos hóspedes, o que está demostrado é que a Ymt é importante para a supervivencia de Y. pestis nas pulgas.[13]
O sistema Hms xoga un importante papel na transmisión de Y. pestis ao hóspede mamífero.[22] Mentres que no vector insecto, as proteínas codficadas polos loci xenéticos do Hms inducen a formación de biofilmes no proventriculo, unha válvula que conecta o intestino medio co esófago do insecto.[23] A agregación no biofilme impide a alimentación, xa que se forma unha masa de sangue coagulado inxerido e de bacterias (denominado "bloque de Bacot".[24]) A transmisión de Y. pestis ten lugar durante os inútiles intentos da pulga por alimentarse dun sangue que non poderá tragar. O sangue inxerido é bombeado ao esófago, onde remove algunhas das bacterias que forman o tapón do proventrículo, e o sangue coas bacterias é regurxitado na ferida da picadura do hóspede, e as bacterias pasan ao seu sistema circulatorio. Como as pulgas non se poden alimentar, teñen fame e pican máis frecuentemente.
En humanos e outros hóspedes susceptibles
A patoxénese debida á infección por Y. pestis dos hóspedes mamíferos é producida por varios factores como a capacidade da bacteria de suprimir e evitar as respostas normais do sistema inmunitario, como a fagocitose e a produción de anticorpos. A picada das pulgas permite que a bacteria sobrepase a barreira da pel. Y. pestis expresa o produto do xene yadBC, que é similar ás adhesinas doutras especies de Yersinia, o que facilita a adherencia e invasión das células epiteliais.[25]Y. pestis expresa un activador do plasminóxeno que é un importante factor de virulencia para a peste pneumónica e que podería degradar os coágulos e sangue para facilitar a invasión sistémica.[14] Moitos dos factores de virulencia da bacteria son antifagocíticos. Dous impotantes antíxenos antifagocíticos, chamados F1 (Fracción 1) e V ou LcrV, son importantes para a virulencia.[8] Estes antíxenos prodúceos a bacteria á temperatura corporal humana normal. Ademais, Y. pestis sobrevive e produce os antíxenos F1 e V mentres está no interior de células brancas do sangue como os monocitos, pero non en neutrófilos. A inmunidade natural ou inducida conséguese pola produción de anticorposopsonizantes específicos contra os antíxenos F1 e V; os anticorpos contra F1 e V inducen a fagocitose por parte dos neutrófilos.[26]
Ademais, o sistema de secreción de tipo III (T3SS) permite que Y. pestis inxecte proteínas nos macrófagos e outras células inmunes. Estas proteínas inxectadas polo T3SS denomínanse Yops (Yersinia Outer Proteins, Proteína Externas de Yersinia) e entre elas está Yop B/D, que forma poros na membrana plasmática do hóspede e foi asociada coa citólise. Inxéctanse no citoplasma da célula hóspede por medio do T3SS as YopO, YopH, YopM, YopT, YopJ, e YopE por poros creados en parte por YopB e YopD.[27] As proteínas Yop inxectadas limitan a fagocitose e as vías de sinalización celular importantes para o sistema inmunitario innato. Ademais, algunhas cepas de Y. pestis son capaces de interferir coa sinalización inmune (por exemplo, ao impediren a liberación dalgunhas citocinas).
YopE funciona como proteína activadora da GTPase para membros da familia Rho de GTPases como RAC1. YopT é unha cisteína protease que inhibe RhoA ao eliminar o grupo isoprenilo, que é importante para a localización da proteína na membrana plasmática. Propúxose que YopE e YopT poderían funcionar limitando a citólise inducida por YopB/D.[29] Isto podería limitar o función de YopB/D de crear os poros usados para a inserción de Yop nas células hóspedes e impedir a rotura inducida por YopB/D das células hóspede e que se libere o contido celular, o cal atraería e estimularía as respostas inmunitarias.
