Συμπυκνώνεται στους -144,8 °C σε ένα πορτοκαλί υγρό, που η μοριακή δομή του θυμίζει τη μοριακή δομή του νερού. Η γωνία FOF είναι 103° και το μήκος κάθε δεσμού της ένωσης είναι 140,5 pm.
Τέλος, το διφθοριούχο οξυγόνο μπορεί να παραχθεί αν οξειδωθούνυδρατμοί σε ατμόσφαιρα στοιχειακού φθορίου. Υπό αυτές τις συνθήκες συμπαράγεται υπεροξείδιο του υδρογόνου, ως παραπροϊόν. Η συγκεκριμένη αντίδραση πραγματοποιείται μέσω ενός μηχανισμού αντιδράσεων ελευθέρων ριζών:
Σημειώνεται ότι στις παραπάνω αντιδράσεις το Ο: παριστάνει ατομικό οξυγόνο, το οποίο δρα ως δίριζα. Η συνολική στοιχειομετρική εξίσωση της αντίδρασης προκύπτει με πρόσθεση κατά μέλη των παραπάνω μερικών (στοιχειομετρικών εξισώσεων):
Χημικές αντιδράσεις
Το διφθοριούχο οξυγόνο έχει ισχυρές οξειδωτικές ιδιότητες, εφόσον σε αυτό το οξυγόνο έχει βαθμό οξείδωσης +2, που είναι ασυνήθιστο[8]. Πιο συγκεκριμένα, συνδυάζει την οξειδωτική ισχύ του ελεύθερου (στοιχειακού) φθορίου (F2) και το μηχανισμό οξείδωσης του όζοντος (O3), αλλά απαιτεί (σχετικά) υψηλότερη ενέργεια ενεργοποίησης (συγκεκριμένα απαιτεί 41 kcal/mol) σε σύγκριση με αυτά (φθόριο και όζον) τα οξειδωτικά.
Το διφθοριούχο οξυγόνο αντιδρά με πολλά μέταλλα παράγοντας τα αντίστοιχα οξείδια και φθορίδια.
Πιο συγκεκριμένα, το διφθοριούχο οξυγόνο αντιδρά σε θερμοκρασία δωματίου (20 °C) με το χαλκό, με το λευκόχρυσο, με το χρυσό και με τον άργυρο, σχηματίζοντας όμως μόνο ένα επιφανειακό προστατευτικό στρώμα φθοριδίων των αντιστοίχων μετάλλων. Αν όμως η θερμοκρασία αυξηθεί ως τους 250 °C συμβαίνει επιπρόσθετη οξείδωση των αντιστοίχων μετάλλων. Τα καταλληλότερα μέταλλα για κατεργασία μαζί με διφθοριούχο οξυγόνο είναι το αλουμίνιο και το μαγνήσιο. Ο ανοξείδωτος χάλυβας, το νικέλιο, το μέταλλο μόνελ[9], το κράμα μαγνησίου-χαλκού (92/8), ο ορείχαλκος και ο χαλκός, χάνουν, επίσης, πολύ λίγο βάρος των αντιστοίχων μετάλλων ή κραμάτων μετά από έκθεσή τους σε διφθοριούχο οξυγόνο για 1 - 1,5 εβδομάδες στους 100 °C. Το διφθοριούχο οξυγόνο αντιδρά έντονα με τον υδράργυρο, γεγονός που αποκλείει τη χρήση του μετάλλου αυτό από συσκευές που αναμένεται να εκτεθούν σε διφθοριούχο οξυγόνο.
Το διφθοριούχο οξυγόνο αντιδρά πολύ αργά με το νερό, σχηματίζοντας υδροφθορικό οξύ. Η αντίδραση επιταχύνεται με τη χρήση θερμού νερού, αλλά ακόμη περισσότερο σε αλκαλικό περιβάλλον:
Το διφθοριούχο οξυγόνο οξειδώνει το διοξείδιο του θείου σε τριοξείδιο του θείου (SO3):
Ωστόσο, με την παρουσία υπεριώδους ακτινοβολίας τα προϊόντα (με τα παραπάνω αντιδρώντα, δηλαδή OF2 και SO2) είναι θειονυλοφθορίδιο (SO2F2) και πυροθειονυλοφθορίδιο (S2O5F2):
Το διφθοριούχο οξυγόνο δεν επιδρά πάνω σε ξηρό γυαλί ή σε χαλαζία.
Σε υλικά που χρησιμοποιούνται για τη λίπανσηβαλβίδων το διφθοριούχο οξυγόνο επιδρά, αλλά πολύ αργά.
Ασφάλεια
Το διφθοριούχο οξυγόνο είναι επικίνδυνο χημικό, όπως συμβαίνει για κάθε ισχυρά οξειδωτικό αέριο.
Τοξικότητα
Η τοξικότητα του διφθοριούχου οξυγόνου είναι συγκρίσιμη με την αντίστοιχη του φωσγένιου (που είναι χημικό όπλο). Συγκεκριμένα, το διφθοριούχο οξυγόνο είναι τοξικότερο από το στοιχειακό φθόριο, προκαλώντας εντονότερο ερεθισμό των σωματικών ιστών, τους οποίους διαπερνά βαθιά (βαθύτερα από το στοιχειακό φθόριο), διαλύοντάς τους. Κάνει την αναπνοή ακόμη πιο δύσκολη.
↑Για εναλλακτικές ονομασίες και συμβολισμούς δείτε τον πίνακα πληροφοριών.
↑Τα δεδομένα προέρχονται από τους πίνακες δεδομένων των στοιχείων άνθρακα, πυριτίου και υδρογόνου και τις πηγές«Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982»
↑Υπολογισμένο βάση του ιονισμού από τον παραπάνω πίνακα
↑Lebeau, P.; Damiens, A. (1929). "Sur un nouveau mode de préparation du fluorure d'oxygène" [A new method of preparation of oxygen fluoride]. Comptes rendus hebdomadaires des séances de l’Académie des sciences (in French) 188: 1253–1255. Retrieved February 21, 2013.
↑Lebeau, P.; Damiens, A. (1927). "Sur l'existence d'un composé oxygéné du fluor" [The existence of an oxygen compound of fluorine]. Comptes rendus hebdomadaires des séances de l’Académie des sciences (in French) 185: 652–654. Retrieved February 21, 2013.
↑Ουσιαστικά, είναι η μόνη ουδέτερη ουσία που περιέχει οξυγόνο με αριθμό οξείδωσης +2, αφού (τουλάχιστον κατά Pauling) το φθόριο είναι το μόνο ηλεκτραρνητικότερο από το οξυγόνο χημικό στοιχείο.
↑Σημείωση: Πρόκειται για ένα κράμα που αποτελείται κυρίως από νικέλιο και χαλκό.
↑Εξαρτάται από τις συνθήκες αντίδρασης το ποια ακριβώς προϊόντα παράγονται.
![{\displaystyle \mathrm {OF_{2}+H_{2}O{\xrightarrow[{OH^{-}}]{\triangle }}2HF+O_{2}} }](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/47cb9c434419f8559b748226d8f0cf3a04220891)
