PROFILPELAJAR.COM

Dora García (artista)
	Valentziako IVAM, 2016 Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Valladolid, 1965eko apirilaren 21a (59 urte)
Herrialdea	Espainia ; Belgika
Hezkuntza
Heziketa	Salamancako Unibertsitatea ; Rijksakademie van beeldende kunsten (en)
Hizkuntzak	ingelesa; nederlandera; gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	artista, performancelaria, argazkilaria, artista eszenikoa, sortzailea, artista bisuala eta bideoartista
	Parte-hartzailea dOCUMENTA (13) ; Tabakalera ;
Lantokia(k)	Amsterdam; Brusela; Bartzelona; Bartzelona eta Barcelona City (en)
Jasotako sariak	ikusi Espainiako Arte Plastikoen Sari Nazionala (2021) ; prix de la fondation Princesse-Grace (2013) ;
	doragarcia.net

Dora García (Valladolid, 1965ko apirilaren 21a) Bruselan bizi den artista da. Bere artelana, batez ere, komunikabide berrietan oinarritzen da, hala nola performancean eta ikus-entzunezkoan.

Prestakuntza

Salamancako Unibertsitatean Arte Ederren karrera ikasi zuen, baita Amsterdameko Rijksakademie delakoan ere.^[1] Ondoren, Bruselara joan zen eta hamasei urte eman zituen bertan.

Ikasketa datak eta tokiak

1989-91 Rijksakademie van Beeldende Kunsten, Amsterdam.
1988-92 BBAAko Fakultateko Ikerketa Beka, Salamanca.
Doktoretza-ikasketak, BBAA/PhD Fakultatea, Arte Ederrak, Salamanca.

Ibilbide artistikoa

Bere praktika artistikoan, erakusketa-espazioa erabiltzen du ikuslearen, espazioaren eta lanaren arteko harremana ikertzeko, askotan performancearen eta publikoarekiko elkarrekintzaren bidez. Nazioarteko arte-erakusketetan parte hartu du, hala nola, Manifesta (1998), Istanbulgo Biurtekoa (2003), Münster Sculpture Projects (2007), Sidneyko Biurtekoa (2008) edo Kasselko 13. dokumentala (2012). Espainiako ordezkaria izan zen Veneziako Biurtekoaren 54. edizioan (2011), Lo Inadecuado/ Desegokia proiektuarekin, eta Espainiako pabiloia marjinalitateari buruzko gogoeta, kritika eta eztabaidarako plataforma bihurtu zuen.^[2] 2013an Veneziara itzuli zen Monakoko Fondation Prince Pierre delakoan The Joycean Society proiektua instalatzeko.^[3]

2014. urtean Allan Kaprow-en 18 Happenings in 6 Parts/ 18 gertaerak 6 partetan berrasmatu zituen Bartzelonako Antoni Tàpies fundazioan, eta 2018an Sofía Erregina Museoak banakako erakusketa eskaini zion: Segunda vez/ Bigarren aldia.^[4]

2018an, Espainiako Konstituzioaren 40. urteurrena zela eta, Innstant Narrative /IN performancea aukeratu zuten Sofia Erregina Arte Zentroko Museoko lanen artean, El poder del arte/ Artearen boterea erakusketan parte hartzeko. Diputatuen Kongresuaren eta Senatuaren eraikinetan jarri da erakusketa.^[5]

Lana

Lan kontzeptualean, Garcíak argazkia, instalazioa, marrazkia, bideoa, soinua eta webgunea erabiltzen ditu errealitatearen eta fikzioaren arteko mugak esperimentatzeko.

Ikusleek parte hartzea da Garcíaren lanaren ezaugarri nagusia, eta jarrera bat hartzeko eskatzen die etikoki eztabaidagarriak diren gaiei buruz, gai horiek zehatzago aztertzeko eta artelanekin topo egiten duten ingurunearen izaera instituzionalari buruz gogoeta egiteko konpromisoa har dezaten.^[6] Bazterkeria gai nagusia da, ikuslea aztoratzen edo kezkatzen duten egoerak edo testuinguruak sortuz. Errealitatea anizkoitza da, eta egia puntu eztabaidagarri bihurtzen da eszenaratze bakoitzean.

Lan garrantzitsuak

Insertos en tiempo real/ Denbora errealean txertatuak (2000). Lan horretan hainbat performance aurkeztu zituen, baina Internet lehen aldiz erabili zuen erakusketa modu gisa. Aurrez zehaztutako iraupenik gabeko lanak, ez zekiten noiz hasten ziren eta noiz amaitzen ziren.
100 obras de arte impossibles/ 100 artelan menderaezin (2001)
The Beggar’s opera edo La opera del mendigo (2007), antzezpena espazio publikoetan.
Todas las historias/ Istorio guztiak. 2001. urtean hasi ziren Garcíaren lanak, izenburu honen pean. Munduko historia guztien artxibo gisa aurkeztu zen, eta horietako bakoitza gehienez bost lerrotan kontatuta zegoen. Artxibo hau jendearen eskura jarri zen irakurtzeko eta, hartara, seriearen hasierako istorioa aktibatzeko. "Istorio guztiak" webguneak irakurleek ikusle rola zuten, baina idazleak eta iruzkingileak ere izan zitezkeen.^[7]
El café de los oidores de voces/ Ahots entzuleen kafea Gidarien Mugimenduaren parte den proiektu bat zen, eta antipsikiatriatik edan zuen, ezinegon psikikoa duten pertsonekin eta haien artean bizikidetza- eta eztabaida-espazioak sortuz. Toronton, Valladoliden, Madrilen, Bartzelonan, Parisen, Berlinen eta Londresen garatu zuen.
The Joycean Society, dokumentala.^[8]^[9]

Museoetako eta biurtekoetako presentzia

Haren proiektu kontzeptualak arte garaikideko museo entzutetsuetan erakutsi dira, bai Espainian: Leongo MUSAC, Madrileko Sofía Erreginaren Arte Zentroa, Bartzelonako CCCB eta MACBA (2003), eta Valladolideko Patio Herrerianoa, Móstolesko (Madril) CA2M Centro de Arte 2; bai atzerrian: Parisko Georges Pompidou Zentroa, Londresko Tate Modern, Ganteko SMAK (2006), Leipzigeko ZK (2007), Bernako Kunsthalle (2010) eta Veneziako Bienaleko Espainiako Pabiloia (2011).^[10] Biurteko askotan ere parte hartu du, besteak beste: Istanbul (2003), Sidney (2008), Lyon (2009) San Pablo (2010) eta Documenta 13 (2012).

Sariak

2018ko Arte eta Mezenasgo Sariak, Artista kategorian, La Caixa Gizarte Ekintzak emanak.^[11] Zortzigarren edizio honetako sari-banaketa Madrilgo CaixaForum-en egin zen, eta saritutakoek Miquel Barcelóren eskultura jaso zuten.^[12]
45 PIAC, Monakoko Pierre Printzipe Fundazioak emana.^[13]
Arte Plastikoen 2021 Sari Nazionala, Espainiako Kultura eta Kirol Ministerioak emana.^[14]