Non hai vacinas efectivas contra a doenza. Téñense utilizado algunhas vacinas de escasa efectividade e que podían causar graves inflamacións, como a vacina inactivada con formol, que xa non se usa. Estanse facendo experimentos con técnicas de enxeñaria xenética de vacinas baseadas nos antíxenos F1 e V e parecen prometedores. Porén, as bacterias que carecen do antíxeno F1 seguen sendo virulentas, e os antíxenos V son suficientemente variables como para que unha vacina composta deles non sexa totalmente protectora.[35][36][37]
Os síntomas da peste bubónica ou septicémica non están sempre presentes [38]
A peste pneumónica pode producirse por inhalación de aerosois coa bacteria (primaria) ou esta pode chegar aos pulmóns desde o sangue (secundaria). Como a bacteria se transporta polo sangue, poden verse afectados varios órganos, como o bazo e o cerebro. A infección difusa pode causar unha cascada inmunolóxica que dea lugar a unha coagulación intravascular diseminada, que á súa vez produce hemorraxias e necrose na pel e tecidos. Unha infección diseminada dese tipo incrementa a mortalidade ao 22%. A pneumonía progresa en de 2 a 4 días e se non se iniciou un tratamento temperán os pacientes poden morrer en só 36 horas.
Coa excepción dos bubóns, os síntomas iniciais da peste son moi similares ao de moitas outras enfermidades, o que fai difícil o diagnóstico.[39]
Códigos ICD-9 da OMS para as enfermidades causadas por Y. pestis:
020.0 Peste bubónica
020.2 Peste septicémica
020.5 Peste pneumónica inespecífica
020.3 Peste pneumónica primaria
020.4 Peste pneumónica secundaria.
Determinación clínica
A tinguidura de Gram pode confirmar a presenza de bacilos gramnegativos, e nalgúns casos a identificación de formas de dobre curvatura. Unha proba serolóxica anti-F1 pode diferenciar as diferentes especies de Yersinia, e a reacción en cadea da polimerase (PCR) pode utilizarse para identificar a Y. pestis.
O tratamento tradicional de primeira liña contra Y. pestis son os antibióticosestreptomicina,[41][42]cloranfenicol, tetraciclina,[43] e as fluoroquinolonas. Hai tamén boas evidencias que apoian o uso de doxiciclina ou xentamicina.[44] Illáronse cepas resistentes, polo que o tratamento debe guiarse polas sensibilidades aos antibióticos sempre que sexa posible. O tratamento antibiótico só é insuficiente para algúns pacientes, que poden tamén requirir apoio circulatorio, respiratorio ou renal.[45]
A mediados do século VI produciuse unha pandemia coñecida como Peste de Xustiniano, que matou a unha terceira parte dos habitantes do Imperio Bizantino, que se cre foi debida á peste bubónica. Houbo epidemias recorrentes e non desapareceu de todo ata o ano 750.[46] Un estudo xenético suxire que esta praga se orixinou de cepas hoxe extintas de Y. pestis, xeneticamente distintas das cepas que orixinaron a Peste negra no século XIV, ou talvez de patóxenos non relacionados coa peste bubónica.[47][48] En 2012 investigadores alemáns recolleron mostras de Y. pestis de tumbas da época de Xustiniano para reconstruíren o ADN da bacteria.[49]
En 2000, Didier Raoult e outros informaron do descubrimento de ADN de Y. pestis en tecido de polpa dental de mostras dun cemiterio do século XIV de Montpellier.[50] Outro estudo de 2010, que estudou restos de vítimas da peste enterradas en Inglaterra, Francia e Países Baixos, confirmou que Y. pestis foi a causa da Peste negra e as sucesivas epidemias de peste posteriores.[51] Neste estudo atoparon dúas cepas previamente descoñecidas, que eran cepas antigas de Y. pestis.[52]
Inicialmente pensouse que os tres biovares de Y. pestis correspondían a cada unha das pandemias históricas da peste bubónica.[53] O biovar Antiqua pénsase que corresponde á Peste de Xustiniano; non se sabe se este biovar tamén corresponde ás epidemias temperás ou menores de peste bubónica, ou se estas eran verdadeiramente peste bubónica e non outra doenza.[54] Antes pensábase que o biovar Mediaevalis correspondía á pandemia da Peste negra,e o biovar Orientalis correspondía á Terceira pandemia e á maioría dos estalidos modernos da praga. Porén, os cálculos da idade evolutiva de Y pestis, obtidos usando o número de substitucións sinónimas de polimorfismos dun só nucleótido (SNP) en conxunción coas taxas dos reloxos moleculares, datan a emerxencia destes biovares nun momento anterior ao de calquera das epidemias históricas debido á cantidade de tempo que cómpre para acumular esas mutacións.[55] Evidencias adicionais en contra desa hipótese son o feito de que Mediaevalis é probablemente demasiado nova para ter producido a Peste negra debido á súa recente diverxencia de Orientalis.[56]
