Και οι δύο φιναλίστ διεκδικούσαν το πρώτο τους Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο τελικός του 2010 ήταν ο έκτος στον οποίο οι δύο ομάδες δεν είχαν κατακτήσει προηγουμένως το τρόπαιο μετά τους τελικούς του 1930, 1934, 1954, 1958 και 1978. Η Ολλανδία είχε ηττηθεί στον τελικό του 1974 και 1978, ενώ η καλύτερη θέση της Ισπανίας ήταν η τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1950. Ήταν ο δεύτερος συνεχόμενος τελικός στον οποίο συμμετείχαν μόνο ευρωπαϊκές ομάδες και ήταν η πρώτη φορά που μια ευρωπαϊκή ομάδα κέρδισε το τρόπαιο εκτός Ευρώπης.
Φιναλίστ
Πριν το παιχνίδι, η Εθνική Ολλανδίας και η Εθνική Ισπανίας δεν είχαν αναμετρηθεί ποτέ σε τελική φάση είτε του Παγκοσμίου κυπέλλου είτε του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, τις δύο κύριες διοργανώσεις στις οποίες συμμετέχουν οι ευρωπαϊκές εθνικές ομάδες. Από το 1920, οι δύο ομάδες είχαν συναντηθεί εννέα φορές, έχοντας από 4 νίκες έκαστη ενώ ένα παιχνίδι τελείωσε ισόπαλο. Τα παιχνίδια αυτά ήταν είτε φιλικά, είτε έγιναν στα πλαίσια των προκριματικών του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ενώ ένα είχε γίνει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920.
Ήταν η πρώτη φορά μετά τον τελικό του 1978 που καμία από τις δύο φιναλίστ δεν είχε κερδίσει προηγουμένως το Παγκόσμιο Κύπελλο. Η Ολλανδία ήταν φιναλίστ δύο φορές. Το 1974 έχασε από την Εθνική Γερμανίας ενώ το 1978 έχασε από την Εθνική Αργεντινής με 3-1. Η συμμετοχή στον τελικό ήταν η καλύτερη επίδοση της Ισπανίας, με την αμέσως επόμενη την 4η θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1950 και η συμμετοχή στα προημιτελικά στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1934, στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1986, στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1994 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2002. Η Ισπανία έγινε η 12η διαφορετική ομάδα που συμμετείχε σε τελικό παγκοσμίου κυπέλλου και η πρώτη νέα ομάδα μετά τη Γαλλία το 1998. Η Ολλανδία έπαιξε στον τρίτο τελικό της χωρίς νίκη, ξεπερνώντας το ρεκόρ που μοιραζόταν με την Ουγγαρία και τη Τσεχοσλοβακία. Σήμερα, το ρεκόρ κατέχει η Γερμανία με 4 χαμένους τελικούς. Ήταν ο πρώτος τελικός παγκοσμίου κυπέλλου χωρίς τη συμμετοχή τουλάχιστον μιας εκ των Βραζιλία, Ιταλίας, Γερμανίας ή Αργεντινής. Η Ισπανία έγινε η 8η χώρα που κατακτούσε το παγκόσμιο κύπελλο. Μαζί με την Αγγλία και τη Γαλλία είναι οι μόνες χώρες με μία κατάκτηση.
Πριν το παιχνίδι, η Ισπανία είχε 2.111 βαθμούς στο World Football Elo Ratings και η Ολλανδία 2.100 βαθμούς. Έτσι, οι δύο φιναλίστ άθροιζαν 4.211 βαθμούς, που ήταν το ψηλότερο άθροισμα για ένα οποιοδήποτε διεθνές παιχνίδι. Το προηγούμενο ρεκόρ ήταν οι 4.161 στον τελικό του 1954 μεταξύ της Ουγγαρίας και της Γερμανίας.
Ισπανοί και Ολλανδοί αποφάσισαν να δείξουν ότι ήξεραν να παίζουν ποδόσφαιρο με όλους τους τρόπους: δόθηκαν 14 κάρτες (ανάμεσά τους και μια κόκκινη) σε εκείνο τον αγώνα. Περισσότερες από τις διπλάσιες σε σχέση με τον τελικό του 1986, ανάμεσα σε Αργεντινή και Δυτική Γερμανία, ο οποίος ήταν ο πιο βίαιος με 6 κάρτες. Από αυτές, οι 9 πήγαν σε Ολλανδούς και οι 5 σε Ισπανούς, με τους παίκτες των «οράνιε» να τα βάζουν με τη διαιτησία μετά τη λήξη, εκφράζοντας παράπονα για τα κριτήρια με τα οποία ο διαιτητής έδινε κάρτες.[5]
