Durante a súa carreira, Boehm mantivo un gran estudio en Londres e produciu unha importante cantidade de esculturas públicas e encargas privadas. A familia real británica e os membros da aristocracia encargábanlle adoito esculturas para os seus parques e xardíns. Unha das súas especialidades era o busto, do que se conservan numerosos exemplos na National Portrait Gallery.
Boehm expuxo 123 obras na Royal Academy desde 1862 ata a súa morte en 1890.
De 1848 a 1851, Boehm estudou en Londres, na academia de arte de Leigh —antecesora da Heatherley School of Fine Art— e logo regresou a Viena, onde se formou en modelismo e deseño de medallas na Academie der Bildenden Kunste ("Academia de Belas Artes"). Logo traballou como artista en Italia e, posteriormente, de 1859 a 1962, en París.[2] En 1856 recibiu o primeiro Premio Imperial de Escultura, en Viena.[3]
Carreira artística en Londres
En 1862, Boehm instalouse en Londres, onde expuxo medallas da súa creación na Exposición Internacional dese mesmo ano. Alí abriu un estudio e expuxo a súa primeira obra escultórica, un busto de terracota, na Royal Academy.[2][3][4]
Boehm converteuse en súbdito británico en 1895. Ao longo da década de 1860 dedicouse á produción de bustos, ademais de estatuas ecuestres e estatuíñas diversas.[3][5] Entre os bustos que realizou están os de John Everett Millais, Stratford Canning, Charles Thomas Newton e Franz Liszt.[2][4] A estatuíña de Boehm de William Makepeace Thackeray, aínda que foi concluída despois da morte do autor, considerouse de tal calidade que foi obxecto de varias copias, incluídos exemplares para o Garrick Club e para o Athenaeum Club, ambos de Londres.[6]
Placa na casa onde naceu Joseph Boehm, en Viena.
Os membros da aristocracia adoitaban encargarlle a Boehm esculturas ecuestres para os parques e os xardíns das súas casas señoriais. A súa grande escultura do popular sementalKing Tom (1874) foi encargada polo barón Mayer Amschel de Rothschild para a súa nova mansión, Mentmore Towers, en 1873, e logo trasladouse a Dalmeny House, preto de Edimburgo, en 1982.[7][8] Entre as súas grandes obras de animais está tamén The Young Bull and Herdsman ("O touro novo e o pastor"), de 1871, situada na Real Sociedade Agraria de Victoria, en Melbourne. The Horse and His Master ("O cabalo e o seu amo"), de 1874 —ás veces coñecida como A Clydesdale Stallion Rearing ("Cría dun semental Clydesdale"), en Malvern e Brueton Park en Solihull, Midlands do Oeste, foi exposta na Royal Academy en 1874 e na Exposición Universal de París de 1878.[9] Esta obra foi adquirida por Oliver Bird, neto do industrial e químico Alfred Bird, por 300 libras esterlinas en abril de 1944, e logo doada ao municipio de Solihull para que a colocase nun dos seus parques.[10][11]
En 1869, o traballo de Boehm chamou a atención da raíña Vitoria e o artista conseguiu axiña gañar o favor da corte real.[2] En 1871 realizou unha estatua de Vitoria en mármore para o castelo de Windsor que, xunto co monumento do daquela príncipe Eduardo na capela de San Xurxo do mesmo castelo, se consideran as súas primeiras grandes obras.[5][12] En total, ao longo da súa carreira artística, Boehm realizou máis de corenta encargas procedentes da corte británica.[2] Entre outras, foi comisionado para crear novas estatuas de Vitoria con motivo do seu Xubileu de Ouro —os 50 anos de reinado—, varias das cales eran réplicas, unha práctica común e aceptada na época. Vitoria deixou clara a súa aprobación do traballo de Boehm ao inaugurar en persoa as súas estatuas en Windsor e de Balmoral, o que aumentou o atractivo da súa obra para as autoridades locais e coloniais, que adoitaban encargar este tipo de monumentos.[13]
Boehm fotografado no seu estudio por J. P. Mayall (1884).[14]
No seu estudio de Londres, que mantivo ao longo da súa traxectoria artística, Boehm creou unha obra moi prolífica, entre a que se contan polo menos cincuenta e sete estatuas e monumentos públicos.[2] En total, se atribúenselle a Boehm máis de 350 esculturas.[13] En 1874, o artista terminou unha importante estatua de John Bunyan (1628-1688) que foi inaugurada o 10 de xuño en St Peter's Green, Bedford, ante unha multitude de 10.000 persoas. De entre as numerosas estatuas de Boehm en Londres, a ecuestre do duque de Wellington en Hyde Park Corner, inaugurada en 1888, encargóuselle para compensar a retirada da colosal escultura do duque, obra de Matthew Cotes Wyatt, desde o veciño Wellington Arch ata a vila de Aldershot.[15][16]
Os deseños de Boehm utilizáronse para unha serie de medallas cuñadas co gallo de conmemorar diversos acontecementos do reinado de Vitoria, entre eles o Xubileu de Ouro (1887), o Xubileu de Diamante (1897) e a visita a Irlanda en 1900. En 1887, Boehm deseñou tamén e gravou o modelo para os cuños dunha serie de moedas conmemorativas do Xubileu de Ouro da Raíña, que levan as súas iniciais J.E.B. no truncamento do ombreiro no busto real do anverso. Este deseño foi duramente criticado por diversos motivos, tanto polos seus colegas como pola poboación, e substituíuse na circulación en 1893.[17]