Uso na guerra biolóxica
A utilización con fins bélicos de Y. pestis é un dos primeiros exemplos de guerra biolóxica na historia. En 1347 os mongois catapultaron a vítimas da peste sobre as murallas da cidade de Caffa, que hoxe se chama Feodosiya, en Ucraína. É posible que os habitantes desta cidade, algúns infectados, fuxisen a Italia, e así espallasen a Peste negra por Europa, aínda que esta é só unha das varias rutas polas que puido ter chegado a peste desde o leste.[57]
Y. pestis foi utilizada como arma biolóxica na segunda guerra mundial. Os xaponeses o 4 de outubro de 1940 lanzaron desde un avión que sobrevoaba a cidade chinesa de Chushien (na provincia de Chekiang), arroz e trigo con pulgas de rata que estaban infectadas de Y. pestis. Un segundo avión fixo o mesmo 3 semanas máis tarde. Estas accións orixinaron unha praga local que matou a 121 persoas.[58][58]
↑Nicholas Wade (31 de outubro de 2010). "Europe’s Plagues Came From China, Study Finds". New York Times. Consultado o 2010-11-01. As grandes ondadas da praga que devastou por dúas veces Europa e cambiou o curso da historia tiveron a súa orixe en China, segundo informou un equipo de xenetistas o domingo, como tamén unha terceira praga que golpeou con menos virulencia no século XIX.
↑Bockemühl J (1994). "100 years after the discovery of the plague-causing agent--importance and veneration of Alexandre Yersin in Vietnam today". Immun Infekt22 (2): 72–5. PMID7959865.
↑Parkhill J; et al. (2001). "Genome sequence of Yersinia pestis, the causative agent of plague". Nature413 (6855): 523–527. PMID11586360. doi:10.1038/35097083.
↑ 13,013,1Hinnebusch BJ, Rudolph AE, Cherepanov P, Dixon JE, Schwan TG, Forsberg A (2002). "Role of Yersinia murine toxin in survival of Yersinia pestis in the midgut of the flea vector". Science296 (5568): 733–5. PMID11976454. doi:10.1126/science.1069972.
↑ 14,014,1Lathem WW, Price PA, Miller VL, Goldman WE (2007). "A plasminogen-activating protease specifically controls the development of primary pneumonic plague". Science315 (5811): 509–13. PMID17255510. doi:10.1126/science.1137195.
↑Hixson K; et al. (2006). "Biomarker candidate identification in Yersinia pestis using organism-wide semiquantitative proteomics". Journal of Proteome Research5 (11): 3008–3017. PMID16684765. doi:10.1021/pr060179y.
↑Pauli JN, Buskirk SW, Williams ES, Edwards WH (2006). "A plague epizootic in the black-tailed prairie dog (Cynomys ludovicianus)". J. Wildl. Dis.42 (1): 74–80. PMID16699150.
↑Zhou D, Han Y, Yang R (2006). "Molecular and physiological insights into plague transmission, virulence and etiology". Microbes Infect.8 (1): 273–84. PMID16182593. doi:10.1016/j.micinf.2005.06.006.
↑B.J. Hinnebusch, R.D. Perry and T.G. Schwan (1996). "Role of the Yersinia pestis hemin storage (hms) locus in the transmission of plague by fleas". Science.273 (5237): 367–70. PMID8662526. doi:10.1126/science.273.5273.367.
↑Erickson, D. L., N. R. Waterfield, V. Vadyvaloo, D. Long, E. R. Fischer, R. ffrench-Constant, and B. J. Hinnebusch (2007). "Acute oral toxicity of yersinia pseudotuberculosis to fleas: Implications for the evolution of vector-borne transmission of plague". Cellular Microbiology9 (11): 2658–2666. PMID17587333. doi:10.1111/j.1462-5822.2007.00986.x.
↑Pepper, C., M. Nascarella, E. Marsland, J. Montford, L. Wood, S. Cox, C. Bradford, T. Burns, and S. Presley. 2004. Threatened or endangered? Keystone species or public health threat? The black-tailed prairie dog, the Endangered Species Act, and the imminent threat of bubonic plague. Journal of Land, Resources, and Environmental Law 24: 355-391.
