Nacionalismo iraquí

O León de Babilonia nun anaco da Porta de Ishtar. O León de Babilonia permaneceu como un símbolo prominente de cultura iraquí.

O nacionalismo iraquí é un movemento político nacionalista que defende os intereses dos pobos de Iraq, incluíndo os diferentes grupos etno-relixiosos como os árabes, os kurdos, os turcománs, os asirios, os caldeos, os iézidis, os mandeos, os shabaks, os kawliya, os dom e os iarsans, entre outros. O nacionalismo iraquí implica o recoñecemento dunha identidade iraquí herdeira da antiga Mesopotamia, incluíndo as súas civilizacións de Sumeria, Acadia, Babilonia e Asiria.[1] O nacionalismo iraquí influenciou o movemento de Iraq pola independencia da ocupación otomá e británico. O nacionalismo iraquí foi un importante factor na revolución de 1920 contra a ocupación británica, e a revolución de 1958 contra a monarquía haxemita instaurada polos británicos.[2]

Existen dúas variantes do nacionalismo iraquí. A primeira considera a nación iraquí como aquela que agrupa a árabes, turcománs, asirios e kurdos, todos os cales cunha herdanza cultural mesopotámica; esta visión foi promovida por Abd al-Karim Qasim, quen tiña unha ascendencia árabe e kurda.[3] A segunda variante é un nacionalismo dual que combina o nacionalismo iraquí e o nacionalismo árabe, sendo unha forma máis ampla de nacionalismo étnico que promove o nacionalismo iraquí e o conecta cos asuntos que importan aos árabes no seu conxunto.[4] Saddam Hussein cría que o recoñecemento das orixes mesopotámicas e a herdanza dos árabes iraquís eran complementarias co nacionalismo árabe.[4] Oficialmente, o réxime ba'athista incluíu ao líder musulmán kurdo Saladino como un símbolo patriótico de Iraq, xa que Saladino liderou forzas musulmás e árabes durante as Cruzadas.[5]

Símbolos

  • A bandeira de Iraq dende 1924 até 1959. Emprega as cores da familia real haxemita (que tamén se converterían nas cores do panarabismo), e as dúas estrelas simbolizan os dous principais grupos étnicos de Iraq, os árabes e os kurdos.
    A bandeira de Iraq dende 1924 até 1959. Emprega as cores da familia real haxemita (que tamén se converterían nas cores do panarabismo), e as dúas estrelas simbolizan os dous principais grupos étnicos de Iraq, os árabes e os kurdos.
  • A bandeira de Iraq dende 1959 até 1963, amosa unha identidade unificada coas cores do panarabismo (negro, verde, vermello, branco), as cores kurdas (verde, vermello, branco e amarelo), cun sol amarelo kurdo e o antigo símbolo asirio-babilónico da estrela de Ishtar en vermello por detrás do Sol.
    A bandeira de Iraq dende 1959 até 1963, amosa unha identidade unificada coas cores do panarabismo (negro, verde, vermello, branco), as cores kurdas (verde, vermello, branco e amarelo), cun sol amarelo kurdo e o antigo símbolo asirio-babilónico da estrela de Ishtar en vermello por detrás do Sol.
  • A bandeira de Iraq dende 1991 até 2004 é a bandeira usada durante o réximo ba'athista de Saddam Hussein, o cal confluía co nacionalismo árabe.
    A bandeira de Iraq dende 1991 até 2004 é a bandeira usada durante o réximo ba'athista de Saddam Hussein, o cal confluía co nacionalismo árabe.
  • Bandeira actual de Iraq.
    Bandeira actual de Iraq.

Notas

  1. ↑ Reich, Bernard. Political leaders of the contemporary Middle East and North Africa: A Bibliographical Dictionary. Westport, Connecticut, USA: Greenwood Press, Ltd, 1990. Pp. 245.
  2. ↑ Bengio, Ofra. Saddam's Word: Political Discourse in Iraq. Nova York, Nova York, USA: Oxford University Press, 1998. Pp. 117-118.
  3. ↑ Por Kerim Yildiz, Georgina Fryer, Kurdish Human Rights Project. The Kurds: culture and language rights. Kurdish Human Rights Project, 2004. Pp. 58
  4. ↑ 4,0 4,1 Orit Bashkin. The other Iraq: pluralism and culture in Hashemite Iraq. Stanford, California, USA: Stanford University Press, 2009. Pp. 174.
  5. ↑ Kiernan, Ben. Blood and Soil: A World History of Genocide and Extermination from Sparta to Darfur. Yale University Press, 2007. Pp. 587.