Os primeiros bustos creados por Boehm levárono máis adiante, na súa carreira, a realizar un total de cincuenta e sete monumentos eclesiásticos e obras conmemorativas, incluídas varias en catedrais británicas.[2] Para o monumento ao xeneral Charles George Gordon na catedral de San Paulo, esculpiu unha efixie de Gordon deitado nun sarcófago.[18] Á morte do deán Stanley, Boehm recibiu a encarga de executar o seu sarcófago na abadía de Westminster. Esta abadía tamén alberga os monumentos de Boehm a lord Beaconsfield e ao vizconde Canning, ademais da súa estatua de mármore do conde de Shaftesbury.[19] O seu monumento ao arcebispo Tait atópase na catedral de Canterbury.[3]
Varias das grande esculturas de Boehm reproducíronse despois en edicións populares en bronce a pequena escala, a modo de estatuíñas, entre elas as figuras de soldados do monumento a Wellington e unha peza de grupo de San Xurxo e o Dragón.[1]
Boehm converteuse en membro asociado da Royal Academy en 1878 e membro de pleno dereito en 1882. En 1881 foi nomeado escultor extraordinario da raíña.[2][13] En 1889 concedéuselle o título de baronete de Wetherby Gardens, na parroquia de St Mary Abbots, Kensington, no condado de Londres.[20]
Na súa faceta máis altruísta, Boehm apoiou e animou a varios artistas e escultores novos, sobre todo a Édouard Lantéri, Alfred Gilbert e Alfred Drury. En concreto, contribuíu a que Gilbert recibise a encarga da fonte conmemorativa de Shaftesbury en Piccadilly Circus, en tanto que Lantéri e Drury traballaron no estudio de Boehm durante un tempo.[19]
A alumna máis famosa de Boehm foi a princesa Luísa, duquesa de Argyll, filla da raíña Vitoria.[1][21] Ela estaba presente na casa de Boehm, no número 76 de Fulham Road, Londres, cando este morreu repentinamente o 12 de decembro de 1890, o que provocou especulacións na prensa acerca dunha probable relación sexual entre eles.[22] Segundo a historiadora Lucinda Hawksley, ambos mantiveron unha longa relación amorosa.[23]
Hai un monumento a Boehm na cripta da catedral de San Paulo de Londres.[24]
Bustos de mármore de Charles Thomas Newton (1863) e de Austen Henry Layard (1890), ambos no Museo Británico.[85]
Estatua de bronce de Thomas Baring, primeiro conde de Northbrook, en Old Flagstaff House, Barrackpore, India.[40]
Estatua de bronce da raíña Vitoria, réplica da do castelo de Windsor, erixida en 1887, no parque Chapeauk, Chennai.[40]
Estatua de Robert Napier, primeiro barón Napier de Magdala, completada en 1880, en Barrackpore, India.[40]
Busto de mármore de Fanny Georgiana Jane McKay (1890), no hospital Cama, Bombai.[40]
Estatua de bronce de Lord Dufferin (1891). Trasladada a principios da década de 1970 desde o seu lugar orixinal en Dufferin Road, Calcuta, ata outro lugar descoñecido.[40]
Estatua de Ashley Eden, erixida en 1887 na praza Dalhousie, en Calcuta, e trasladada na década de 1970.[40]
Estatua de mármore de John Lawrence, primeiro barón Lawrence, antigo vicerrei da India, erixia ca. 1882 en Londres e trasladada ao Foyle College, en Irlanda.[40]
Busto de Frank Holl na cripta da Catedral de San Paulo, en Londres.[86]
Efixie de mármore de Walter Montagu Douglas Scott, quinto duque de Buccleuch, na igrexa de Santa María, Dalkeith, comezada por Boehm e completada por Alfred Gilbert en 1892.[87]
Estatua de mármore de Louisa, marquesa de Waterford, no castelo de Highcliffe, Christchurch, Dorset.
↑Hay, M.; Riding, J. (1996). Art in Parliament - The Permanent Collection of the House of Commons. Jarrod Publishing & The Palace of Westminster. ISBN 0-7117-0898-3
↑ 78,078,1Edwards, J.; Harris, A.; Sullivan, G. (2021). Monuments of St Paul's Cathedral 1796-1916. Scala Arts & Heritage Publishers Ltd. ISBN 978-1-78551-360-2
Armstrong, W. (1901). "Boehm, Joseph Edgar". En Lee, Sidney (ed.). Dictionary of National Biography (1st supplement). Smith, Elder & Co., Londres. Páxinas 229-230.
![Soberano do Xubileu de Vitoria. A/ (1887).[25]](Ficheiro:Queen_Victoria_%22Jubilee_Head%22_proof_sovereign_MET_DP100381_(cropped).jpg)
![Medalla de Nova Zelandia. A/ (1866).[26]](Ficheiro:The_New_Zealand_Medal,_granted_by_Queen_Victoria,_after_1866,_to_commemorate_the_campaigns_of_1845%E2%80%931847_and_1860%E2%80%931866_MET_DP-180-166.jpg)
![Medalla do 80 aniversario de Thomas Carlyle. A/ (1875).[27]](Ficheiro:In_Honor_of_Thomas_Carlyle%27s_80th_birthday,_1875_MET_DP-180-112.jpg)
![Medalla do Xubileu de Ouro de Vitoria. R/ (1887).[28]](Ficheiro:Jubilee_of_Queen_Victoria,_1887_MET_DP-180-069.jpg)
,_Temple_Bar,_London_(4056362001).jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