↑Welkos S; et al. (2002). "Determination of the virulence of the pigmentation-deficient and pigmentation-/plasminogen activator-deficient strains of Yersinia pestis in non-human primate and mouse models of pneumonic plague". Vaccine20 (17–18): 2206–2214. PMID12009274. doi:10.1016/S0264-410X(02)00119-6.
↑Kilonzo BS, Makundi RH, Mbise TJ. (1992). "A decade of plague epidemiology and control in the Western Usambara mountains, north-east Tanzania". Acta Tropica50 (4): 323–9. PMID1356303. doi:10.1016/0001-706X(92)90067-8.
↑Mwengee W; Butler T; Mgema S; et al. (2006). "Treatment of plague with gentamicin or doxycycline in a randomized clinical trial in Tanzania". Clin Infect Dis42 (5): 614–21. PMID16447105. doi:10.1086/500137.
↑Jameson, J. N. St C.; Dennis L. Kasper; Harrison, Tinsley Randolph; Braunwald, Eugene; Fauci, Anthony S.; Hauser, Stephen L; Longo, Dan L. (2005). Harrison's principles of internal medicine. New York: McGraw-Hill Medical Publishing Division. ISBN0-07-140235-7.
↑Drancourt M, Aboudharam G, Signolidagger M, Dutourdagger O, Raoult D. (2002). "Detection of 400-year-old Yersinia pestis DNA in human dental pulp: An ory of plague". Microbes Infect.4 (1): 105–9. PMID11825781. doi:10.1016/S1286-4579(01)01515-5.
↑Parkhill; J.; B. W. Wren; N. R. Thomson; R. W. Titball; M. T. G. Holden; M. B. Prentice; M. Sebaihia; et al. (2001). "Genome sequence of Yersinia pestis, the causative agent of plague". Nature413 (6855): 523–527. PMID11586360. doi:10.1038/35097083.
Amir MoradiAmir Moradi pada 2017Informasi pribadiLahir10 April 1990 (umur 33)Gandoman, IranTinggi187 m (613 ft 6 in)[1]Berat68 kg (150 pon) OlahragaOlahragaAtletikLomba800 m, 1500 m Amir Moradi (Persia: امیر مرادیcode: fa is deprecated ; lahir 10 April 1990, di Gandoman) adalah seorang atlet lari jarak menengah asal Iran yang mengkhususkan diri dalam lomba 800 meter.[2] Ia memenangkan medali perunggu pada Pesta Olahraga Dalam Ruangan dan ...
Artikel ini sebatang kara, artinya tidak ada artikel lain yang memiliki pranala balik ke halaman ini.Bantulah menambah pranala ke artikel ini dari artikel yang berhubungan atau coba peralatan pencari pranala.Tag ini diberikan pada Oktober 2022. PemberitahuanTemplat ini mendeteksi bahwa artikel bahasa ini masih belum dinilai kualitasnya oleh ProyekWiki Bahasa dan ProyekWiki terkait dengan subjek. Terjadi false positive? Silakan laporkan kesalahan ini. 05.00, Kamis, 21 Maret, 2024 (UTC) ...
Wakil Wali Kota BanjarbaruLambang Kota BanjarbaruPetahanaWartono, S.E.sejak 26 Februari 2021Masa jabatan5 tahunDibentuk2000Pejabat pertamaIr. H. Rahmat ThohirSitus webbanjarbarukota.go.id Wakil Wali Kota Banjarbaru adalah posisi kedua yang memerintah Kota Banjarbaru di bawah Wali Kota Banjarbaru. Posisi ini pertama kali dibentuk pada tahun 2000. Daftar No Wakil Wali Kota Mulai Jabatan Akhir Jabatan Prd. Ket. Wali Kota 1 Ir. H.Rahmat Thohir 2000 2005 1 Drs. H.Rudy ResnawanM.B.A. Ja...
Bintang Republik Indonesia AdipurnaDianugerahkan oleh Presiden IndonesiaTipeBintang SipilDibentuk1959Negara IndonesiaKelayakanSipilStatusMasih dianugerahkanKetua PertamaPresiden IndonesiaStatistikPenganugerahan pertamaSoekarnoPenganugerahan terakhirCarl XVI GustafPrioritasTingkat lebih tinggiTidak ada (tertinggi)Tingkat lebih rendahBintang Republik Indonesia AdipradanaPita tanda kehormatan Bintang Republik Indonesia Adipurna adalah tanda kehormatan Bintang Republik Indonesia kelas I. Kel...
