3-οξετανόνη

3-οξετανόνη
Γενικά
Όνομα IUPAC 3-οξετανόνη
(1-)οξεταν-3-όνη
Άλλες ονομασίες 1,3-εποξυ-2-προπανόνη
3-οξαοξετάνιο
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος C3H4O2
Μοριακή μάζα 72,06 amu
Σύντομος
συντακτικός τύπος
Αριθμός CAS 6704-31-0
SMILES O=C1COC1
InChI 1S/C3H4O2/c4-3-1-5-2-3/h1-2H2
PubChem CID 15024254
ChemSpider ID 11457528
Δομή
Ισομέρεια
Ισομερή θέσης 42
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο βρασμού 140°C
Πυκνότητα 1.231 kg/m³
Δείκτης διάθλασης ,
nD		 1,426[1]
Εμφάνιση Άχρωμο υγρό
Χημικές ιδιότητες
Ελάχιστη θερμοκρασία
ανάφλεξης		 53°C
Επικινδυνότητα
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Η 3-οξετανόνη (αγγλικά: 3-oxetanone) ή 1,3-εποξυ-2-προπανόνη είναι οργανική ετεροκυκλική ένωση με μοριακό τύπο C3H4O2. Είναι μια οξετανική κετόνη, καθώς και ισομερής θέσης της β-προπιολακτόνης.

Η χημικά καθαρή 3-οξετανόνη, στις κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος, δηλαδή σε θερμοκρασία 25°C και υπό πίεση 1 atm, είναι υγρή, με (κανονική) θερμοκρασία βρασμού τους 140 °C. Είναι ένα ειδικό χημικό[2][3], που χρησιμοποιείται για την έρευνα και τη σύνθεση άλλων οξετανίων, (κυρίως) φαρμακολογικού ενδιαφέροντος.[4][5] Η 3-οξετανόνη, επίσης, υπήρξε αντικείμενο θεωρητικών μελετών.[6][7]

Δείτε επίσης

Aναφορές και σημειώσεις

  1. ↑ Διαδικτυακός τόπος Chemspider
  2. ↑ Synthonix Corp., 3-Oxetanone Αρχειοθετήθηκε 2009-12-16 στο Wayback Machine. product sheet.
  3. ↑ SpiroChem AG, Oxetan-3-one Αρχειοθετήθηκε 2012-03-26 στο Wayback Machine. Product Sheet - 2011-07-07
  4. ↑ Wuitschik, G.; Rogers-Evans, M.; Müller, K.; Fischer, H.; Wagner, B.; Schuler, F.; Polonchuk, L.; Carreira, E. M., Oxetanes as promising modules in drug discovery.
  5. ↑ Wuitschik, G.; Rogers-Evans, M.; Buckl, A.; Bernasconi, M.; Marki, M.; Godel, T.; Fischer, H.; Wagner, B.; Parrilla, I.; Schuler, F.; Schneider, J.; Alker, A.; Schweizer, W. B.; Muller, K.; Carreira, E. M., Spirocyclic oxetanes: Synthesis and properties.
  6. ↑ George M. Breuer, Roger S. Lewis, and Edward K. C. Lee (1975), Unimolecular Decomposition Rates of Cyclobutanone, 3-Oxetanone, and Perfluorocyclobutanone.
  7. ↑ P. C. Martino, P. B. Shevlin and S. D. Worley (1979), The electronics structures of small strained rings.

Πηγές

  1. Βάρβογλης Α. "Χημεία Οργανικών Ενώσεων", Θεσσαλονίκη 1986.
  2. Μανωλκίδης Κ., Μπέζας Κ. "Στοιχεία οργανικής χημείας", Έκδοση 13η, Αθήνα 1985.
  3. Αλεξάνδρου Ν. Ε. "Γενική Οργανική Χημεία, Δομή-Φάσματα-Μηχανισμοί", Τόμοι 1ος και 2ος, Θεσσαλονίκη 1985.
  4. Τσακιστράκης Α. "Οργανική Χημεία", Αθήνα 1993
  5. Κεχαγιόγλου Α. Χ. "Βιομηχανική Οργανική Χημεία", Θεσσαλονίκη 1989.
  6. Morrison R. T., Boyd R. N. "Οργανική Χημεία" Τόμοι 1ος,2ος,3ος, Μετάφραση:Σακαρέλλος-Πηλίδης-Γεροθανάσης, Ιωάννινα 1991.
  7. Meislich H., Nechamkin H., Sharefkin J. "Οργανική Χημεία", Μετάφραση:Βάρβογλης Α., Αθήνα 1983.
  8. Ιακώβου Π. "Οργανική Χημεία. Σύγχρονη Θεωρία και Ασκήσεις", Θεσσαλονίκη 1995.
  9. Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
  10. Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
  11. SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
  12. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
  13. Δημήτριου Ν. Νικολαΐδη: Ειδικά μαθήματα Οργανικής Χημείας, Θεσσαλονίκη 1983.
  14. Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροχημικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985