Jan Pieter Six

Biografía
Nacemento	6 de novembro de 1824 Ámsterdam, Países Baixos
Morte	17 de xullo de 1899 Hilversum. Holanda Setentrional. Países Baixos
País de nacionalidade	Neerlandesa.
Educación	Universidade de Utrecht.
Q89547790	Estudos de numismática antiga.
Actividade
Campo de traballo	Numismática e arte.
Lugar de traballo	Utrecht (1842–1847) Ámsterdam
Ocupación	coleccionista de arte, numismático
Membro de	Real Academia de Artes e Ciencias dos Países Baixos
Obra
Obras destacables (1900) Catalogus der verzameling schilderijen en familie-portretten van de heeren Jhr. P.H. Six van Vromade, Jhr. Dr. J. Six, en Jhr. W. Six wegens verbouwing in het Stedelijk Museum van Amsterdam (en)
Familia
Familia	Família Six (pt)
Cónxuxe	Catharina Teding van Berkhout
Fillos	Jan Six, Willem Six van Wimmenum
Pais	Hendrik Six van Hillegom   e Lucretia Johanna van Winter
Irmáns	Pieter Hendrik Six van Vromade

Jan Pieter Six van Hillegom, nado o 6 de novembro de 1824 en Ámsterdam e finado o 17 de xullo de 1899 en Hilversum, (Holanda Setentrional) foi un numismático e coleccionista de arte, antigüidades e de obxectos arqueolóxicos neerlandés.

Jan Pieter Six era fillo de Hendrik Six (1790-1847)^[1] e de Lucretia Johanna van Winter (1785- 1845)^[2][3]. Tratábase dunha familia acomodada de coleccionistas de arte, que pasaba os invernos en Ámsterdam, as primaveras nunha propiedade nas aforas da cidade e os veráns nunha casa de campo en 's-Graveland.^[4]

A súa primeira educación correu a cargo dun diplomático francés, que lle inculcou o seu interese pola lectura dos poetas clásicos franceses e neerlandeses. Os seus estudos superiores transcorreron no Institutuut Noorthey, en Leidschendam, entre 1838 e 1842. Coñeceu as linguas clásicas e comezou a admirar e a estudar particularmente a Plauto e a Varrón, e a adquirir libros de autores clásicos, de filoloxía e de arqueoloxía.^[5]

Entre 1842 e 1847, ano en que faleceu o seu pai, estudou Dereito na Universidade de Utrecht.^[5] Logo regresou a Ámsterdam e continuou a súa formación no Amsterdam Athenaeum, onde o seu tío, D. J. van Lennep, o introduciu no coñecemento das antigüidades e da numismática. Aínda que en 1846 xa adquirira algunhas moedas antigas, a partir de 1848 as súas adquisicións foron máis regulares e Six comezou a organizar unha colección numismática.^[6]

Jan Pieter Six interesouse tamén pola arte e as exposicións históricas, e colaborou en mostras de mestres da arte en 1867 e en 1872, e en exposicións arqueolóxicas en 1858, 1873 e 1877. A súa participación na exposición de 1869 con motivo do 600 aniversario da cidade de Ámsterdam foi particularmente significativa.^[6]

Foi cofundador da Real Sociedade de Anticuarios (Koninklijk oudheidkundig Genootschap) en 1858, xunto con D. Van Kellen e L. M. Beels van Heemstede.^[6] En 1875 fundou tamén un pequeno museo de arte con fondos en parte cedidos por el, que finalmente pasou a integrarse no Rijksmuseum. Tamén amosou a súa preocupación pola conservación dos monumentos e edificios históricos e coleccionou obxectos tan diversos como debuxos, estampas, retratos, selos, incunables, vidros, etc., a maioría dos cales acabaron sendo doados a museos públicos.^[7]

Tamén tivo participación na vida pública, como membro do consello provincial entre 1858 e 1877.^[7]

Como numismático, o seu máximo interese radicou na moeda da Antigüidade, comezando polos denarios e outras moedas da Antiga Roma, e a partir de 1848 comezou a coleccionar e a estudar a moeda da Antiga Grecia, moeda celta da Galia, moeda tolemaica, etc. A partir destes estudos fixo diversas publicacións e impartiu conferencias periódicas na Sociedade de Artes e Ciencias de Utrecht (Utrechtsch Genootschap van Kunsten en Wetenschappen), na que ingresou en 1863.^[8]

Entre as súas escasas visitas a coleccións numismáticas estranxeiras salientan as do Gabinete de Moedas e Medallas de París, a primeira en 1856 e as outras dúas, da man de Ernest Babelon, en 1881 e en 1884. Tamén mantivo contacto con outros numismáticos europeos, como o británico Barclay V. Head ou o suízo Friedrich Imhoof Blumer, con quen mantivo unha relación non só científica senón tamén de amizade.^[9]

En 1856, Six casou con Catherina Teding van Berkhout (1834-1887).^[7][10] Un dos seus fillos, Jan Six (1857-1926) foi un recoñecido historiador da arte.^[11]

Jan Pieter Six finou o 17 de xullo de 1899 na súa casa, en Hilversum.^[12]

• (1890): Medalla da Royal Numismatic Society, de Londres.^[13]

A produción científica de Jan Pieter Six produciuse maioritariamente en forma de artigos publicados nas revistas numismáticas máis significativas da súa época; porén, algúns destes artigos foron publicados tamén por estas revistas como separatas independentes.^[14][15][16]

• (1863). Catalogue du cabinet de monnaies et médailles de l'Académie Royale des sciences à Amsterdam (con A. J. Enschedé). Frederik Muller, Amsterdam.
• (1875). Sur les premières monnaies de bronze émises à Syracuse. Separata de Numismatic Chronicle. Royal Numismatic Society, Londres.
• (1877). Observations sur les monnaies phéniciennes. Separata de Numismatic Chronicle. Royal Numismatic Society, Londres.
• (1878). Monnaies d'Hiérapolis en Syrie. Separata de Numismatic Chronicle. Royal Numismatic Society, Londres.
• (1883). Aphrodite-Nemesis. Separata de Numismatic Chronicle. Royal Numismatic Society, Londres.
• (1883). Du Classement des séries cypriotes. Separata de Revue numismatique, Société française de numismatique, París.
• (1884). Le Satrape de Mazaïos. Separata de Numismatic Chronicle. Royal Numismatic Society, Londres.
• (1885). Sinope. Separata de Numismatic Chronicle. Royal Numismatic Society, Londres.
• (1886). L'Ère de Tyr. Separata de Numismatic Chronicle. Royal Numismatic Society, Londres.
• (1887). Monnaies Lyciennes. Separata de Revue numismatique, Société française de numismatique, París.
• (1897). Monnaies grecques, inédites et incertaines. Separata de Numismatic Chronicle. Royal Numismatic Society, Londres.

• H.J. de Dompierre de Chaufepié (1902). "Levensbericht van J. P. Six". En Levensberichten der afgestorven medeleden van de Maatschappij der Nederlandsche letterkunde te Leiden. E. J. Brill, Leiden. Páxinas 183-193