Valentino Alfa Tatareda Pengembang Teknologi Informasi Kepolisian Utama Tingkat II DIV TIK Polri Informasi pribadiLahir9 Juli 1972 (umur 51)Tondano, MinahasaAlma materAkademi Kepolisian (1994)Karier militerPihak IndonesiaDinas/cabang Kepolisian Negara Republik IndonesiaMasa dinas1994—sekarangPangkat Brigadir Jenderal PolisiNRP72070512SatuanLantasSunting kotak info • L • B Brigjen. Pol. Valentino Alfa Tatareda, SH., SIK., MH., (lahir 9 Juli 1972) adalah seorang p...
For the German Shakespeare scholar, see Eduard Wilhelm Sievers. German philologist (1850–1932) Eduard SieversSievers, c. 1900Born(1850-11-25)25 November 1850Lippoldsberg, GermanyDied30 March 1932(1932-03-30) (aged 81)Leipzig, GermanyNationalityGermanAcademic backgroundAlma mater University of Leipzig Academic workDiscipline Germanic studies Indo-European studies Institutions University of Jena University of Tübingen University of Halle University of Leipzig Notable students Holg...
Marathonat the World Athletics ChampionshipsWomen starting the 2013 marathon on the trackOverviewGenderMen and womenYears heldMen: 1983 – 2023 Women: 1983 – 2023Championship recordMen2:06:54 Abel Kirui (2009)Women2:20:57 Paula Radcliffe (2005)Reigning championMen Lelisa Desisa (ETH)Women Ruth Chepngetich (KEN) The marathon at the World Championships in Athletics has been contested by both men and women since the inaugural edition in 1983. It is the second most prestigi...
Chinedu Obasi Nazionalità Nigeria Altezza 188 cm Peso 78 kg Calcio Ruolo Attaccante Termine carriera 1º luglio 2023 Carriera Giovanili 1997-2002 River Lane Enugu2002-2004 Enugu Rangers Squadre di club1 2005-2007 Lyn Oslo29 (14)2007-2011 Hoffenheim92 (25)2012-2015 Schalke 0435 (4)2016 AIK10 (6)2017 Shenzhen16 (5)2017 AIK9 (5)2018 Bolton0 (0)2018 Elfsborg10 (4)2019 AIK18 (5)2020-2021 Altach24 (2) Nazionale 2003-2005 Nigeria U-208 (...
Questa voce o sezione sull'argomento sovrani non cita le fonti necessarie o quelle presenti sono insufficienti. Puoi migliorare questa voce aggiungendo citazioni da fonti attendibili secondo le linee guida sull'uso delle fonti. Segui i suggerimenti del progetto di riferimento. Sofia Carlotta di HannoverSofia Carlotta di Hannover in un ritratto di Friedrich Wilhelm Weidemann, 1705Regina in PrussiaStemma In carica18 gennaio 1701 –1º febbraio 1705 PredecessoreGià duchessa Successo...
American politician (1760–1822) Michael LeibMember of the Pennsylvania Senate from the 1st districtIn office1818–1821Preceded byJohn ReadSucceeded byCondy RaguetMember of the Pennsylvania House of RepresentativesIn office1817–1818United States Senatorfrom PennsylvaniaIn officeJanuary 9, 1809 – February 14, 1814Preceded bySamuel MaclaySucceeded byJonathan RobertsMember of the Pennsylvania House of RepresentativesIn office1806–1808Member of the U.S. House of Repre...
Ancient Greek settlement in Turkey GryneiumShown within TurkeyLocationYeni Şakran, Izmir Province, TurkeyRegionAeolisCoordinates38°52′28″N 27°4′9″E / 38.87444°N 27.06917°E / 38.87444; 27.06917TypeSettlement Gryneium or Gryneum or Gryneion (Ancient Greek: Γρύνειον), also Grynium or Grynion (Γρύνιον), Grynia or Gryneia (Γρύνεια) and Grynoi (Γρῦνοι),[1] was a city of ancient Aeolis. It was located 40 stadia from Myrina and...
Bagian dari seriKalvinismeYohanes Kalvin Latar Belakang Kekristenan Reformasi Protestan Protestantisme Teologi Teologi Yohanes Kalvin Teologi Perjanjian Pembaptisan Perjamuan Kudus Asas-Asas Regulatif Predestinasi Skolastisisme Teolog Hulderikus Zwingli Martinus Bucer Petrus Martir Vermigli Henrikus Bullinger Yohanes Kalvin Yohanes Knox Teodorus Beza Zacharias Ursinus Caspar Olevianus Guido de Bres Francis Turretin Jonathan Edwards Friedrich Schleiermacher Charles Hodge Herman Bavinck Karl Ba...
HotelLagu oleh Kumi Kodadari album Walk of My LifeDirilis6 Agustus 2014 (JP)FormatCD/CD+DVD/CD+DVD (Edisi Klub Penggemar)Direkam2014GenrePop Jepang/R&B/Hip-hopLabelRhythm ZonePenciptaKumi Koda Hotel (ditulis sebagai HOTEL) adalah singel kelima puluh tujuh karya artis Jepang Kumi Koda. Singel tersebut adalah singel pertamanya yang dirilis sejak singel tahun 2013 Dreaming Now!. Pranala luar Situs Web Resmi lbsKoda KumiAlbum studio Affection Grow into One Feel My Mind Secret Black Cherry Kin...
1993 video gameThe Terminator: RampageCover art by Simon BisleyDeveloper(s)Bethesda SoftworksPublisher(s)Bethesda SoftworksProducer(s)Christopher WeaverDesigner(s)Vijay LakshmanProgrammer(s)Craig WaltonArtist(s)Rick KauzlarichComposer(s)Eric HeberlingSeriesTerminatorPlatform(s)DOSReleaseDecember 1993[1]Genre(s)First-person shooterMode(s)Single-player The Terminator: Rampage is a first-person shooter video game released for personal computers with the operating system DOS by Bethesda S...
Growth caused by various species of protists and fungi Xenoma on the flatfish Limanda limanda A xenoma (also known as a 'xenoparasitic complex') is a growth caused by various protists and fungi, most notably microsporidia. It can occur on numerous organisms; however is predominantly found on fish.[1] In most cases the host cell and nuclei suffers from hypertrophy resulting in a change in organisation of the cell and its structure and can result in polyploid nuclei. This outcome is due...
جوناثان مايدانا (بالإسبانية: Jonathan Maidana) مايدانا مع ميتاليست خاركيف في 2009 معلومات شخصية الاسم الكامل جوناثان رامون مايدانا الميلاد 29 يوليو 1985 (العمر 38 سنة)أدروغي، محافظة بوينس ايرس، الأرجنتين الطول 1.83 م (6 قدم 0 بوصة) مركز اللعب قلب دفاع الجنسية الأرجنتين معلو...
French politician Jean-Marie VanlerenbergheJean-Marie Vanlerenberghe in 2009Member of the French Senate for Pas-de-CalaisIncumbentAssumed office 23 September 2001Mayor of ArrasIn office1995–2011Preceded byLéon FatousSucceeded byFrédéric LeturqueMember of the European ParliamentIn office31 March 1993 – 18 July 1994Preceded bySimone Veil Personal detailsBorn (1939-03-29) 29 March 1939 (age 85)Bully-les-Mines, FrancePolitical partyUDIChildrenIsabelle FlorennesAlma materI...
Questa voce sull'argomento isole di Vanuatu è solo un abbozzo. Contribuisci a migliorarla secondo le convenzioni di Wikipedia. MalakulaGeografia fisicaLocalizzazioneOceano Pacifico Coordinate16°22′10″S 167°32′21″E16°22′10″S, 167°32′21″E ArcipelagoVanuatu Superficie2041 km² Altitudine massima879 m s.l.m. Classificazione geologicaisola vulcanica Geografia politicaStato Vanuatu Centro principaleLakatoro DemografiaAbitanti30000 (2000) Densità14,7 ab./km...
Questa voce sull'argomento cestisti italiani è solo un abbozzo. Contribuisci a migliorarla secondo le convenzioni di Wikipedia. Segui i suggerimenti del progetto di riferimento. David CournoohCournooh con la Mens Sana Siena nel 2013.Nazionalità Italia Altezza187 cm Peso83 kg Pallacanestro RuoloPlaymaker / guardia Squadra Brescia CarrieraGiovanili ?-2005 PSG Villafranca2005-2009 Mens Sana Siena Squadre di club 2007-2014 Mens Sana Siena34 (152)2008-2009→ Virt...